Δύο ποιήματα του Ντέμη Κωνσταντινίδη θα αναρτήσουμε σήμερα από την
ποιητική συλλογή "Περίπολος για τους εναπομείναντες" (εκδόσεις 24
γράμματα, σειρά "εν καινώ", Θεσσαλονίκη 2016) που έχουμε στα χέρια μας
και που σύντομα θα παρουσιάσουμε στο περιοδικό Ατέχνως. Μείνετε
συντονισμένοι:
ΣΥΝΕΧΕΙΑ
I
Ο Μάρτης έκαψε τα τελευταία ξύλα.
Με τον Απρίλη γέρνουν κι οι βροχές
Πάνω απ' το κούτσουρο του Ιούδα.
II
Σταχτιά οχιά ζυγώνει το μπατζάκι.
Παντού στη ράχη φέγγουν τεθλασμένες.
Κοιμόταν όλο το χειμώνα μες στην πέτρα.
III
Καμπάνες από τα χωριά του κάμπου
Και στολισμένοι επιτάφιοι διαβαίνουν
Στα τρίστρατα νεράιδες να ξορκίσουν.
IV
Οι πρόγονοι γυρίζουν μες στις κάσες
Κι είν' όλη η φύση συνεννοημένη
Ν' ανθίσουν στη λεωφόρο οι παπαρούνες.
ΑΝΟΙΞΗ
Χαμένος κόπος, δε με ξεγελάς.
Τον Μάρτη σου, τον ψεύτικον Απρίλη
δε νιώθω παρά οφθαλμαπάτες.
Μαινάδα εσύ υπέροχη, ολοπόρφυρη,
παλιά πουτάνα στο κουρμπέτι,
όμως ξεχνάς: Έχω θητεία στα λόγια…
Με τον Απρίλη γέρνουν κι οι βροχές
Πάνω απ' το κούτσουρο του Ιούδα.
II
Σταχτιά οχιά ζυγώνει το μπατζάκι.
Παντού στη ράχη φέγγουν τεθλασμένες.
Κοιμόταν όλο το χειμώνα μες στην πέτρα.
III
Καμπάνες από τα χωριά του κάμπου
Και στολισμένοι επιτάφιοι διαβαίνουν
Στα τρίστρατα νεράιδες να ξορκίσουν.
IV
Οι πρόγονοι γυρίζουν μες στις κάσες
Κι είν' όλη η φύση συνεννοημένη
Ν' ανθίσουν στη λεωφόρο οι παπαρούνες.
ΑΝΟΙΞΗ
Χαμένος κόπος, δε με ξεγελάς.
Τον Μάρτη σου, τον ψεύτικον Απρίλη
δε νιώθω παρά οφθαλμαπάτες.
Μαινάδα εσύ υπέροχη, ολοπόρφυρη,
παλιά πουτάνα στο κουρμπέτι,
όμως ξεχνάς: Έχω θητεία στα λόγια…