«Νέοι Δημιουργοί» στο περιοδικό Ατέχνως

«Νέοι Δημιουργοί» στο περιοδικό Ατέχνως

  Πάνος Ζάχαρης – 20/09/2015

 

Η στήλη «Νέοι Δημιουργοί» θα φιλοξενεί μία φορά τη βδομάδα ποιήματα ή διηγήματα νέων δημιουργών και όχι μόνο. Προϋπόθεση, να μην έχουν δημοσιευτεί σε έντυπο ή ηλεκτρονικό μέσο και φυσικά σε βιβλίο. Τη στήλη επιμελείται, το διάστημα των τελευταίων τριών μηνών, ο Ειρηναίος Μαράκης. Είχε προηγηθεί ο Λουκάς Σπήλιος (ψευδώνυμο ποιητή) αλλά και ο εκδότης του περιοδικού Ηρακλής Κακαβάνης, που κατά καιρούς δημοσιεύει τις εργασίες διάφορων ποιητών που στέλνονται στο Ατέχνως.

Φιλοδοξία των συντελεστών του Ατέχνως είναι, στις αρχές του 2016 να εκδοθεί μια συλλογή ποιημάτων (και αντίστοιχη διηγημάτων) που θα ανθολογηθούν από αυτά που θα φιλοξενούνται στις σελίδες του περιοδικού. Μπορείτε να στέλνετε τη συμμετοχή σας, μαζί με ένα μικρό βιογραφικό, στο e-mail του περιοδικού: info@atexnos.gr 

 

Το Ατέχνως, όπως δηλώνουν οι συνεργάτες του, είναι ένα διαδικτυακό περιοδικό για τη ζωή, τις Τέχνες και τα Γράμματα αλλά και για τους «αγράμματους» τεχνίτες, που θεωρούν εαυτούς άτεχνους, αλλά είναι οι καλλιτέχνες της καθημερινής ζωής που αξίζουν το χειροκρότημα.
Για την τέχνη της πολιτικής και της επανάστασης. Και τους αγώνες που είναι η τέχνη του λαού.
Για ό,τι κάνει τον άνθρωπο «απαλό κι ανθρώπινο». Αλλά και για όσα τεχνηέντως (και όχι έντεχνα) τον κρατούν «τραχύ κι απάνθρωπο», στην κατάσταση του πρωτόγονου, που θέλει μόνο τα απολύτως απαραίτητα για να επιβιώσει και όχι το περιττό, που (του) είναι αναγκαίο, για να ζήσει.
Χωρίς «κουλτούρα να φύγουμε», που απομακρύνει τον άπειρο πρωτάρη, αλλά με κείμενα από ερασιτέχνες γραφιάδες, που είναι τέτοιοι με την κυριολεκτική έννοια του όρου, ως εραστές της τέχνης· και γράφουν για ό,τι μας απασχολεί, μας συγκινεί, μας αποπλανά και μας ορίζει.
Είμαστε γραφιάδες, συμπληρώνουν, που έχουν (το) στίγμα, αλλά δεν είναι αναιμικοί κι άχρωμοι. Και δεν τους λείπουν τα ερυθρά αιμοσφαίρια...

Το Λογοτεχνία και Σκέψη διαβάζει: Φαρενάιτ 451, Ρέυ Μπράντμπερυ, Εκδόσεις Άγρα

Φαρενάιτ 451

Ρέυ Μπράντμπερυ
μετάφραση: Βασίλης Δουβίτσας
επιμέλεια: Βασίλης Δουβίτσας

Άγρα, 2012
271 σελ.
ISBN 978-960-505-025-2, [Κυκλοφορεί]
Τιμή € 17,50

~

Διεθνώς καταξιωμένο, με περισσότερα από πέντε εκατομμύρια αντίτυπα σε κυκλοφορία, το κλασικό μυθιστόρημα του Ρέυ Μπράντμπερυ "Φαρενάιτ 451" είναι μια ιστορία για τη λογοκρισία και τους ανθρώπους που την αψηφούν -ένα βιβλίο εξίσου επίκαιρο σήμερα με την εποχή που πρωτοεκδόθηκε περίπου πριν από εξήντα χρόνια.

"Το σύστημα ήταν απλό. Όλοι το καταλάβαιναν. Τα βιβλία έπρεπε να καούν, μαζί με τα σπίτια όπου ήταν κρυμμένα".

Ο Γκάυ Μόνταγκ ήταν πυρονόμος και η δουλειά του ήταν να βάζει φωτιά. Το απολάμβανε να βάζει φωτιά. Επί δέκα χρόνια έκανε αυτή την εργασία και δεν τον προβλημάτισε ποτέ η ευχαρίστηση που ένιωθε κατά τις νυχτερινές επιδρομές ή η χαρά του όταν έβλεπε τις σελίδες να παραδίδονται στις φλόγες... Δεν τον προβλημάτιζε τίποτε έως ότου συνάντησε ένα δεκαεπτάχρονο κορίτσι που του μίλησε για το παρελθόν, για τον καιρό που οι άνθρωποι δεν φοβόνταν. Και κατόπιν συνάντησε έναν καθηγητή που του μίλησε για το μέλλον, για τις μέρες που οι άνθρωποι θα μπορούν να σκέφτονται. Αίφνης, ο Γκάυ Μόνταγκ συνειδητοποίησε τι έπρεπε να κάνει...

Η ρωμαλέα και ποιητική πρόζα του Μπράντμπερυ και η ασυνήθιστη διορατικότητά του όσον αφορά τις δυνατότητες της τεχνολογίας συνδυάζονται και συνθέτουν μια προφητική αφήγηση για την υποδούλωση του δυτικού πολιτισμού στα μήντια, στα ναρκωτικά και στον κομφορμισμό -μια αφήγηση εφάμιλλη του "1984" του Όργουελ και του "Θαυμαστός καινούργιος κόσμος" του Χάξλεϋ.

"Μια ιστορία που αναστατώνει τον αναγνώστη καθώς εξερευνά το τι συμβαίνει όταν η άγνοια -στην πιο ακραία μορφή της- θεωρείται αρετή".

("The Times")

Το Ποίημα της Εβδομάδας: Κόρη, Ανδρέας Εμπειρίκος

ΚΟΡΗ

Το σπίτι βρίθει από χαρά
Καθώς λαγήνι πλήρες γάλακτος στον ήλιο
Ένα κορίτσι στο παράθυρο κρυφά
Δίνει τα στήθη της στα περιστέρια
Γιομάτα σφύζουν τα βυζιά
Και στέκουν όρθιες οι ρώγες
Τα πιπιλίζουν τα πουλιά
Κι αίφνης τα γάλα ξεχειλίζει

 
Ανδρέας Εμπειρίκος (1901-1975) Γεννήθηκε στη Βραΐλα της Ρουμανίας. Έζησε για πολλά χρόνια στη Γαλλία και στην Αγγλία, όπου ήρθε σ' επαφή με τον υπερρεαλισμό και την ψυχανάλυση. Ποιητής, πεζογράφος, φωτογράφος, ψυχολόγος, μελετητής της φιλοσοφίας και της ψυχανάλυσης Έργα: Υψικάμινος (1935), Ενδοχώρα (1945), Γραπτά ή Προσωπική Μυθολογία (1960), Αργώ ή Πλους Αεροστάτου (1980), Οκτάνα (1980), Μέγας Ανατολικός. Το έργο του έχει φανατικούς φίλους αλλά και φανατικούς εχθρούς μέχρι και σήμερα.

Το Ποίημα της Εβδομάδας: Του Αιγαίου, Οδυσσέας Ελύτης

ΤΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ

Ο έρωτας
Το αρχιπέλαγος
Κι η πρώρα των αφρών του
Κι οι γλάροι των ονείρων του
Στο πιο ψηλό κατάρτι του ο ναύτης ανεμίζει
Ένα τραγούδι

Ο έρωτας
Το τραγούδι του
Κι οι ορίζοντες του ταξιδιού του
Κι η ηχώ της νοσταλγίας του
Στον πιο βρεμένο βράχο της η αρρωβωνιαστικιά προσμένει
Ένα καράβι

Ο έρωτας
Το καράβι του
Κι η αμεριμνησία των μελτεμιών του
Κι ο φλόκος της ελπίδας του
Στον πιο ελαφρό κυματισμό του ένα νησί λικνίζει
Τον ερχομό

Οδυσσέας Ελύτης

Το Ποίημα της Εβδομάδας: Οι κακοί έμποροι, Δημήτριος Ι. Αντωνίου

ΟΙ ΚΑΚΟΙ ΕΜΠΟΡΟΙ

Κύριε, άνθρωποι απλοί,
πουλούσαμε υφάσματα
(κι η ψυχή μας
ήταν το ύφασμα που δεν τ' αγόρασε κανείς).
Την τιμή δεν κανονίζαμε απ' την ουγιά,
η πήχη και τα ρούπια ήταν σωστά
τα ρετάλια δεν τα δώσαμε μισοτιμής ποτέ:
η αμαρτία μας.
Είχαμε μόνο ποιότητας πραμάτεια.
Έφτανε στη ζωή μας μια στενή γωνιά
-πιάνουν στη γη μας λίγο τόπο τα πολύτιμα.
Τώρα με την ίδια πήχη που μετρήσαμε
μέτρησε μας, δε μεγαλώσαμε το εμπορικό μας.
Κύριε, σταθήκαμε έμποροι κακοί!

Δημήτριος Ι. Αντωνίου, Μπέιρα, Μοζαμβίκη 1906, ποιητής και πλοίαρχος του Εμπορικού Ναυτικού (1928-1968), καταγόμενος από την Κάσο. Έργα του: «Ποιήματα», «Ινδίες», «Χάι-Κάι και Τάνκα».

Ποιητική Ανθολογία, σειρά Γνώση, εκδοτικός οργανισμός ΜΑΛΛΙΑΡΗ, 1980

Το Ποίημα της Εβδομάδας: Η Τέχνη μου, Γιώργος Κοτζιούλας

Η ΤΕΧΝΗ ΜΟΥ

Χτίζω με πέτρα και μ' ασβέστη
με προαιώνια υλικά
την τέχνη μου όπως θέλεις πες τη,
μα αυτή το χρόνο θα νικά.

Θεμελιωμένη σ' ασπρολίθι,
με πέτρα απάνου παρδαλή,
μήτε κατεβασιά φοβήθη
κι ούτε η φωτιά την καταλεί.

Μοιάζει χωριάτικο κονάκι
με τ' αργαλεία στην αγκώνη
και με το καπνισμένο τζάκι,
την τάβλα, να και το σκαμνί.

Μέσα φυλάει ο νοικοκύρης
που τους πειρατές αγροικά.
«Κόπιασε, ξένε μου, να γείρεις,
να σε φιλέψω φτωχικά».
Γιώργος Κοτζιούλας (1909-1956) Γεννήθηκε στο χωριό Πλατανούσα των Τζουμέρκων. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή και εργάστηκε σαν δημοσιογράφος και τυπογραφικός διορθωτής. Ποιητής και πεζογράφος. Έργα: «Εφήμερα», «Σιγανή φωτιά», «Η δεύτερη ζωή», «Ο γρίφος», «Φυγή στη Φύση» κ.α. Πέθανε στην Αθήνα.

Ποιητική Ανθολογία, σειρά Γνώση, εκδοτικός οργανισμός ΜΑΛΛΙΑΡΗ, 1980