Νέα έκδοση: Ο Πρόεδρος αγνοείται, BILL CLINTON/JAMES PATERSON (δελτίο τύπου)

Μ’ ένα καθηλωτικό θρίλερ βγαλμένο απευθείας από τα άδυτα του Λευκού Οίκου, οι Εκδόσεις Ωκεανίδα συνεχίζουν με μια ακόμη μεγάλη επιτυχία!

Ο αριστοτέχνης συγγραφέας των θρίλερ και των τεράστιων αστυνομικών επιτυχιών JamesPattersonκαι ο πρόεδρος των ΗΠΑ BillClinton, ενώνουν τις δυνάμεις τους και προσφέρουν στο κοινό ένα συναρπαστικό μυθιστόρημα. 

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΑΓΝΟΕΙΤΑΙ είναι ένα βιβλίο που ακροβατεί ανάμεσα στο πολιτικό θρίλερ, τον κυβερνοπόλεμο, την κατασκοπεία και τα επικίνδυνα μυστικά που μόνο ένας πρόεδρος γνωρίζει…

Ίντριγκα, δράση, ανατροπές και προδοσίες σ’ ένα παιχνίδι εξουσίας όπου κανείς δεν είναι αυτός που δείχνει. Ούτε καν ο ίδιος ο πρόεδρος των ΗΠΑ!

Το βιβλίο, το οποίο κυκλοφόρησε στις αρχές του καλοκαιριού από τους εκδοτικούς ομίλους HachetteBookGroupκαι PenguinRandomHouse, σκαρφάλωσε από την πρώτη στιγμή στις λίστες των bestsellerστις ΗΠΑ, στον Καναδά και στη Βρετανία. Στην Ελλάδα θα κυκλοφορήσει τον Σεπτέμβριο από τις Eκδόσεις Ωκεανίδα.

Ως τότε… ψάξτε παντού, γιατί Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΑΓΝΟΕΙΤΑΙ!

Βιβλία που αγόρασα στην 6η Έκθεση Βιβλίου στα Χανιά

Βιβλία που αγόρασα στην 6η Έκθεση Βιβλίου στα Χανιά:

1) Έντγκαρ Άλλαν Πόε, Το Μυστήριο της Μαρί Ροζέ - Μια συνέχεια των Φόνων της Οδού Μοργκ, μετάφραση: Γιώργος Μπλάνας, εκδ. Ερατώ, 1997

δείτε ΕΔΩ

2) Τζόζεφ Κόνραντ, Εϊμυ Φόστερ, μετάφραση: Σπάρτη Γεροδήμου, εκδ. Ερατώ, 2017

Η ιστορία του Τζόζεφ Κόνραντ, Έιμυ Φόστερ, γραμμένη την πρώτη δεκαετία του εικοστού αιώνα, είναι η ιστορία του Γιάνκο Γκούραλ, ενός φτωχού μετανάστη από την Κεντρική Ευρώπη που βρίσκεται ως μοναδικός επιζήσας ναυαγός σε κάποιον όρμο της Αγγλίας.

Για ένα "καλύτερο μέλλον" ο πατέρας του Γιάνκο πληρώνει με όλο του το βιος τα έξοδα του ταξιδιού στους Εβραίους διακινητές, ο Γιάνκο εγκαταλείπει τα Καρπάθια με προορισμό την Αμερική, και έτσι ξεκινά η περιπέτειά του, που αντικατοπτρίζει την περιπέτεια εκατομμυρίων ψυχών που ξεριζώθηκαν στην αναζήτηση μιας καλύτερης ζωής στη Δύση.

Ο συγγραφέας με εξαιρετική δεξιοτεχνία χτίζει σιγά σιγά την αφήγησή του και περιγράφει με αριστοτεχνικό τρόπο τον κόσμο της ευγένειας, της γενναιότητας, και της αθωότητας που ενσαρκώνει ο φτωχός μετανάστης, ένας κόσμος που έρχεται αντιμέτωπος με την εχθρική ξενοφοβία και την εκμετάλλευση των ντόπιων. Μόνο η Έιμυ Φόστερ, μια άδολη ψυχή με νωθρό μυαλό, στέκεται δίπλα του και τον βοηθά, όμως στην πιο κρίσιμη στιγμή της ζωής του, και αυτή στρέφεται εναντίον του και τον εγκαταλείπει.

Ο Joseph Conrad (κατά κόσμον Josef Teodor Konrad Nalecz Korzeniowski) γεννήθηκε το 1857 στην Ουκρανία η οποία βρισκόταν τότε υπό ρωσική κυριαρχία. Οι γονείς του, ένθερμοι Πολωνοί πατριώτες, αγωνιστές κι εξόριστοι λόγω αντικαθεστωτικής δράσης, πέθαναν όταν ο Conrad ήταν ακόμα μικρός. Για τα επόμενα εικοσιπέντε χρόνια, την κηδεμονία του ανέλαβε ανεπίσημα ο θείος του και αδερφός της μητέρας του Tadeusz Bobrowski, ο οποίος στα 1874 έδωσε τη συγκατάθεσή του προκειμένου να γίνει ο ανιψιός του ναυτικός. Ο Conrad ξεκίνησε τη ναυτική του σταδιοδρομία από τη Μασσαλία, όπου πρώτα υπηρέτησε σε γαλλικά εμπορικά πλοία και κατόπιν σ' ένα αγγλικό, ως δόκιμος. Στα 1886, απέκτησε την αγγλική υπηκοότητα και το δίπλωμα του Πλοιάρχου του Βρετανικού Εμπορικού Ναυτικού. Οκτώ χρόνια αργότερα, εγκατέλειψε τη θάλασσα με σκοπό ν' αφοσιωθεί ολοκληρωτικά στη συγγραφή και στα 1895 εξέδωσε το πρώτο του μυθιστόρημα με τίτλο "Η τρέλα του Αλμάγιερ". Στα 1896 παντρεύτηκε τη Jessie George και εγκαταστάθηκε οριστικά στο Κεντ, όπου έγραψε γνωστά αριστουργήματα όπως "Η καρδιά του σκότους", "Λόρδος Τζιμ", "Ο μυστικός πράκτορας, Νειάτα", "Τυφώνας" κ.ά. Κάποια έργα του θεωρούνται "ρομαντικά", αλλά ο "ρομαντισμός" του είναι εμποτισμένος με έντονη ειρωνεία, προπάντων για την ικανότητα του ατόμου να ξεγελά τον εαυτό του. Πολλοί κριτικοί τον θεωρούν πρόδρομο του μοντερνισμού. Το αφηγηματικό ύφος και οι υπαρξιακοί, αντι-ηρωικοί χαρακτήρες του, έχουν επηρεάσει πολλούς συγγραφείς. Ανάμεσα στους θαυμαστές του ήταν ο Χένρι Τζέιμς και ο Φορντ Μάντοξ Φόρντ με τον οποίο συνεργάστηκε για τη συγγραφή δύο μυθιστορημάτων.

Το Λογοτεχνία και Σκέψη διαβάζει: Έντγκαρ Άλλαν Πόε, Το Μυστήριο της Μαρί Ροζέ - Μια συνέχεια των Φόνων της Οδού Μοργκ, μετάφραση: Γιώργος Μπλάνας, εκδ. Ερατώ, 1997

Έντγκαρ Άλλαν Πόε, Το Μυστήριο της Μαρί Ροζέ - Μια συνέχεια των Φόνων της Οδού Μοργκ, μετάφραση: Γιώργος Μπλάνας, εκδ. Ερατώ, 1997

Ένα πραγματικό γεγονός, η δολοφονία της Μαίρυ Σεσίλια Ρότζερς που συμβαίνει στην Νέα Υόρκη το 1841, παρακινεί τον Έντγκαρ Άλλαν Πόε να γράψει μετά τους Φόνους της οδού Μοργκ, μια νέα αστυνομική ιστορία με πρωταγωνιστή και πάλι τον ιδιοφυή ντετέκτιβ, Αύγουστο Ντυπέν.

Το πραγματικό έγκλημα δεν εξιχνιάστηκε ποτέ, αλλά δεδομένης της αναστάτωσης που προκάλεσε στην κοινή γνώμη, αποσιωπήθηκε. Σημειώνει ο συγγραφέας: "Έτσι, με την πρόφαση πως βάζω τον Ντυπέν να εξιχνιάζει το μυστήριο της Μαρί Ροζέ, επιχειρώ μια μακρά και λεπτομερή ανάλυση της τραγωδίας της Νέας Υόρκης, αλλά παρουσιάζω τον δολοφόνο με έναν τρόπο που θα δώσει νέα ώθηση στις έρευνες."

επιμέλεια: Λογοτεχνία και Σκέψη

Το Ποίημα της Εβδομάδας: Μαγιακόφσκι, του Νίκου Καρούζου (1926-1990)

Μαγιακόφσκι

Ὡραῖος ἀπ᾿ τὴ θύελλα τῆς βιομηχανίας

ἀεροπόρος τῶν ἡλιόλουστων ἡμερῶν

μεγάλο δάκρυ

ποὺ κατεβαίνει ὡς τὰ χείλη

γιὰ νὰ καίει τὶς ἀθάνατες Μαρίες

ὁ Βλαντιμίρ.

Ἴσως ἔπρεπε πρὶν ἀπ᾿ τὴν ἔνδοξη ταφὴ

νὰ φωτίζεται μὲ προβολεῖς ὁ νεκρός του.

Ἴσως ἀξίζει νὰ τὸν βλέπουμε σὰν καταρράκτη

ἀνάμεσα στὴν ὁρμὴ τ᾿ οὐρανοῦ καὶ στὰ δάση.

Ἴσως ἔπρεπε νὰ διευθύνει κοσμοδρόμια.

Πάντως

μ᾿ ἀρέσει ποὺ ἐπίασε τὴν παλιὰ Ρωσία ἀπ᾿ τὰ μαλλιὰ

καὶ τὴν ἔστειλε στὸ διάβολο

θρυμματίζοντας μία κιθάρα στὸ κεφάλι της.

Μ᾿ ἀρέσει ποὺ δὲν θὰ πεθάνει ποτὲ

γιατί δὲν ξεχώρισε τὴ συμφορὰ καὶ τὴν ποίηση.

Μ᾿ ἀρέσει γιατὶ στάθηκε στὸ ὕψος του

ὁ Βλαντιμίρ.

Αὐτὸς εἶναι ποὺ ἔδινε στὸν Κουτούζωφ

τὴ μυστηριώδη δύναμη.

Αὐτὸς εἶναι ποὺ σκύλιαζε πραγματικὰ

γιὰ τὸ μέλλον. Αὐτὸς

ἔλαμπε στὴν κατάλευκη ὁρμὴ τοῦ Οὐλιάνωφ.

Ἀπ᾿ τὴν ἄγνωστη χαραυγή μας, ἀπ᾿ τὰ σπήλαια,

ἔτσι δείχνουν τὰ πράγματα.

Ἡ ζωὴ θὰ πρέπει νὰ προσχωρήσει μαζί του

ὁλάκερη καθὼς τὴ χάρισε στὴν καρδιὰ τῶν δικαίων.

Ἡ ζωὴ θὰ χρειαστεῖ καὶ πάλι τοὺς χαρταετούς.

Ἀπ᾿ τὸ βαρύ του φέρετρο πετάγονταν

πυροτεχνήματα ψηλὰ στὴ νύχτα

κι ἀπ᾿ τὴ βαθειὰ εἰρήνη τῆς σιωπῆς του

ἔβγαινε ὁ καπνὸς τῆς μέσα μάχης. Ἂς εἶναι λοιπόν…

Ἂς εἶναι κι ὁ Βλαντιμὶρ ἕνα σύμβολο

ἀνοιχτὸ στὴν εὐτυχία.

Δὲν ξέρω, βέβαια, τί εἶναι εὐτυχία.

Γνωρίζω ὅμως τὸν ἀγώνα γιὰ δαύτη.

Δὲν ξέρω τί κρύβει ὁ ἔρωτας.

Γνωρίζω μονάχα

πὼς εἶναι οἱ ἑξήντα τέσσερες ἄνεμοι.

Γνωρίζω πὼς εἶναι ὅλες οἱ ἀνατολὲς τοῦ ἥλιου –

τέτοια τύχη

τέτοια τύχη!

(Δημοσιεύτηκε στὴν «Ἐπιθεώρηση Τέχνης», τ. 146, Φεβρ. 1967, σελ. 133)

____________

Νίκος Καροῦζος (1926-1990): ποιητὴς ἀπὸ τὸ Ναύπλιο.

Σπούδασε νομικὰ καὶ πολιτικὲς ἐπιστῆμες στὸ Πανεπιστήμιο Ἀθηνῶν.

Ἔζησε ἐπὶ σαράντα χρόνια στὴν Ἀθήνα, ἀλλάζοντας δεκάδες σπίτια καὶ συνοικίες.

Ο Χ.Φ.Λαβκραφτ για τους Τολστόι και Ντοστογιέφσκι

Ο Χ.Φ.Λαβκραφτ για τους Τολστόι και Ντοστογιέφσκι*

44[255]. ΣΤΟΝ ΑΥΓΟΥΣΤΟ ΝΤΕΡΛΕΘ

Αγαπητέ μου κε Ντέρλεθ:-

...Διάβασα την Άννα Καρένινα πριν από χρόνια, αλλά δεν μπορώ να πω ότι μου προκάλεσε ιδιαίτερο ενδιαφέρον, όπως και τίποτα άλλο του Τολστόι. Κατά τη γνώμη μου ο Τολστόι είναι αρρωστημένα κλαψιάρης και συναισθηματικός, με ένα διασκεδαστικά δυσανάλογο ενδιαφέρον για τα κοινωνικά και ηθικά πράγματα. Φυσικά κατά έναν τρόπο αυτό είναι χαρακτηριστικό όλης της Σλαβικής λογοτεχνίας, αλλά άλλοι Ρώσοι συγγραφείς επιδεικνύουν πολύ λιγότερα ποσοστά αυτής της δακρυβρέκτης συναισθηματικότητας, ανάλογα με τη μεγαλοφυΐα τους και τη διεισδυτικότητά τους στο θέμα των ανθρώπινων χαρακτήρων. Αν θέλετε την Ρωσία στην καλύτερη πλευρά της, δοκιμάστε τον Ντοστογιέφσκι, το Έγκλημα και Τιμωρία του οποίου είναι πραγματικά επικό επίτευγμα...

Εγκάρδια και ειλικρινά δκς Σας. ΧΦΛ

___________

*από το Χ.Φ. Λαβκραφτ, ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ, μτφ. Βασίλης Καλλιπολίτης, εκδ. Αίολος (1997) - ο τίτλος εδώ δικός μου

για την αντιγραφή: Λογοτεχνία και Σκέψη

Ο Χ.Φ. Λάβκραφτ και ο κινηματογράφος

Ο Χ.Φ. Λάβκραφτ και ο κινηματογράφος*

3[10]. [ΕΠΙΣΤΟΛΗ] ΣΤΟΝ ΡΑΪΝΧΑΡΝΤ ΚΛΑΪΝΕΡ**

[...] Όπως εικάζετε, είμαι αφοσιωμένος φίλος της κινηματογραφίας, αφού μπορώ να δω παραστάσεις όποτε θελήσω, ενώ η κακή μου υγεία σπάνια μου επιτρέπει να προμηθευτώ προκαταβολικά εισιτήρια του πραγματικού θεάτρου. Αξίζει κανείς να δει μερικές σύγχρονες ταινίες, αν και όταν τις πρωτογνώρισα, η μοναδική τους αξία ήταν να καταστρέφουν το χρόνο. Ο Τσάπλιν είναι απείρως διασκεδαστικός -υπερβολικά καλός για τα μάλλον χυδαία φιλμ στα οποία εμφανιζόταν- και ελπίζω ότι στο μέλλον θα γίνει υποστηρικτής της πιο εκλεπτυσμένης κωμωδίας. Είδα την ταινία Τρίλμπι, αλλά μου φάνηκε ατελής επειδή έχω παρακολουθήσει και το θεατρικό έργο και θεωρώ πραγματικά σημαντική τη βαθιά, πλούσια σε κολασμένους υπαινιγμούς φωνή του Σβενγκάλι. [...]

__________
*από το Χ.Φ. Λαβκραφτ, ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ, μτφ. Βασίλης Καλλιπολίτης, εκδ. Αίολος (1997) - ο τίτλος εδώ δικός μου
**Reinhardt Kleiner, ποιητής

για την αντιγραφή: Λογοτεχνία και Σκέψη