Το Λογοτεχνία και Σκέψη διαβάζει: Χάουαρντ Φάστ, Ο Πολίτης Παίην (απόσπασμα)

«Ο φέρων το παρόν κύριος Τόμας Παίην (ορίστε τι είναι η Αμερική! Σου χαρίζει τον τίτλο «κύριος», και μάλιστα από το σοφότερο άνθρωπο του κόσμου, το δόκτορα Φραγκλίνο!) είναι γνωστός σε μένα σαν πολύ άξιος νέος (άκουσον άκουσον!). Σκοπεύει να εγκατασταθεί στην Πενσυλβάνια. Σου ζητώ να τον συμβουλέψεις και να τον ενισχύσεις όσο μπορείς, μια που θα είναι εντελώς ξένος εκεί πέρα. Αν μπορέσεις να του εξασφαλίσεις μια δουλειά υπαλλήλου ή βοηθού δασκάλου σε κάποιο σχολείο ή καταμετρητή, δουλειές για τις οποίες τον θεωρώ απόλυτα ικανό, για να μπορέσει να κερδίζει τη ζωή του μέχρι ν' αποκτήσει κάποιες γνώσεις για τη χώρα μας, θα κάνεις ένα μεγάλο καλό και θα υποχρεωσεις τον πατέρα σου που σ' αγαπά».

Χάουαρντ Φάστ, Ο Πολίτης Παίην, β' έκδοση
μτφ. Γιάννης Σπανδώνης, εκδ. Καλέντης, Αθήνα 1986

Το Ποίημα της Εβδομάδας: Παραλειπόμενα, Μανώλης Αλεξίου

ΠΑΡΑΛΕΙΠΟΜΕΝΑ

Τότε δεν έπεσες.
Τι κι αν όλα γύρω σου ήταν γκρεμισμένα
κι εσύ γυμνός και ματωμένος
έφαγες απ' τα σκουπίδια πατατόφλουδες
κι απ' το παγούρι σκοτωμένου ήπιες νερό,
στάθηκες κολόνα πίσω από τ' οδόφραγμα
σαν πλάτανος ορθός.

Τώρα εχθροί και «φίλοι» σε δολοφονούν πισώπλατα
γλυκά και με χαμόγελο.
Εσένα δε σε σπάραξαν λιοντάρια
και την ολάνοιχτη παιδιάτικη καρδιά σου
δεν την κομμάτιασαν περήφανοι αετοί.
Τις δικές σου πληγές έγλειψαν τσακάλια,
τυφλοπόντικοι ροκάνισαν τις μέρες σου,
έμποροι φτηνοί και Φιλισταίοι
- ταπεινοί μεταπράτες της ρουτίνας -
«έβαλαν κλήρο και διεμοίρασαν τα ιμάτια σου».
Εσένα βαλθήκανε την ψυχή σου να ξεφτίσουν
μικρά αδηφάγα τρωκτικά.

Τότε δεν έπεσες
κι ούτε θα πέσεις.
Μανώλης Αλεξίου (1907-1963), Γεννήθηκε στον Πειραιά. Χρημάτισε διευθυντής του Επικουρικού Ταμείου Υπαλλήλων Πετρελαιοειδών. Έργα: «Τοπία δίχως ουρανό», «Μουσική με σπασμένα πλήχτρα».

Ποιητική Ανθολογία, σειρά Γνώση, εκδοτικός οργανισμός ΜΑΛΛΙΑΡΗ, επιμέλεια: Δ. Σταμούλης

Το Ποίημα της Εβδομάδας: Τρία ποιήματα από τα «Καθαρά Σεντόνια», Αντρέας Κολλιαράκης

Βλέφαρα

Μετανάστης στη μέσα μου γη.
Τα χνώτα που βαστώ εντός μου, θάνατος.
Σκιές και μυρωδιές από παλιά.
Ρούχα και στολίδια, ψεύτικα χαμόγελα.
Άγνωστες, μα οικείες φωνές που με καλούν.
Βρώμικες θάλασσες, σκέψεις μετανοιωμένες.
Μετανάστης στη μέσα μου γη.
Βλέφαρα που σφάλισαν.

Οξείδωση

Γυμνό το περιβάλλον από ύλη.
Μια υπερφυσική φρίκη με κατακτά.
Ψύχρανε ο καιρός.
Χαρούμενο το πρόσωπο μου στον καθρέφτη.
Μέσα μου θλίψη και οργή.

Μεσάνυχτα

Επιβάτης σε υπόγειους και ισόγειους σιδηροδρόμους.
Επιβάτης σε αίθουσα κινηματογράφου.
Το μέσα μου ρολόι δείχνει μεσάνυχτα.
Επιβάτης νυχτερινού λεωφορείου.
Κάπως έτσι αρχίζει ή τελειώνει κάτι.
Πες κι εσύ...

Ανδρέας Κολλιαράκης, Καθαρά σεντόνια - ποιήματα, Αθήνα 2014, αυτοέκδοση

Το Ποίημα της Εβδομάδας: Τρία ποιήματα, Θεοχάρης Παπαδόπουλος

Ηφαίστειο

Το χώμα αχνίζει,
βράζει η γη,
βρυχάται η λάβα.
Τρίζουν συθέμελα τα σπίτια,
ραγίζουνε οι τοίχοι.
Χλωμά τα πρόσωπα.
Τρέμουν τα χέρια,
τα γεμάτα δαχτυλίδια.
Είναι ηφαίστειο η εργατιά
κι η λάβα της,
την πλάση θα καλύψει.

Τα σημάδια

Βαθιές ρυτίδες,
μύρια τα σημάδια στο κορμί.
Πονά η καρδιά,
ο νους αγκομαχάει.
Όσο αντέχεις,
σηκώνεις τη γροθιά
κι ακόμα δίνεις μάχη,
να μη σκύψεις.

Ανυπακοή

Δεν σκύβεις,
δεν κυρτώνεις το κορμί.
Το βλέμμα σου ευθύ,
δεν χαμηλώνει.
Σαλεύουνε τα χείλη, θαρρετά,
διαφεντεύεις σθεναρά,
το ιδανικό σου.
Με νύχια και με δόντια πολεμάς.
Αν χρειαστεί,
θα δώσεις τη ζωή σου.

Θεοχάρης Παπαδόπουλος, Πρόγνωση Καιρού, εκδ. Βακχικόν, 2014

Το Ποίημα της Εβδομάδας: Άσχημο παιχνίδι, Θεοχάρης Παπαδόπουλος

ΑΣΚΗΜΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ

Φεύγω και πάλι μένοντας εδώ.
Όχημα μποτιλιαρισμένο οι στίχοι.
Κόκκινο φανάρι η αδιαφορία του πλήθους.
Κι αν τύχει να προσπεράσεις
συλλαμβάνεσαι
για να βρεθείς και πάλι
πίσω από τα κάγκελα
της μοναξιάς
και της σιωπής.

Άσκημο παιχνίδι
μας παίξαν πάλι οι καιροί.

Αντώνης Θ. Παπαδόπουλος
ΚΕΝΟ ΑΕΡΟΣ, εκδ. Βακχικόν, 2014