Μικρές επαρχίες.
Κωμοπόλεις,χωριά,κοινότητες.Άνθρωποι,ζώα,σταροχώρα φα,ποτάμια και λαγκάδια,αγροτικές εργασίες.Μικρές επαρχίες της μετανάστευσης και του πόνου.Η Μανωλάδα της Ηλείας.Ο ένδοξος Όλυμπος,η θάλασσα και δρόμοι χωρίς γυρισμό.Ο Ταύγετος του Βρεττάκου.
Οι πόλεις της επαρχίας.
Ο μικρός και μεγάλος κόσμος τους,σπίτια,μνημεία που θυμίζουν αλλοτινές εποχές.Ανεργία,πείνα,φόβος μπροστά στις κρίσεις.Λιμάνια και Εγνατία οδός,μακρές πορείες με το αυτοκίνητο,ζώη με πάθος και όνειρο.
Θεσσαλονίκη-η νύφη του Θερμαικού,τα Λαδάδικα,το Γεντί Κουλέ και ο Λευκός Πύργος.Η πόλη του Λαμπράκη,του Χριστιανόπουλου και του.... Ψωμιάδη.
Πάτρα-πολύτιμο καρναβάλι,λιμάνι και βιομηχανικά ερείπια,Αφγανοί,Κούρδοι και άλλοι μετανάστες .Διωγμοί μεταναστών.Η πλατεία Αγίου Γεωργίου και ρωμαικά μνημεία.
Χαλκίδα-τα τρελά νερά του Ευρίπου,το φάντασμα του Σκαρίμπα και η ανάγκη για φυγή πέρα από το όνειρο.
Πρέβεζα-εκεί που αυτοκτονούν οι ήρωες.Η πλήξη που σκοτώνει.
Χανιά-κρητικό θάρρος και όπλα.Ο Βενιζέλος και ο Ενετικός φάρος.Ο τόπος που το πείσμα δεν έχει αντίκρισμα.
Και αλλες πόλεις της μικρής επαρχίας.Η Τρίπολη,η Καβάλα,η Καστοριά,η Ρόδος,η Σπάρτη....
Ακολουθεί η Αθήνα.
Ακρόπολη και νέο μουσείο,πόλη της αντιπαροχής και του καυσαέριου.Άνθρωποι και εδώ,άλλοι πόνοι και στίγματα.
Ανύπαρκτη Δημοκρατία.Η υποκρισία των εχόντων,ο Λαναράς και οι αγώνες των εργατών.Κέντρο της χώρας....
Μα πάνω από όλα ο 'Ερωτας.Ο έρωτας για ζωή.Ο έρωτας για σένα.Ο έρωτας για ελευθερία και δημιουργία.Ο έρωτας που όλα τα κανοναρχά και τα προστατεύει.
Αυτός,που χωρίς αυτόν,όλα τα παραπάνω θα ήταν μάταια...
Καληνύχτα.
(το παραπάνω κείμενο δημοσιεύεται εδώ,ελαφρώς αλλαγμένο σε σχέση με την προγενέστερη ανάρτηση του Ιουλίου)
Χανιά,28/12/09
Δευτέρα 28 Δεκεμβρίου 2009
Δευτέρα 21 Δεκεμβρίου 2009
Θάνος Μικρούτσικος, Ν. Καββαδίας - γραμμες των οριζόντων
Θάνος Μικρούτσικος, Ν. Καββαδίας - γραμμες των οριζόντων
«Εφυγε» o Γιάννης Μόραλης Ο ευπατρίδης της ζωγραφικής
Ο μεγαλύτερος ζωγράφος των ημερών μας, ο τελευταίος ευπατρίδης της ελληνικής τέχνης. Ο δάσκαλος, με καταξιωμένους μαθητές, πολλοί από αυτούς επίσης δάσκαλοι. Ο πνευματικός άνθρωπος που μαζί με μερικούς ακόμα συνθέσανε τον πολιτισμό της μεταπολεμικής Ελλάδας. Ο Γιάννης Μόραλης, καταχωρισμένος στους κλασικούς Ελληνες ζωγράφους του 20ού αιώνα, από χθες κατοικεί στο πάνθεον των αθανάτων, μαζί με τους φίλους του Τσαρούχη, Χατζιδάκι, Ελύτη, Γκάτσο, Σεφέρη, Χατζηκυριάκο-Γκίκα, Κουν. Εσβησε πλήρης ημερών, έργου και τιμών, στα 94 του.
Η Ελλάδα, η τέχνη και ο πολιτισμός της φτωχαίνουν πραγματικά από την απώλεια του Γιάννη Μόραλη, του τελευταίου ίσως της παρέας των μεγάλων, που ανανέωσαν την ελληνική τέχνη και σημάδεψαν την πνευματική ζωή του τόπου. Ηταν από εκείνη την πάστα των δημιουργών με πλατιά γνώση και μόρφωση, πάνω στα αρχαία κείμενα, τη φιλολογία, το θέατρο, την ποίηση, την αρχιτεκτονική και την ιστορία, γεγονός που καταδεικνύει την ουμανιστική του αγωγή. Η ζωγραφική του είχε διαρκή διάλογο με άλλες συνιστώσες της τέχνης: θέατρο, ποίηση, μουσική, χορό. Εικονογράφησε ποιητικές συλλογές των Σεφέρη, Ελύτη και άλλων, εκτέλεσε τοιχογραφίες, σχεδίασε κοστούμια και σκηνικά για το Εθνικό Θέατρο, το Θέατρο Τέχνης του Κουν και τα μπαλέτα του Ελληνικού Χοροδράματος της Ραλλούς Μάνου.Λάτρης του γυναικείου σώματος και της αιώνιας σχέσης άνδρα-γυναίκας, έδωσε έργα ποιητικά, με λυρική αίσθηση, στοχαστική πυκνότητα και ποιότητα. Εργα μνημειακά. Ο άνθρωπος και κυρίως η γυναίκα, αλλά και η εξισωτική σχέση της ζωής, Ερωτας και Θάνατος απλώθηκαν σε όλη την εξέλιξη της τεχνοτροπίας του μέχρι τα «Επιτύμβια» και τα «Επιθαλάμια», έργα - σταθμοί, μέχρι τον απόλυτο αφηρημένο γεωμετρισμό και μέχρι τότε που στο πλαστικό του αλφαβητάρι μένουν ελάχιστες καμπύλες. «Οι δύο αντίθετες καμπύλες, η ώχρα και το μαύρο», όπως έγραφε ο Ελύτης, με τις οποίες «επέτυχε να μετατρέψει την ομιλία του σε οπτικό φαινόμενο, κατά τρόπο μοναδικό». Ως δάσκαλος, στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, επί 36 χρόνια, από το 1947 έως το 1983, ο Μόραλης ανέδειξε σπουδαίους ζωγράφους. Οταν αποχώρησε, λέγεται πως οι εννιά στους δέκα καθηγητές υπήρξαν μαθητές του. Πάνω απ όλα δίδαξε την ελευθερία της εικαστικής γλώσσας, το ήθος, την πειθαρχία και τη συνέπεια. «Η αυτοπειθαρχία σε απελευθερώνει», έλεγε.
Ευτύχησε να γνωρίσει την καταξίωση και την αναγνώριση, μεγάλες εκθέσεις, εκδόσεις και μελέτες. Ως άνθρωπος ήταν χαμηλών τόνων, φειδωλός στον λόγο ακόμη και για το έργο του. Αγαπούσε τα ανέκδοτα και τις ανεκδοτολογικές διηγήσεις. Δεν ενδιαφέρθηκε ποτέ για το αξίωμα του μέλους της Ακαδημίας Αθηνών. Του αρκούσε να είναι δάσκαλος.
Πριν από περίπου έναν μήνα, ο 94χρονος ζωγράφος, σαν να είχε νιώσει το τέλος να ρχεται, είχε παραιτηθεί. Οταν ένιωσε να μειώνονται οι δυνάμεις του ήθελε να μείνει μόνος στο σπίτι του με ελάχιστα συγγενικά του πρόσωπα και υπό την επίβλεψη του γιατρού του, κυρίου Παϊσιου. Μάλιστα, με το γνωστό του χιούμορ, αρνούμενος να παραβρεθεί στα εγκαίνια της έκθεσης που έγινε πρόσφατα προς τιμήν του στην ΑΣΚΤ, είπε: «Γιατί δεν αφήνετε την έκθεση για μετά τον θάνατό μου!». Αφησε την τελευταία του πνοή χθες στις 3 το μεσημέρι. Θα τον αποχαιρετήσουμε σήμερα στις 11.30 το πρωί στο Α Νεκροταφείο. Η νεκρώσιμος ακολουθία θα ψαλεί στο παρεκκλήσι του Αγίου Λαζάρου. Η επιθυμία του, σύμφωνα με τον αδερφό του Γιώργο Μόραλη, ήταν η κηδεία του να γίνει σε στενό οικογενειακό κύκλο, χωρίς επικήδειους και δημοσιότητα.
Δήμητρα Ρουμπούλα
dirouboula@pegasus.gr
http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11380&subid=2&pubid=9032860
(Ξένη δημοσίευση)-ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΥΠΟΥ-ΔΗΜΟΣ ΑΘΗΝΑΙΩΝ-ΣΥΛΛΥΠΗΤΗΡΙΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥ ΔΗΜΑΡΧΟΥ ΑΘΗΝΑΙΩΝ ΝΙΚΗΤΑ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΩΛΕΙΑ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΜΟΡΑΛΗ.
ΔΗΜΟΣ ΑΘΗΝΑΙΩΝ
Γραφείο Τύπου
Τηλ.: 3722163-3722141 Αθήνα, 21-12-2009
ΣΥΛΛΥΠΗΤΗΡΙΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥ ΔΗΜΑΡΧΟΥ ΑΘΗΝΑΙΩΝ ΝΙΚΗΤΑ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΩΛΕΙΑ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΜΟΡΑΛΗ
Ο φτερωτός άγγελος -τυπικό μοτίβο του Γιάννη Μόραλη- "πήρε" τον μεγάλο της ελληνικής ζωγραφικής για πάντα από κοντά μας. Ο Γιάννης Μόραλης υπήρξε ο εικαστικός που "διάβασε" καλύτερα απ' τον καθένα την σύγχρονη Ελλάδα και συνέθεσε την εικόνα του πολιτισμού που θέλουμε να θυμόμαστε με την εικόνα που θέλουμε να έχουμε. Παρηγοριά μας η υστεροφημία του, το εξαιρετικό σε ποσότητα και σπουδαιότητα έργο του, το οποίο και θα μείνει μαζί μας για να δοξάζει τον ίδιο και την Ελλάδα.
http://www.ana.gr/anaweb/user/showprel?service=3&maindoc=8253942
Το τελευταίο αντίο στο ζωγράφο Γιάννη Μόραλη
21 Δεκεμβρίου 2009, 09:22
Τελευταίο αντίο σήμερα για τον Γιάννη Μόραλη, ο οποίος έσβησε σε ηλικία 93 ετών την Κυριακή.
Η κηδεία του σπουδαίου ζωγράφου και δασκάλου θα τελεστεί σε στενό οικογενειακό κύκλο στο Πρώτο Νεκροταφείο.
Ο Γιάννης Μόραλης ήταν ο καλλιτέχνης που σφράγισε με το έργο του την μεταπολεμική τέχνη στην Ελλάδα.
Ο Μόραλης τιμήθηκε πρώτη φορά με βραβείο ζωγραφικής το 1940. Το 1965, ο βασιλιάς Κωνσταντίνος τού απένειμε τον Ταξιάρχη του Φοίνικος. Το 1973 έλαβε Χρυσό Μετάλλιο στη Διεθνή Έκθεση του Μονάχου. Το 1979 του απονεμήθηκε το Αριστείο των Τεχνών από την Ακαδημία Αθηνών.
Αποχώρησε από την Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών το 1983, και το 1988, η Εθνική Πινακοθήκη της Ελλάδας τον τίμησε με μεγάλη αναδρομική έκθεση. Το 1999 του απονεμήθηκε το μετάλλιο του Ταξιάρχη της Τιμής. Έργα του ανήκουν σε δημόσιες και ιδιωτικές σχολές στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Zougla.gr
http://www.madata.gr/index.php/epikairotita/social/48475.html
Έφυγε πλήρης ημερών ο Γιάννης Μόραλης
ΑΘΗΝΑ 20/12/2009
Διαφημίσεις Google
Πινακες Ζωγραφικης
Διάσημοι πίνακες γνωστών ζωγράφων.
Δείτε τις συλλογές μας!
www.esk.gr
Πινακες Ζωγραφικης
Διάσημοι πίνακες γνωστών ζωγράφων.
Δείτε τις συλλογές μας!
www.esk.gr
Έγινε δεκτός στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών σε ηλικία μόλις 15 ετών, το 1931, όπου και μαθήτευσε στο πλευρό κορυφαίων ζωγράφων, όπως ο Παρθένης και ο Αργυρός. Το 1937 έφυγε, με υποτροφία της Ακαδημίας Αθηνών, για τη Ρώμη, ενώ στη συνέχεια εγκαταστάθηκε στο Παρίσι, όπου ολοκλήρωσε τις σπουδές του και έκανε τα πρώτα του επαγγελματικά βήματα.
Το 1947 εκλέχτηκε τακτικός καθηγητής της προπαρασκευαστικής τάξης στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας. Δύο χρόνια αργότερα πρωτοπορεί μαζί με άλλους καλλιτέχνες (ανάμεσά τους ο Γιάννης Τσαρούχης, ο Νίκος Εγγινόπουλος και ο Νίκος Χατζηκυριάκος - Γκίκας) και στην εικαστική ζωή του τόπου ιδρύοντας την καλλιτεχνική ομάδα ''Αρμός''.
Το 1959 πραγματοποίησε την πρώτη του ατομική έκθεση στην Αθήνα, ενώ είχε προγηθεί η ενασχόλησή του με τη σκηνογραφία ως στενός συνεργάτης Καρόλου Κουν στο Θέατρο Τέχνης και αργότερα στο Εθνικό Θέατρο.
Πολυάριθμες και οι βραβεύσεις, που συνοδεύουν το έργο του. Το 1965, ο βασιλιάς Κωνσταντίνος τού απένειμε τον Ταξιάρχη του Φοίνικος. Το 1973 έλαβε Χρυσό Μετάλλιο στην Διεθνή Έκθεση του Μονάχου. Το 1979 του απονεμήθηκε το Αριστείο των Τεχνών από την Ακαδημία Αθηνών. Το 1999 του απονεμήθηκε το μετάλλιο του Ταξιάρχη της Τιμής.
Το έργο του Μόραλη περιλαμβάνει επιπλέον εικονογραφήσεις βιβλίων των ποιητών Ελύτη και Σεφέρη, εξώφυλλα δίσκων μουσικής, γλυπτά, τοιχογραφίες. Στα πιο γνωστά του έργα συγκαταλέγονται οι διακοσμήσεις της ΒΔ και της ΝΑ πλευράς του Ξενοδοχείου Χίλτον της Αθήνας, και οι συνθέσεις του στον σταθμό Πανεπιστημίου του μητροπολιτικού σιδηροδρόμου της Αθήνας.
http://www.nooz.gr/page.ashx?pid=9&aid=1082354&cid=153Zougla.gr
Σάββατο 19 Δεκεμβρίου 2009
Νέα από τις Εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ ΒΡΑΒΕΙΟ ΑΝΑΓΝΩΣΤΩΝ 2009
Νέα από τις Εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ | |
ΒΡΑΒΕΙΟ ΑΝΑΓΝΩΣΤΩΝ 2009 | |
| |
| |
Παρασκευή 18 Δεκεμβρίου 2009
Sherlock Holmes: Ο ντετέκτιβ που δεν εννοούσε να πεθάνει (αναδημοσίευση από το TVXS)
Sherlock Holmes: Ο ντετέκτιβ που δεν εννοούσε να πεθάνει Ψήφοι: 1 - Προβολές: 98 - Σχόλια: 1 - Κατηγορία: Film/Video/Art | |||
|
Ο Sherlock Holmes γεννήθηκε στα τέλη του 19ου αι. από την πένα του Arthur Conan Doyle. Σύντομα όμως, ο συγγραφέας δεν άντεχε πλέον τη δημοσιότητα που τραβούσε το δημιούργημά του και αποφάσισε να τον σκοτώσει· εις μάτην. Ο διασημότερος ντετέκτιβ όλων των εποχών, Sherlock Holmes, σύντομα επέστρεψε, συνεχίζοντας την επικίνδυνη καριέρα του για σχεδόν τρεις δεκαετίες ακόμα...
Στα τέλη του 19ου αιώνα, ο φτωχός Σκωτσέζος γιατρός Arthur Conan Doyle δημιούργησε με την πένα του ένα ντετέκτιβ προικισμένο με εξαιρετική ευφυΐα, ιδιαίτερη παρατηρητικότητα και επαγωγική σκέψη που κατόρθωνε να λύσει ακόμα και τα πιο πολύπλοκα και σκοτεινά μυστήρια.
Ο λονδρέζος ντετέκτιβ, με την χαρακτηριστική κάπα, το βρετανικό καπελάκι κυνηγιού και την διάσημη πίπα του, εμφανίστηκε για πρώτη φορά το 1887 στην ιστορία «Σπουδή στο Κόκκινο», όπου γνωρίζεται με τον σύντομα πιστό του βοηθό δρ. Watson· ακολούθησε το «Σημάδι των Τεσσάρων», αλλά ήταν με τη δημοσίευση των σύντομων ιστοριών του ντετέκτιβ στο περιοδικό The Strand, το 1891, που έγινε ευρύτερα γνωστός και ιδιαίτερα δημοφιλής στο αναγνωστικό κοινό της εποχής. Το όνομα του Sherlock Holmes σύντομα έγινε πιο γνωστό και αναγνωρίσιμο από αυτό του δημιουργού του.
Ο κριτικός Φ. P. Κίρτινγκ υποστηρίζει ότι η εμφάνιση του Holmes το 1887 σηματοδοτεί την αρχή της αστυνομικής ιστορίας ως είδος. Η υπερβολική δημοσιότητα που έλκει όμως ο ήρωας, κουράζουν τον δημιουργό του, ο οποίος ήδη τον Νοέμβριο του 1891 αναφέρει σε μια επιστολή προς τη μητέρα του: «Σκέφτομαι να σκοτώσω τον Χολμς και να τον ξεφορτωθώ μια και καλή. Με αποσπά από άλλα πράγματα».
Ο συγγραφέας ερεύνησε προσεκτικά τις δυνατότητες και σχεδίασε το θάνατο του πνευματικού του τέκνου, που δημοσιεύτηκε το 1893 πάλι στο περιοδικό The Strand: o Sherlock πέφτει από τον καταρράκτη Reichenbach στην Ελβετία, μαζί με τον αιώνιο εχθρό του, τον σατανικό καθηγητή Moriarty, στην σύντομη ιστορία «To τελικό πρόβλημα». Το κοινό όμως δεν διατίθεται καθόλου να αποδεχθεί αυτή την εξέλιξη και η κατακραυγή αναγκάζει τον A. C. Doyle να επαναφέρει στη ζωή τον ήρωά του με την «Περιπέτεια του Άδειου Σπιτιού» το 1903 για να συνεχίσει την εκπληκτική του πορεία στο χώρο του αστυνομικού μυθιστορήματος.
Ο Sherlock ζούσε σαν μποέμ στην οδό Baker του Λονδίνου, ενώ ο συμπαθής σύντροφός του στη λύση των μυστηρίων Δρ. Watson ήταν αυτός που κατέγραφε τις περιπέτειές τους και όπως μας πληροφορεί, ο Sherlock ενίοτε, ελλείψει κάποιας ενδιαφέρουσας υπόθεσης, κατέφευγε στη χρήση κοκαΐνης και μορφίνης, αμφότερα νόμιμα ναρκωτικά της εποχής εκείνης. Ο ίδιος συστήνεται στο κοινό ως εξής: «Το όνομά μου είναι Σέρλοκ Χολμς. Δουλειά μου, να γνωρίζω όσα οι άλλοι αγνοούν. Σε κάθε περίπτωση, έμαθα να ζω από την εξυπνάδα μου, αν και συχνά κινδύνεψε η ζωή μου (τρεις φορές από άντρες και μία από γυναίκα)» κι συμπληρώνει: «Εδώ που τα λέμε, η κοινωνία είναι τυχερή που δεν έγινα εγκληματίας. Μιλώ έτσι, γιατί διαθέτω σύνθετο μυαλό, όπως οι περισσότεροι εγκληματίες».
Συνολικά, ο A. C. Doyle έγραψε τέσσερα διηγήματα και 56 σύντομες ιστορίες με πρωταγωνιστή τον αγαπημένο ντετέκτιβ. Το έργο του μεταφράστηκε στις περισσότερες γλώσσες του κόσμου, ενώ αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για άλλους συγγραφείς, λογοτεχνίας και θεάτρου. Δεκάδες είναι και οι τηλεοπτικές και κινηματογραφικές εμφανίσεις του ο ιδιότροπος ήρωας ενώ σήμερα υπάρχουν αρκετά μουσεία αφιερωμένα στον αγαπημένο λογοτεχνικό ήρωα.
Ο Sherlock υπήρξε επίσης ο πρώτος ιδιωτικός ντετέκτιβ που εμφανίστηκε στον κινηματογράφο, αφού η παρθενική αποτύπωσή του σε φιλμ έγινε το 1903 στο «Sherlock Holmes baffled», όταν η έβδομη τέχνη έκανε μόλις τα πρώτα της βήματα. Η εξαφανισμένη πια πρώτη ταινία με τον δαιμόνιο ντετέκτιβ δεν έχει μείνει στην ιστορία ως περιπέτεια αστυνομικού μυστηρίου αλλά ως αφορμή για ένα φωτογραφικό πείραμα, αφού παραγωγός εταιρεία ήταν η American Mutoscope Company του εφευρέτη Thomas Edison.
Η τελευταία σύντομη ιστορία με τον Sherlock Homes δημοσιεύθηκε το 1927, με τίτλο «The Adventure of Shoscombe Old Place» Ο Σερ Άρθουρ Κόναν Ντόυλ πέθανε στις 7 Ιουλίου 1930, από καρδιακή προσβολή.
Στα τέλη του 19ου αιώνα, ο φτωχός Σκωτσέζος γιατρός Arthur Conan Doyle δημιούργησε με την πένα του ένα ντετέκτιβ προικισμένο με εξαιρετική ευφυΐα, ιδιαίτερη παρατηρητικότητα και επαγωγική σκέψη που κατόρθωνε να λύσει ακόμα και τα πιο πολύπλοκα και σκοτεινά μυστήρια.
Ο λονδρέζος ντετέκτιβ, με την χαρακτηριστική κάπα, το βρετανικό καπελάκι κυνηγιού και την διάσημη πίπα του, εμφανίστηκε για πρώτη φορά το 1887 στην ιστορία «Σπουδή στο Κόκκινο», όπου γνωρίζεται με τον σύντομα πιστό του βοηθό δρ. Watson· ακολούθησε το «Σημάδι των Τεσσάρων», αλλά ήταν με τη δημοσίευση των σύντομων ιστοριών του ντετέκτιβ στο περιοδικό The Strand, το 1891, που έγινε ευρύτερα γνωστός και ιδιαίτερα δημοφιλής στο αναγνωστικό κοινό της εποχής. Το όνομα του Sherlock Holmes σύντομα έγινε πιο γνωστό και αναγνωρίσιμο από αυτό του δημιουργού του.
Ο κριτικός Φ. P. Κίρτινγκ υποστηρίζει ότι η εμφάνιση του Holmes το 1887 σηματοδοτεί την αρχή της αστυνομικής ιστορίας ως είδος. Η υπερβολική δημοσιότητα που έλκει όμως ο ήρωας, κουράζουν τον δημιουργό του, ο οποίος ήδη τον Νοέμβριο του 1891 αναφέρει σε μια επιστολή προς τη μητέρα του: «Σκέφτομαι να σκοτώσω τον Χολμς και να τον ξεφορτωθώ μια και καλή. Με αποσπά από άλλα πράγματα».
Ο συγγραφέας ερεύνησε προσεκτικά τις δυνατότητες και σχεδίασε το θάνατο του πνευματικού του τέκνου, που δημοσιεύτηκε το 1893 πάλι στο περιοδικό The Strand: o Sherlock πέφτει από τον καταρράκτη Reichenbach στην Ελβετία, μαζί με τον αιώνιο εχθρό του, τον σατανικό καθηγητή Moriarty, στην σύντομη ιστορία «To τελικό πρόβλημα». Το κοινό όμως δεν διατίθεται καθόλου να αποδεχθεί αυτή την εξέλιξη και η κατακραυγή αναγκάζει τον A. C. Doyle να επαναφέρει στη ζωή τον ήρωά του με την «Περιπέτεια του Άδειου Σπιτιού» το 1903 για να συνεχίσει την εκπληκτική του πορεία στο χώρο του αστυνομικού μυθιστορήματος.
Ο Sherlock ζούσε σαν μποέμ στην οδό Baker του Λονδίνου, ενώ ο συμπαθής σύντροφός του στη λύση των μυστηρίων Δρ. Watson ήταν αυτός που κατέγραφε τις περιπέτειές τους και όπως μας πληροφορεί, ο Sherlock ενίοτε, ελλείψει κάποιας ενδιαφέρουσας υπόθεσης, κατέφευγε στη χρήση κοκαΐνης και μορφίνης, αμφότερα νόμιμα ναρκωτικά της εποχής εκείνης. Ο ίδιος συστήνεται στο κοινό ως εξής: «Το όνομά μου είναι Σέρλοκ Χολμς. Δουλειά μου, να γνωρίζω όσα οι άλλοι αγνοούν. Σε κάθε περίπτωση, έμαθα να ζω από την εξυπνάδα μου, αν και συχνά κινδύνεψε η ζωή μου (τρεις φορές από άντρες και μία από γυναίκα)» κι συμπληρώνει: «Εδώ που τα λέμε, η κοινωνία είναι τυχερή που δεν έγινα εγκληματίας. Μιλώ έτσι, γιατί διαθέτω σύνθετο μυαλό, όπως οι περισσότεροι εγκληματίες».
Συνολικά, ο A. C. Doyle έγραψε τέσσερα διηγήματα και 56 σύντομες ιστορίες με πρωταγωνιστή τον αγαπημένο ντετέκτιβ. Το έργο του μεταφράστηκε στις περισσότερες γλώσσες του κόσμου, ενώ αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για άλλους συγγραφείς, λογοτεχνίας και θεάτρου. Δεκάδες είναι και οι τηλεοπτικές και κινηματογραφικές εμφανίσεις του ο ιδιότροπος ήρωας ενώ σήμερα υπάρχουν αρκετά μουσεία αφιερωμένα στον αγαπημένο λογοτεχνικό ήρωα.
Ο Sherlock υπήρξε επίσης ο πρώτος ιδιωτικός ντετέκτιβ που εμφανίστηκε στον κινηματογράφο, αφού η παρθενική αποτύπωσή του σε φιλμ έγινε το 1903 στο «Sherlock Holmes baffled», όταν η έβδομη τέχνη έκανε μόλις τα πρώτα της βήματα. Η εξαφανισμένη πια πρώτη ταινία με τον δαιμόνιο ντετέκτιβ δεν έχει μείνει στην ιστορία ως περιπέτεια αστυνομικού μυστηρίου αλλά ως αφορμή για ένα φωτογραφικό πείραμα, αφού παραγωγός εταιρεία ήταν η American Mutoscope Company του εφευρέτη Thomas Edison.
Η τελευταία σύντομη ιστορία με τον Sherlock Homes δημοσιεύθηκε το 1927, με τίτλο «The Adventure of Shoscombe Old Place» Ο Σερ Άρθουρ Κόναν Ντόυλ πέθανε στις 7 Ιουλίου 1930, από καρδιακή προσβολή.
Τετάρτη 9 Δεκεμβρίου 2009
25 ΣΟΝΕΤΑ του ΣΑΙΞΠΗΡ,ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΓΡΑ
Τίτλος : 25 ΣΟΝΕΤΑ
Συγγραφέας(είς) : ΣΑΙΞΠΗΡ ΟΥΙΛΛΙΑΜ Κατηγορία(ες) : ΞΕΝΗ ΠΟΙΗΣΗ
Γλώσσα Πρωτοτύπου : ΑΓΓΛΙΚΑ
Μεταφραστής : ΚΑΨΑΛΗΣ ΔΙΟΝΥΣΗΣ
Χρονολογία έκδοσης: Ιούλιος 2009
Χρονολογία Α' έκδοσης Άγρας: 1998
Χρονολογία έκδοσης Πρωτοτύπου: 1609
Σχήμα βιβλίου : 210x135 χιλ.
Τύπος βιβλιοδεσίας : ΣΚΛΗΡΗ
Αριθμός σελίδων : 64
ISBN : 978-960-325-273-3
Τιμή : 15 Ευρώ
Αναλυτική παρουσίαση του βιβλίου
Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΓΑΜΟΥ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΟΛΥΤΡΟΠΟΝ
Ιστορία του Γάμου (Η) | ||||||||||||||||||
Από την Υποταγή στην Οικειότητα, ή Πώς η Αγάπη νίκησε το Γάμο | ||||||||||||||||||
Κατηγορία: κοινωνιολογία | ||||||||||||||||||
Συγγραφέας: Coontz Stephanie | ||||||||||||||||||
Μεταφραστής: Λαζαρίδου Σοφία | ||||||||||||||||||
ISBN: 978 960 6840 02 9 | ||||||||||||||||||
Διαθεσιμότητα: Διαθέσιμο |
|
ΝΕΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ-για τις γιορτές και όχι μόνο!
ISBN: 978-960-03-4993-1 Τιμή: 22,00 € |
Στα χρόνια του Μεσοπολέμου ο Θόδωρος μεγαλώνει στο χωριό του στη Βόρειο Ήπειρο. Την ίδια περίοδο η μικρή Βάσω περνά άγριες μέρες στο σπίτι της κοντά στην Καλαμάτα. Τα δυο παιδιά ζουν τον Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο και περνούν διά πυρός και σιδήρου. Έφηβοι πια στη διάρκεια του εμφύλιου σπαραγμού βρίσκονται σε αντίπαλα στρατόπεδα. Το 1948 συναντιούνται τυχαία στην Αθήνα, όπου ο έρωτας νικά το διχασμό. Με ορμή και πείσμα παλεύουν μαζί και η ζωή χαράζει το κορμί και την ψυχή τους. Η μεγάλη αγάπη αναμετριέται με το κυνηγητό από τους ισχυρούς, με την εφήμερη μικρότητα και τον εγωισμό, με την πείνα και την ανέχεια· όμως σώζεται κάθε φορά από την πίστη που έχει ο ένας στον άλλον και θεριεύει –μέσα από τις στάχτες– με γλέντια, γέλια και τη μεταπολεμική αισιοδοξία για «καλύτερες μέρες». Ωστόσο η Ιστορία, πάντα σκληρή, θα στήσει τους ήρωες του βιβλίου ξανά στον τοίχο με τη δικτατορία του ’67, ώσπου φτάνουν στη χορτασμένη αδιαφορία τού σήμερα, που τους θέλει στη γωνία.
Μια ελεγεία για τους κυνηγημένους, τους χαμένους, τους αφανείς και ευλογημένους, σε μια Ελλάδα όπου όλα έρχονται και παρέρχονται, αφήνοντας πίσω αναπάντητα ερωτήματα: Αρκεί να λες «Και με κλειστά μάτια θα βλέπω» και να προχωράς; Και πού πηγαίνεις; Ανικανοποίητος –άρα ελεύθερος– ή παντοτινά σκλαβωμένος;
ISBN: 978-960-03-5017-3 Τιμή: 12,00 € |
ISBN: 978-960-03-5002-9 Τιμή: 13,00 € |
Οι ιστορίες του βιβλίου, ιστορίες ελαφρών ηθών και ιδεών, μοιάζουν, η καθεμιά λιγότερο ή περισσότερο, ανοιχτά φετιχιστικές. Περιστρέφονται γύρω από το γυναικείο στήθος, γύρω από αυτό το αξεπέραστο σύμβολο ζωής, ευτυχίας, πάθους και έρωτα. Θα μπορούσε κανείς να τις χαρακτηρίσει ως ύμνους ή παρωδίες ενός θέματος· μόνο που το πραγματικό θέμα, αισιόδοξο παρ’ όλες τις σκιές του, κρύβεται κάτω από το στήθος, ή και πίσω από αυτό.
ISBN: 978-960-03-4995-5 Τιμή: 17,00 € |
Κινηματογραφικό, γρήγορο, πολύπλευρο, με ανατρεπτικό για τα κλασικά αστυνομικά τέλος, το μυθιστόρημα αυτό εισάγει ένα σύγχρονο ύφος και περιεχόμενο στην ελληνική αστυνομική λογοτεχνία.
ISBN: 978-960-03-4981-8 Τιμή: 32,00 € |
ISBN: 978-960-03-4970-2 Τιμή: 12,00 € |
Τέσσερις ιστορίες συνθέτουν αυτό το βιβλίο του νομπελίστα Ντάριο Φο ο οποίος, ως πεζογράφος, δεν παύει να ερευνά την κρυμμένη αλήθεια πίσω από την επίσημη εκδοχή της κάθε ιστορίας με το χιούμορ, στον καγχασμό και την αμεσότητα που είχε πάντα στο θεατρικό και στον προφορικό του λόγο.
«Αδύνατο για τον αναγνώστη να μη μείνει γοητευμένος: οι σελίδες ρέουν γρήγορες, ελαφρές, συναρπαστικές. Ο Μεγάλος Μπουφόνος ξέρει πώς να παίξει με την ιστορία, το χρονικό, τη φαντασία».
Giuseppina Manin, Corriere della Sera
ISBN: 978-960-03-4966-5 Τιμή: 30,00 € |
Ο Καμύ παρέμεινε ακατάτακτος, μοναχικός, αλληλέγγυος, δεν ήθελε να είναι ούτε θύμα ούτε θύτης. Γι’ αυτόν η οδύνη δεν είχε σύνορα. Σπαραγμένος από τον πόλεμο της Αλγερίας, ο Καμύ βίωσε τις πικρές νίκες και τις γόνιμες ήττες της δικαιοσύνης και της βίας, κι όλες αυτές τις εμπειρίες του τις έβαλε σε ένα έργο που καταλαμβάνει μια σπουδαία θέση στην ιστορία της παγκόσμιας λογοτεχνίας.
Γράφοντας αυτή που θεωρείται η καλύτερη βιογραφία του Αλμπέρ Καμύ, ο Ολιβιέ Τοντ καταφέρνει, χωρίς να μεγαλοποιεί ή να απαλείφει τις αρετές ή τα ελαττώματα του ανθρώπου και του συγγραφέα, να συνταιριάξει άψογα τη ζωή, το έργο και τις ηθικές αρχές του δημιουργού του Ξένου και του Επαναστατημένου ανθρώπου.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)