Πρώτο Διεθνές Λογοτεχνικό Φεστιβάλ Τήνου

(ANA) – 4 ημέρες πριν

Συνολικά 28 συγγραφείς και ποιητές από 19 χώρες θα συμμετάσχουν στο Πρώτο Διεθνές Λογοτεχνικό Φεστιβάλ Τήνου που θα πραγματοποιηθεί στο κυκλαδίτικο νησί το τριήμερο 29 με 31 Ιουλίου. Το φεστιβάλ οργανώνει η "Kοινωνία των (δε)κάτων" σε συνεργασία με το Πανελλήνιο Ιερό Ίδρυμα Ευαγγελιστρίας Τήνου, τον Δήμο Τήνου, τον Δήμο Εξωμβούργου και το Ίδρυμα Τηνιακού Πολιτισμού, καθώς και με τους φορείς της Κύπρου Atlantis Productions και "Ιδεόγραμμα". Οπως αναφέρουν οι διοργανωτές, το φεστιβάλ, αντικείμενο του οποίου είναι η λογοτεχνία και κυρίως η σύγχρονη, θα περιλαμβάνει αναγνώσεις-απαγγελίες ποίησης και πεζογραφίας, τοπική μουσική και χορούς από χορευτικό συγκρότημα της Τήνου. Θα επιδιωχθεί δε να γίνει θεσμός το φεστιβάλ και να διεξάγεται κάθε δύο χρόνια. Το Πρώτο Διεθνές Λογοτεχνικό Φεστιβάλ Τήνου θα φέρει στο νησί το τριήμερο 29, 30 και 31 Ιουλίου 2010 είκοσι οκτώ συγγραφείς και ποιητές από 19 χώρες. Οι μουσικοί, οι χορευτές και οι ηθοποιοί θα είναι από την Τήνο. Θα είναι μία πολυεθνική και πολυπολιτιστική γιορτή όχι μόνο της λογοτεχνίας, αλλά και της μουσικής και του χορού. "Στόχος είναι να καταστεί η Τήνος σημείο αναφοράς και τόπος συνάντησης της σύγχρονης παγκόσμιας λογοτεχνίας - ένα νησί όπου η Δύση συναντά την Ανατολή, ο Βορράς τον Νότο, το Αιγαίο τη Μεσόγειο. Μέσω του λόγου, της γλώσσας, της έκφρασης, της επικοινωνίας, των αναγνώσεων, των απαγγελιών, των παραστάσεων, του χορού και της μουσικής, γίνεται γνωστός ο άλλος (ο ξένος), και σπάνε τα φράγματα του φόβου για τον ``άλλον``. Ο πλούτος των διαφορετικών γλωσσών και των σύγχρονων λογοτεχνικών τάσεων ανά τον κόσμο θα γίνουν κοινό κτήμα και οι συγγραφείς θα μοιραστούν την εμπειρία τους με το κοινό, έτσι ώστε το έργο του καθενός να αξιοποιηθεί για το κοινό καλό", αναφέρεται σε σχετική ανακοίνωση των διοργανωτών της εκδήλωσης. Η έναρξη του φεστιβάλ θα γίνει την Πέμπτη 29 Ιουλίου, στο Ίδρυμα Τηνιακού Πολιτισμού (Δήμος Τήνου). Εννέα συγγραφείς και ποιητές διαβάζουν και μιλούν για το έργο τους και για τη λογοτεχνία της πατρίδας τους. Τη δεύτερη ημέρα, Παρασκευή 30 Ιουλίου, εννέα διαφορετικοί από την προηγούμενη βραδιά συγγραφείς και ποιητές διαβάζουν και μιλούν για το έργο τους και για τη λογοτεχνία της πατρίδας τους στο χωριό Βωλάξ (Δήμος Εξωμβούργου). Το πρόγραμμα περιλαμβάνει επίσης τοπική μουσική και χορούς από χορευτικό συγκρότημα του νησιού. Το Σάββατο 31 Ιουλίου, οι τελευταίοι δέκα συγγραφείς και ποιητές διαβάζουν και μιλούν για το έργο τους και για τη λογοτεχνία της πατρίδας τους στο χωριό Πύργος (Κοινότητα Πανόρμου). Θα ακολουθήσει μουσική και χορός από τοπικό χορευτικό συγκρότημα. Ειδικότερα, στη Χώρα Τήνου, στις 29 Ιουλίου θα βρεθούν οι ακόλουθοι συγγραφείς: Μεχμέτ Γιασίν, Κύπρος, Αν Κάρσον, Καναδάς, Νίκη Μαραγκού, Κύπρος, Γιάνα Μπούκοβα, Βουλγαρία, Τίτος Πατρίκιος, Ελλάδα, Μόμα Ράντιτς, Σερβία, Αλίσια Στόλινγκς, ΗΠΑ, Έρση Σωτηροπούλου, Ελλάδα, Λουάν Τζούλις, Αλβανία. Στο χωριό Βωλάξ, στις 30 Ιουλίου θα συγκεντρωθούν οι Φερνάντο Αραμπάλ, Ισπανία Πιέρ Ασουλίν, Γαλλία, Θανάσης Βαλτινός, Ελλάδα, Τσβετάνκα Ελένκοβα, Βουλγαρία, Ζυράννα Ζατέλη, Ελλάδα, Λέντο Ίβο, Βραζιλία, Γιώργος Μολέσκης, Κύπρος, Σαντιάγο Ρονκαλιόλο, Περού, Ντάμιρ Σόνταν, Κροατία. Τέλος, στον Πύργο στις 31 Ιουλίου 2010 θα βρεθούν οι συγγραφείς: Ομέρο Αρίτζις, Μεξικό, Ματθίλδη Γουόλτερ Κλαρκ, Δανία, Άνταμ Ζαγκαγιέφσκι, Πολωνία, Φράνκο Λόι, Ιταλία, Μαίρη Ο' Μάλεϊ, Ιρλανδία, Μάριος Μιχαηλίδης, Κύπρος, Βέρα Πάβλοβα, Ρωσία, Έλλη Παιονίδου, Κύπρος, Τόμαζ Σαλαμούν, Σλοβενία, Γιώργος Σκαμπαρδώνης, Ελλάδα. Κατά την εβδομάδα διεξαγωγής του Φεστιβάλ το λιμάνι της Τήνου θα είναι σημαιοστολισμένο με τις σημαίες των 27 χωρών-μελών της ΕΕ, καθώς και των άλλων χωρών που συμμετέχουν.


http://www.google.com/hostednews/epa/article/ALeqM5iZyOeX2I4AdJZMdhNuFn7kVQHbYQ

© 2010 ΑΘΗΝΑΪΚΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ ΕΙΔΗΣΕΩΝ - ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

Joseph Brodsky

  Joseph Brodsky was born in 1940, in Leningrad, and began writing poetry when he was eighteen. Ιωσήφ Μπρόντσκι γεννήθηκε το 1940, στο Λένινγκραντ, και άρχισε να γράφει ποίηση, όταν ήταν δεκαοχτώ. Anna Akhmatova soon recognized in the young poet the most gifted lyric voice of his generation. Άννα Akhmatova σύντομα αναγνωρίζονται στα νεαρός ποιητής της πιο προικισμένους φωνή λυρικού της γενιάς του. From March 1964 until November 1965, Brodsky lived in exile in the Arkhangelsk region of northern Russia; he had been sentenced to five years in exile at hard labor for "social parasitism," but did not serve out his term. Από το Μάρτιο του 1964 μέχρι το Νοέμβριο 1965, Μπρόντσκι έζησε εξόριστος στην περιοχή Αρχάγγελσκ της βόρειας Ρωσίας? Είχε καταδικαστεί σε πέντε χρόνια στην εξορία σε καταναγκαστικά έργα για την «κοινωνική παρασιτισμού," αλλά δεν εξυπηρετεί τους θητείας του.

Four of Brodsky's poems were published in Leningrad anthologies in 1966 and 1967, but most of his work has appeared only in the West. Τέσσερα από τα ποιήματα του Μπρόντσκι δημοσιεύθηκαν σε ανθολογίες Λένινγκραντ το 1966 και 1967, αλλά οι περισσότεροι από το έργο του έχει εμφανιστεί μόνο στη Δύση. He is a splendid poetic translator and has translated into Russian, among others, the English metaphysical poets, and the Polish emigre poet, Czeslaw Milosz . Είναι μια θαυμάσια ποιητική μεταφραστής και έχει μεταφραστεί στα ρωσικά, μεταξύ άλλων, το αγγλικό μεταφυσική ποιητές, και ο Πολωνός ποιητής απόδημος, Czeslaw Milosz . His own poetry has been translated into at least ten languages. Joseph Brodsky: Selected Poems was published by Penguin Books in London (1973), and by Harper & Row in New York (1974), translated by George L. Kline and with a foreword by WH Auden. Η ποίησή του το δικό έχει μεταφραστεί σε τουλάχιστον δέκα γλώσσες. Ιωσήφ Μπρόντσκι: Επιλεγμένα Ποιήματα, δόθηκε στη δημοσιότητα από την Penguin Books στο Λονδίνο (1973), καθώς και από Harper & Row στη Νέα Υόρκη (1974), σε μετάφραση Γιώργου L. Kline και με έναν πρόλογο WH Auden του. A volume of Brodsky's selected poems translated in French has been published by Gallimard; a German translation, by Piper Verlag; and an Italian translation, by Mondadori and Adelphi. Ο όγκος των επιλεγμένων ποιημάτων του Μπρόντσκι μεταφραστεί στα γαλλικά έχει δημοσιεύσει Gallimard? Γερμανική μετάφραση, ένα από Piper Verlag? Και μια ιταλική μετάφραση, από Mondadori και Adelphi. Farrar, Straus, and Giroux published Brodsky's acclaimed collection, A Part of Speech , in 1980. Farrar, Straus, και Giroux δημοσιεύονται φήμης συλλογή Μπρόντσκι, το Α Μέρος της ομιλίας, το 1980.

On June 4, 1972, Joseph Brodsky became an involuntary exile from his native country. Στις 4 Ιουνίου 1972, ο Ιωσήφ Μπρόντσκι έγινε ακούσια εξορία από τη χώρα του αυτόχθονα. After brief stays in Vienna and London, he came to the United States. Μετά από σύντομη παραμονή στη Βιέννη και στο Λονδίνο, ήρθε στις Ηνωμένες Πολιτείες. He has been Poet-in-Residence and Visiting Professor at the University of Michigan, Queens College, Smith College, Columbia University, and Cambridge University in England. Έχει Ποιητής-in-Residence και Επισκέπτης Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Michigan, το Queens College, Smith College, Columbia University, και Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ στην Αγγλία. He currently is Five College Professor of Literature at Mount Holyoke College. Σήμερα είναι πέντε College καθηγητής Λογοτεχνίας στο Mount Holyoke College. In 1978, Brodsky was awarded an honorary degree of Doctor of Letters at Yale University, and on May 23, 1979, he was inducted as a member of the American Academy and Institute of Arts and Letters. Το 1978, Μπρόντσκι απονεμήθηκε τιμητικό διδακτορικό επιστολών στο πανεπιστήμιο Yale, και στις 23 Μαΐου 1979, ήταν inducted ως μέλος της Αμερικανικής Ακαδημίας και του Ινστιτούτου Τεχνών και Γραμμάτων. In 1981, Brodsky was a recipient of the John D. and Catherine T. MacArthur Foundation's award for his works of "genius". Το 1981, Μπρόντσκι ήταν ο αποδέκτης της John D. και T. MacArthur βραβείο του Ιδρύματος Αικατερίνης για τα έργα του «ιδιοφυΐα».

In 1986, Farrar, Straus, and Giroux published Less Than One , a collection of Mr. Brodsky's essays on the arts and politics, which won the National Book Critic's Award for Criticism. Το 1986, Farrar, Straus, και Giroux δημοσιεύονται λιγότερο από ένα, μια συλλογή δοκιμίων του Μπρόντσκι κ. σχετικά με τις τέχνες και την πολιτική, η οποία κέρδισε το National Book Κριτικός Βραβείο της Κριτικής για.

In 1988 Farrar, Straus, and Giroux published a collection of his poetry, To Urania , and in 1992 a collection of essays about Venice, Watermark . Το 1988 Farrar, Straus, και Giroux δημοσίευσε μια ποιητική συλλογή του, να Ουρανία, και το 1992 μια συλλογή δοκιμίων για τη Βενετία, το υδατόσημο.

From Les Prix Nobel . Από Les Prix Nobel . The Nobel Prizes 1987 , Editor Wilhelm Odelberg, [Nobel Foundation], Stockholm, 1988 Τα βραβεία Νόμπελ το 1987, Εκδότης Odelberg Wilhelm, [Nobel] Foundation, Στοκχόλμη, 1988

This autobiography/biography was written at the time of the award and later published in the book series Les Prix Nobel / Nobel Lectures . Αυτή η αυτοβιογραφία / βιογραφία γράφτηκε κατά τη στιγμή της απονομής και αργότερα δημοσιεύτηκε στο βιβλίο σειράς Les Prix Nobel / Nobel Διαλέξεις . The information is sometimes updated with an addendum submitted by the Laureate. Οι πληροφορίες είναι συχνά ενημερώνεται με μια προσθήκη που υποβλήθηκε από την δαφνοστεφής. To cite this document, always state the source as shown above. Για να αναφέρω σε αυτό το έγγραφο, πάντοτε αναφέρεται η πηγή, όπως φαίνεται από τα παραπάνω. 

Joseph Brodsky died on January 28, 1996. Ιωσήφ Μπρόντσκι πέθανε στις 28 Ιανουαρίου 1996.
Copyright © The Nobel Foundation 1987 Copyright © The Nobel Foundation 1987

Γιόζεφ Μπρόντσκι

Από τις Εκδόσεις Καστανιώτη κυκλοφορούν:

• Τα ποιήματα της Θείας Γέννησης, 2003
• Το τραγούδι του εκκρεμούς, 1999
• Υδατογράφημα, 1997

Βραβεία

• 1987 ΝΟΜΠΕΛ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ

29/12/2009

http://teflon.wordpress.com/2009/12/29/joseph-brodsky-%CE%BF-%CE%B3%CE%AD%CE%B3%CE%BF%CE%BD%CE%B5-%CE%B3%CE%AD%CE%B3%CE%BF%CE%BD%CE%B5/ 

Joseph Brodsky, Ο γέγονε γέγονε (απόσπασμα)

Κατηγορίες: Αφορμές — kyokokishida @ 4:27 πμ

I 
1

Έφτασα ως τα Χριστούγεννα με άδεια τσέπη
Ο εκδότης για το βιβλίο μου ν’ απαντήσει πρέπει.
Το ημερολόγιο της Μόσχας στο να μιμηθεί το Κοράνι ρέπει.
Μουσαφίρης να πάω πουθενά δεν μπορώ,
ούτε σε φίλο που ‘ναι όλο κλαψιάρικα παιδιά τριγυρισμένος
ούτε σε οικογένεια ούτε σε κοπελίτσα γνωστή ο καημένος.
Παντού να έχεις λεφτά είσαι υποχρεωμένος.
Κάθομαι στην καρέκλα και τρέμω από θυμό.

2
Αχ καταραμένο επάγγελμα του ποιητή.
Το τηλέφωνο σιωπά, έπεται δίαιτα αυστηρή.
Ίσως από το συνδικάτο κάτι βγει,
αλλ’ αυτό είναι σαν να τα παίρνεις από μια κυρία.
Το να χάσεις την ανεξαρτησία σου είναι πολύ πιο σοβαρό
από την αθωότητα να χάσεις. Απ’ έξω βέβαια εγώ
υποθέτω θα είναι ευχάριστο να ονειρεύεσαι το γαμπρό,
ευχάριστο να έρχεσαι σε «γάμου κοινωνία».

3
Γνωρίζοντας την κατάστασή μου η αρραβωνιαστικιά μου η καλή
πέντε χρόνια τώρα ούτε μια κίνηση για να με παντρευτεί.
Και πού βρίσκεται τώρα; Δεν έχει μαθευτεί:
Την αλήθεια από δαύτη ούτ’ ο διάβολος δεν θα βγάλει.
Λέει: «Μην άδικα πικραθείς.
Σημασία έχουν τα αισθήματα. Συμφωνείς;»
Αυτή απ’ τη μεριά της ήταν περιχαρής.
Βρίσκεται όμως, φαίνεται, εκεί που έχει μπουκάλι.
[..]
ΙΙΙ
32
Κάθομαι σε μια καρέκλα παραμονή Πρωτοχρονιάς.
Αστράφτουν οι κατσαρόλες όλες μεμιάς.
Κατεβάζω το κοκτέιλ της μοναξιάς.
Τα νεύρα μου τινάζονται σαν διάβολος στην μπουκάλα.
Νιώθα σαν μια ελαφριά πυρκαγιά στο κρανίο.
Θυμάμαι τις μπουκάλες π’ άδειαζε το φρουραρχείο,
των φυλακών οι Κρέστοβα, Κρέστο, Μπουτίρκιο.
Δεν θέλω άλλα να πω, όχι άλλα.
33
Κάθομαι στην καρέκλα σε διαμέρισμα μεγάλο.
Ακούγεται το καζανάκι στο άδειο μπάνιο.
Αισθάνομαι πάλι πως μόνο για στόχος κάνω.
Πετάγομαι ολόκληρος στον παραμικρό ήχο.
Κλειδαμπάρωσα την πόρτα αλλά πού;
Η νύχτα με σημαδεύει με κέρατα Κριού
όπως ο έρωτας με τόξο παιδιού,
όπως ο Στάλιν στο 17ο συνέδριο εκείνο.
[..]
35
Ανασαίνω ασήμι και φτύνω χαλκό.
Με πιάνουν με αγκίστρι και δίχτυ σωστό.
Πειράζω τις χήνες, για αθανασία κινώ,
δώστε μου και μια μαγκούρα, σώνει!
Νιώθω τη λύσσα του ποντικού του νηστικού.
Πάρτε απο δω τις άγιες εικόνες και το πορτρέτο του Γενικού.
Ακούγεται το τσεκούρι που πέφτει στο δάσος παντού!
Μπας και συνέλθω να κυλιστώ στο χιόνι.
36
Μπα που θα συνέλθω! Ξεχάστε το γενικά!
Σχεδόν σκέφτομαι την ανταρσία τελικά!
Δεν προσκυνάω τον Βούδα με τη σχιστή ματιά,
για μια δεκάρα η αφεντιά μου και με λαγό τα βάζει!
Ας σταματήσουν –που ‘ν’ το μαχαίρι;
Οι φυτοφάγοι και οι ετέροι!
Η μη βία, κύριοι, βρομάει και ζέχνει.
Κι αυτό, ξέρετε, εκεί με πονά κι εκεί με σφάζει.
[..]

[Γιόζεφ Μπρόντσκι, Τα ποιήματα της Θείας Γέννησης, μτφρ. Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ]

Στηβ Γιανάκος

αναδρομική έκθεση στα Χανιά

Ωράριο Λειτουργίας Δευτέρα - Παρασκευή: Σάββατο: Κυριακή: 10:00-14:00 και 19:00-22:00 10:00-14:00 κλειστά

Είσοδος Ελεύθερη

Κείμενα- Επιμέλεια Έκθεσης: Πέγκυ Κουνενάκη

Αναδρομή στη μέχρι σήμερα εικαστική παραγωγή του Στηβ Γιανάκου αποτελεί η έκθεσή του- πρώτη αναδρομική στην Ελλάδα- που θα εγκαινιαστεί τη Δευτέρα, 26 Ιουλίου 2010, στις 20:00, στην Δημοτική Πινακοθήκη Χανίων.

Ο καλλιτέχνης που θεωρείται από τους πλέον σημαντικούς Ελληνοαμερικανούς δημιουργούς, αν και έχει γεννηθεί στη Νέα Υόρκη οι οικογενειακές ρίζες του ανάγονται στα Χανιά, αφού είναι γόνος πρώτης γενιάς Κρητών μεταναστών στις ΗΠΑ. Άλλωστε, ο ίδιος αισθάνεται Κρητικός, γι' αυτό έχει επιλέξει να ζει και να εργάζεται τον μισό σχεδόν χρόνο κάθε έτους στα Χανιά.

Με την έκθεση αυτή η Δημοτική Πινακοθήκη Χανιών έρχεται να τιμήσει έναν ευρηματικό και πρωτότυπο στην εικαστική του γλώσσα καλλιτέχνη, ο οποίος από τη δεκαετία του '60 και μετά, βρίσκεται στο επίκεντρο της διεθνούς εικαστικής σκηνής, με εκθέσεις στις ΗΠΑ, την Ευρώπη και τα τελευταία χρόνια στον τόπο καταγωγής του, την Ελλάδα. Το έργο του - θεωρείται από τα πλέον συνεπή του κινήματος της ποπ αρτ- κυριαρχείται από κομίστικες φιγούρες που συχνά μοιάζουν με γελοιογραφίες χιουμοριστικών εφημερίδων και περιοδικών εποχής και σατιρικό πνεύμα επικεντρωμένο σε θέματα όπως το φύλο, η σεξουαλικότητα, οι οικογενειακές σχέσεις, η ζωή, ο έρωτας, ο θάνατος, η μητρότητα. Μ' άλλα λόγια τον ενδιαφέρει αυτός καθαυτός ο άνθρωπος.

«...Καθώς το έργο του Γιανάκου εξελίσσεται, τα κύρια χαρακτηριστικά της δουλειάς του μπορούν να συνοψιστούν στα εξής στοιχεία: Ως γνήσιο παιδί της ποπ αρτ αντιμετωπίζει την εικόνα σαν ready made. Μέσα από μια δημιουργική διαδικασία που έχει να κάνει με την απομόνωση στοιχείων από εικόνες που τον ενδιαφέρουν, τη φωτοτυπία, τη μεγέθυνση, την ανασύνθεση με τη μέθοδο του κολλάζ και του ασαμπλάζ, ορίζει το πλέον ιδανικό πλαίσιο όπου θα τοποθετήσει την ιδέα του, την οποία θεωρεί απαραίτητη για να συνεχίσει. Ο νέος ιδιόμορφος κόσμος που εμφανίζεται, φτιαγμένος καθαρά με χειρονακτικό τρόπο, κυριαρχείται από χιούμορ, ειρωνεία, σουρεαλιστική σκέψη. Στο ζωγραφικό κομμάτι της δουλειάς του διακρίνεται η αγάπη του για τη γεωμετρία, το άψογο και ελλειπτικό σχέδιο, αν και συχνά επιλέγει να παραμορφώνει τα πρόσωπα, σαν μια άμεση και τιμητική αναφορά στον εξπρεσιονισμό, ο οποίος φαίνεται, ως τάση, κατά καιρούς να τον απασχολεί. Ακόμη, όλες οι εικόνες του, παλιές και νεότερες, συμπληρώνονται με τις περίφημες λεζάντες τους, οι οποίες είναι πάντα ενσωματωμένες στο έργο. Εδώ διαπιστώνουμε, ότι η όποια βιαιότητα ή παραδοξότητα χαρακτηρίζει τη φαντασία του Γιανάκου, δεν απέχει πολύ από το επιθετικό και υπονομευτικό ύφος της γραφής του και το συχνά εκτός ορίων χιούμορ του», γράφει στο κείμενο του καταλόγου η επιμελήτρια της έκθεσης Πέγκυ Κουνενάκη.

Τη βραδιά των εγκαινίων της έκθεσης το ΔΙΚΤΥΟ ΟΙΝΟΠΟΙΩΝ ΧΑΝΙΩΝ ΚΑΙ ΡΕΘΥΜΝΗΣ θα προσφέρει στους επισκέπτες της Πινακοθήκης τη δυνατότητα να δοκιμάσουν εκλεκτά κρασιά τοπικής παραγωγής. Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί στην αυλή της Πινακοθήκης μετά το πέρας των εγκαινίων. Στην οινογευσία θα συμμετάσχουν τα ακόλουθα οινοποιεία:

Αμπελώνες Καραβιτάκη, Κτήμα Λουπάκη, Μαντρε, Οινοποιία Μανουσάκη - Nostos wines, Οινοποιείο Ντουράκη, Οινοποιείο Πνευματικάκη

26 Ιουλίου με 26 Σεμπτεμβρίου 2010

Δημοτική Πινακοθήκη Χανίων © 2009

Δημοτική Πινακοθήκη Χανίων
Χάληδων 98-102, 73 131 Χανιά, Κρήτη
τηλ +30 28210 92294 & +30 28210 36190


http://www.pinakothiki-chania.gr/

Ο μεγάλος ύπνος του Raymond Chandler.

Ο "μεγάλος ύπνος" του Raymond Chandler ή "the big sleep" στα αγγλικά. Το πρώτο μυθιστόρημα αστυνομικής πλοκής του συγγραφέα (1933) που απέχει παρασάγγας από τα αντίστοιχα τον Κόναν Ντόιλ και Άγκαθα Κρίστι. Εδώ ο ιδιωτικός ερευνητής παρουσιάζεται πιο ανθρώπινος, χωρίς υπερφυσικές ιδιότητες τύπου Χολμς, λιγότερο επαγωγικός,είρωνας μεν αλλά όχι υπερόπτης πιο κοντά στον τύπο ενός ανθρώπου που λειτουργεί υπόγεια και στο παρασκήνιο του εγκλήματος. Ένας διαφορετικός ήρωας, που πραγματικά θα πονέσει στο τέλος...Με την καλύτερη εισαγωγική παράγραφο και κατάληξη στην αστυνομική λογοτεχνία,συμφωνα με τον συγγραφέα Ίαν Ράνκιν.Η επιτομή της νουάρ και pulp λογοτεχνίας-η βάση για την λογοτεχνική και την κινηματογραφική εξέλιξη του είδους,με περισσότερο ρεαλιστική γραφή από τα ανάλογα του είδους.Άλλα έργα του συγγραφέα το "καληνύχτα γλυκιά μου" (εκδόσεις Άγρα).
Μια πρόταση για το καλοκαίρι.

παραπέμπουμε στο http://www.amfitheatro.gr/culture/books/bigsleep.php

Η λογοτεχνία του φανταστικού ή η πραγματικότητα μέσα σε σπασμένο καθρέφτη

Κυριακή 27 Γενάρη 2008

ΕΝΘΕΤΗ ΕΚΔΟΣΗ: "ΡΙΖΟχαρτο"

ΒΙΒΛΙΟΚΡΙΤΙΚΗ «ΡΙΖΟΧΑΡΤΟ» 

http://www2.rizospastis.gr/story.do?id=4381790&publDate=27/1/2008 

Ιερώνυμος Μπος, «Ο κήπος των επίγειων απολαύσεων» (λεπτομέρεια), 1480 - 1490, Μουσείο Πράδο, Μαδρίτη

Η «λογοτεχνία του φανταστικού» είναι ένα φιλολογικό είδος που, αν και έχει δώσει αριστουργήματα, εξακολουθεί να θεωρείται από ορισμένους μελετητές ως «παραλογοτεχνία». Πρόκειται για μία ευρεία κατηγορία, που χωρίζεται σε επί μέρους είδη (το «γοτθικό μυθιστόρημα» του 19ου αιώνα, τη λογοτεχνία τρόμου και το πιο σύγχρονο είδος «fantazy») και χαρακτηρίζεται από την έντονη παρουσία εξω-αισθητών, εξω-λογικών, εξω-πραγματικών, σε τελευταία ανάλυση, στοιχείων.

Tα εξω-αισθητά και εξω-λογικά αυτά στοιχεία (φαντάσματα, μαγεία, φανταστικά όντα) δεν καθιστούν το είδος εξ ορισμού υποστηρικτικό μιας μεταφυσικής θεώρησης της πραγματικότητας. Η φαντασία και ο τρόμος αποτυπώνουν τους προσωπικούς φόβους του συγγραφέα απέναντι σε έναν εχθρικό κόσμο. Μία αναφορά στην ιστορική πορεία και στους κυριότερους εκπροσώπους του, μέχρι τις μέρες μας, βοηθά να κατανοηθεί καλύτερα αυτή η πλευρά.
Το «γοτθικό» μυθιστόρημα του 19ου αιώνα, στο οποίο κυριαρχεί το φανταστικό και ο εξω-φυσικός τρόμος, κατάγεται από το κίνημα του ρομαντισμού, στο μεταίχμιο από τη συντηρητική του φάση, την απολογητική της φεουδαρχίας, προς την προοδευτική, κατά την οποία περιβάλλεται ιδεολογικά τον αγώνα των λαών για την εθνική τους χειραφέτηση. Μέσα στο πλαίσιο αυτό, υιοθετεί το σώμα των μύθων, των θρύλων και των παραδόσεων που κληροδοτήθηκαν από το μεσαίωνα στα έθνη και που συγκροτούν ένα σημαντικό μέρος της ιδιοσυστασίας τους. Το 1816, τρία μέλη της «καλής» βρετανικής κοινωνίας με ριζοσπαστική πολιτική παράδοση (ο λόρδος Μπάιρον, η Μέρι Σέλεϊ, σύζυγος του ποιητή Πέρσι Σέλεϊ, και ο γιατρός Τζον Πολιντόρι) κλείνονται σε μία έπαυλη κοντά στη λίμνη της Γενεύης για να περάσουν το καλοκαίρι και διαγωνίζονται στη συγγραφή του καλύτερου έργου τρόμου. Νικήτρια αναδεικνύεται η Μέρι, με ένα έργο - σταθμό στην ιστορία της λογοτεχνίας: το «Φρανκενστάιν». Ο ομώνυμος ήρωας, επιστήμονας, οπαδός του ορθολογισμού, επιχειρεί, από νεκρά μέλη, να πλάσει από την αρχή έναν άνθρωπο, τον οποίο θα ονομάσει «Αδάμ». Το τέρας που δημιουργείται είναι ένα πλάσμα με τρυφερή καρδιά, αποδιωγμένο λόγω της αποτρόπαιης εμφάνισής του από την κοινωνία, που προσπαθεί πάντα να κάνει το καλό και πάντα «καταφέρνει» το αντίθετο, μέχρι την τελική συνάντηση με το δημιουργό του και τον κοινό τους θάνατο. Το βιβλίο αποτελεί μία πρώιμη κριτική στην αστική λογική, στην αυταρέσκεια και τη σιγουριά της, φέρνοντας αντιμέτωπη την πρωτογενή ανθρώπινη καλοσύνη με τις επιταγές του πολιτισμού: η διασταύρωση των δύο αυτών καταστάσεων, γεννά τέρατα, θα ισχυριστεί η Μέρι Σέλεϊ, απηχώντας τις ιδεολογικές και πολιτικές θέσεις του Ζαν Ζακ Ρουσό.

Το «γοτθικό» μυθιστόρημα διατρέχει ολόκληρο το 19ο αιώνα, ως συγγενικό ρεύμα του ρομαντισμού, ακολουθώντας τις ιδεολογικές του μεταλλαγές, από τη συντήρηση στην επαναστατικότητα και, τέλος, στη νοσηρότητα και την παρακμή. Ο κυριότερος εκπρόσωπος του είδους είναι ο μεγάλος Αμερικανός λογοτέχνης Εντγκαρ Αλαν Πόε (1809 - 1849): έχοντας ζήσει ο ίδιος μια μαρτυρική ζωή (φτώχεια, αλκοολισμός, ερωτική δυστυχία) αποτυπώνει στο λογοτεχνικό του έργο το ζόφο αυτής της ζωής, καθορισμένης από τις πολύ σκληρές συνθήκες της οικοδόμησης του καπιταλισμού στη χώρα του.

Στο τέλος του 19ου αιώνα, κυκλοφορεί άλλο ένα μυθιστόρημα - σταθμός: ο «Δράκουλας», του Ιρλανδού συγγραφέα Μπραμ Στόουκερ. Σε αντίθεση με τη μάλλον ριζοσπαστική παράδοση που έχει διαμορφώσει μέχρι τότε το είδος ο, πολύ καλογραμμένος ωστόσο, «Δράκουλας» είναι ένα έργο βαθιά αντιδραστικό, απολογητικό της βρετανικής αποικιοκρατίας και του βορειοαμερικάνικου ιμπεριαλισμού. Ο εθνικός ήρωας της μεσαιωνικής ιστορίας της Ρουμανίας, Βλαντ Τσέπες, πολέμαρχος εναντίον των Οθωμανών, εμφανίζεται ως απέθαντο τέρας που τρέφεται από το αίμα των ζωντανών και που καταπλέει στην Αγγλία, για να ανανεωθεί με το αίμα του πολυάριθμου πληθυσμού της! Μια παρέα ευγενών και γενναίων Αγγλοσαξόνων, που περνούν τον καιρό τους αλληλοθαυμαζόμενοι, θα φτάσουν μέχρι τα τρομακτικά Βαλκάνια και θα εξοντώσουν το τέρας στη φωλιά του...
Στην ίδια βαθιά συντηρητική κατεύθυνση, κινείται και ο Αμερικανός Χάουαρντ Φίλιπς Λάβκραφτ (1890 - 1937). Απόγονος αριστοκρατικής οικογένειας της Νέας Αγγλίας, ένθερμος οπαδός του αγγλοσαξονικού πνεύματος και της αγγλοσαξονικής ιδιοσυγκρασίας, περιφρονεί βαθιά ό,τι σχετίζεται με άλλους λαούς και έθνη, αλλά και με τη μισθωτή εργασία - στην οποία ωστόσο τον οδήγησε ο οικονομικός ξεπεσμός της οικογένειάς του. Απεχθάνεται επίσης βαθιά την ιστορία: επινοεί μία δική του μυθολογία (στην αρτιότητα εξ άλλου του επινοημένου κόσμου του βασίζεται και η αδιαμφισβήτητη συγγραφική του δεινότητα), ένα σύμπαν τεράτων που προηγήθηκαν του ανθρώπου (ενός ανθρώπου με τα χαρακτηριστικά WASP) και που ο βασικός τους στόχος είναι να ξανακατακτήσουν τη γη. Το παρελθόν και η συλλογική μνήμη της ανθρωπότητας απαξιώνονται και εμφανίζεται μια λογοτεχνική αποτύπωση της φοβίας των Αμερικανών για οτιδήποτε έρχεται «απ' έξω» ή είναι «κατώτερο».

Διαφοροποιημένη περίπτωση είναι το είδος «fantazy», με κυριότερο εκπρόσωπο τον Τζον Ρ. Τόλκιν (1892 - 1973), συγγραφέα του «Αρχοντα των δαχτυλιδιών» και ...εφευρέτη ενός άλλου φανταστικού κόσμου, της «Μέσης Γης». Οι κόσμοι που επινοούν οι συγγραφείς του είδους παραπέμπουν στη Μεσαιωνική Ευρώπη, συγκροτούνται όμως από διαφορετικά κράτη και λαούς, ακόμα και από διαφορετικά, εξωανθρώπινα όντα (χαρακτηριστικό παράδειγμα, ο λαός των μικρόσωμων «Χόμπιτ» του Τόλκιν). Ειδικά στο έργο του Τόλκιν - γεννημένου και μεγαλωμένου στην αποικιακή Νότια Αφρική - δεν μπορούμε να μην επισημάνουμε τη συγκαταβατική διάθεση με την οποία αντιμετωπίζει ο συγγραφέας τις «κατώτερες» φυλές, τους φυσικούς υπηρέτες των ανθρώπων, με τα αγγλοσαξονικά πάντα χαρακτηριστικά.

Ο σύγχρονος «μάστορας» του είδους είναι ο Αμερικανός Στίβεν Κινγκ. Φιλόλογος, με κλασική παιδεία και γνώση της παγκόσμιας λογοτεχνίας (στο έργο του «Σάλεμς Λοτ», κάθε κεφάλαιο ξεκινά με στίχους του Σεφέρη) είναι ένας σημαντικότατος ανατόμος της αμερικανικής κοινωνίας, από προοδευτική σκοπιά. Στο έργο του, το Κακό, που εκδηλώνεται με μεταφυσικό τρόπο, έχει τις ρίζες του στον «αμερικανικό τρόπο ζωής», στον καπιταλισμό και στις αξίες και τις συμπεριφορές που αυτός διαμορφώνει. Στο «Σάλεμς Λοτ», οι κάτοικοι μιας ευημερούσας κοινότητας μετατρέπονται προοδευτικά σε βρικόλακες: ο βαμπιρισμός εξαπλώνεται στη βάση της συμβατικότητας στην καθημερινή ζωή, της δίψας για το κέρδος, της αποξένωσης. Στα «Χρήσιμα Αντικείμενα», ένας ξένος που λέγεται «Θεός», (Godd) ανοίγει ένα μαγαζί, μετατρέπει τις πιο μύχιες επιθυμίες των κατοίκων μιας μικρής πόλης σε καταναλωτική μανία και, τελικά, τους οδηγεί στην αγορά όπλων, στον άγριο μεταξύ τους πόλεμο και το θάνατο. Στην «Ντολόρες Κλέμπορν» και στη «Ρόουζ Μάντερ», η κριτική στο σύστημα γίνεται μέσα από την κατάδειξη της απαξίωσης της γυναίκας και της εναντίον της βίας. Σε άλλα του έργα, καταγράφει τα ριάλιτι παιχνίδια ως αλληγορία του καπιταλισμού. Η λύση των δραμάτων του έρχεται μέσα από τους αθώους: τους φτωχούς, τους μαύρους, τα παιδιά...

Γενικά πάντως, ο τρόμος και η φαντασία μιλούν αγγλικά. Παρά την καταγωγή του είδους από το ρομαντισμό, που αναπτύχθηκε σε παγκόσμια κλίμακα, η λογοτεχνία του φανταστικού άνθισε και ανθίζει κυρίως στις αγγλόφωνες χώρες, που παίζουν πρωτεύοντα ρόλο στο σύστημα του ιμπεριαλισμού, δηλαδή στη Μεγάλη Βρετανία και στις ΗΠΑ. Μια πρώτη ερμηνεία του φαινομένου είναι ότι οι κλιματολογικές συνθήκες, ειδικά της πρώτης, διαμόρφωσαν μια ατμόσφαιρα ζόφου που μεταφέρθηκε σε ολόκληρη σχεδόν την αγγλόφωνη κουλτούρα. Χωρίς να παραγνωρίζουμε αυτή την πλευρά, θεωρούμε ότι η ορθότερη ερμηνεία βρίσκεται στην ίδια τη φύση του καπιταλισμού, ιδιαίτερα αναπτυγμένου στις χώρες αυτές. Οι συντηρητικοί ιδεολογικά συγγραφείς που υπηρέτησαν το είδος, αποτυπώνουν τη βαθιά περιφρόνηση του ώριμου καπιταλισμού απέναντι σε οτιδήποτε λαϊκό ή μη αγγλοσαξονικό και το αποκρυσταλλώνουν στη μορφή του απόλυτου, του μεταφυσικού κακού. Αντίθετα, οι προοδευτικοί μεταφέρουν τη σκοτεινή ατμόσφαιρα που δημιουργούν οι συγκεκριμένες κοινωνικές δομές στο έργο τους, για να πλάσουν έναν εξω-κοσμικό χώρο φρίκης και να καταγγείλουν μέσα από αυτό το φανταστικό σχήμα, την επίγεια βαρβαρότητα.

Η λογοτεχνία του φανταστικού δεν είναι «παραλογοτεχνία». Είναι ένα ιδιαίτερο, «νόμιμο» φιλολογικό είδος που έχει δώσει αριστουργήματα και που βοηθά τον υποψιασμένο αναγνώστη να διαβάσει την πραγματικότητα με έναν άλλο τρόπο, διαθλασμένο, αλλά, σε πολλές περιπτώσεις, καθόλου παραμορφωτικό.

Δώρα Μόσχου

ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΘΕΜΑΤΑ

27/6/2010

 -- Βιογραφικο Του Ενταγκαρ Αλαν ΠΟΕ

25/5/2008

 -- Επη μαγικής φαντασίας

"ΣΚΗΝΗΣ ΑΠΟΝΤΕΣ"

ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ ΓΙ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ Η ΦΥΓΗ ΤΟΥΣ ΠΕΡΑΣΕ ΣΤΑ...ΨΙΛΑ

TO BIBΛΙΟ-ΛΕΥΚΩΜΑ ,ΠΟΥ ΠΡΟΛΟΓΙΖΕΙ Η ΛΙΑΝΑ ΚΑΝΕΛΛΗ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΣΤΙΣ ΑΓΝΩΣΤΕΣ ΖΩΕΣ ΤΩΝ ΑΠΟΝΤΩΝ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ ΚΑΙ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ΠΟΥ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ ΑΔΙΑΛΛΕΙΠΤΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ...ΠΑΡΟΝΤΕΣ --------------------------------------------------------------------

 

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΤΗΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΣ -------------------------------------------- Γεννήθηκε στην Αθήνα αλλά κατάγεται απ το Πόρτο-Κάγιο της Μάνης. Εχει τελειώσει το Πολιτικό τμήμα της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Εχει γράψει επιθεωρησιακά νούμερα στη ΝΕΤ , στο θέατρο, έχει χρονογραφήσει σε εφημερίδες κι απ το 2006 ήταν μια απ τους σεναριογράφους των «Επτά θανάσιμων πεθερών» του Mega Channel. ---------------------------------------------------------------------

 

ΠΡΟΛΟΓΟΣ ΛΙΑΝΑΣ ΚΑΝΕΛΛΗ ----------------------------------------- Η Μάρω ξέρει ν’ αγαπάει. Με πράξεις, όχι με λόγια. Υλοποιώντας έτσι, άκουσα ή εκούσα αδιάφορο, το μείζον της «αγαπητικής» διαδικασίας που συμπυκνώνεται σ’ εκείνο το υπέροχο «η αγάπη ουκ εκπίπτει». Στην ίδια ρίζα άλλωστε φυτρώνουν κι ο Θεός και το θέαμα κι ο θεατής. Άλλωστε στην ίδια παγίδα της υποτίμησης των δεύτερο-τριταγωνιστών πέφτουν οι θρησκείες, δε θα πέφτει η ιστορία των λιγότερο προβεβλημένων αλλά ίσως και περισσότερο αγαπηθέντων «χρυσών δεύτερων» του θεάματος; Τι να πει ο δυστυχής Ιωσήφ που μήτε αγιογραφήθηκε, μήτε υμνήθηκε, μήτε αναλύθηκε ποτέ από τους κοσμικούς έστω ως ο αφανέστερος «ήρωας» σύζυγος Παναγίας Παρθένου και Πατήρ κατά Κόσμου του Χριστού!!! Ποιος θα θυμηθεί λοιπόν –να ’σαι καλά Μάρω μου- τον Παντελή Ζερβό, ας πούμε, πατέρα και σύζυγο όλων των αστέρων; Αυτή την προσπάθεια την εγκολπώνομαι με τον νου, για να την βάλω στον κόρφο της εμπειρίας μου ως θεατή κοινώς πως μου την κάνω δώρο. Κάντε το ίδιο και θα πλουτίσετε εαυτούς και αλλήλους πολύ μακριά ευτυχώς από τον πολιτισμικό μύθο του «αντιστάρ». Αυτοί οι άνθρωποι, κυρίως οι αφανείς εργάτες πίσω απ’ το πανί ή την οθόνη και τη σκηνή είναι αυτοί που έστησαν και στήριξαν, διακόσμησαν, οργάνωσαν και συντήρησαν τη «φάτνη» του θεάματος. Το μικρό ανθρώπινο θαύμα-τραύμα που είναι η «μίμησις πράξεως σπουδαίας και τελείας». Αγαπήστε τους προσφέροντες τους δια της μνήμης την «αθανασία» που δεν τους χάρισε το… χρηματιστήριο των αστέρων. Λιάνα Κανέλλη Απρίλης 2010  

ΠΡΟΛΟΓΟΣ ΤΗΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΣ ---------------------------------------------- Τους συναντώ 8 μήνες τώρα. Είμαστε συνέχεια μαζί. Μέρα-νύχτα. Ποια νύχτα δηλαδή? Μέχρι τα χαράματα εγώ , αυτοί , ασπρόμαυρα πλάνα, η ασπρόμαυρη σκυλίτσα μου, που ξενύχταγε μαζί μου και σκυλοβαριόταν , μαύροι καφέδες, ατέλειωτα τσιγάρα και την άλλη μέρα φτου κι απ την αρχή. Τους γνώρισα καλύτερα. Eίπαμε «χαίρω πολύ». Αυτό απαιτεί η ευγένεια . Συστηθήκαμε . Δεν ξέρω αν χάρηκαν. Κάποια στιγμή κουράστηκα και τους το έδειξα. Παραγνωριστήκαμε παιδιά.. Συμφώνησαν. Διάλειμμα κοινή συναινέσει. Τους παράτησα για λίγο. Ήθελα να τους ξεχάσω για να ξορκίσω το μεγαλείο, την αντοχή, το ταλέντο και την επιμονή να επιβάλλουν ακόμα την παρουσία τους. Δυο μέρες κράτησε το πείσμα μου. Πάμε πάλι. Έμαθα τα πάντα γι αυτούς. Αυτοί δεν ξέρουν τίποτα για μένα και γιατί άλλωστε? Το πήρα απόφαση και συνέχισα αυτή την υπέροχα βασανιστική συναναστροφή. Υποκλίθηκα, προβληματίστηκα, απόρησα, θυμήθηκα, λυπήθηκα, δάκρυσα, γέλασα, έμαθα πολλά απ αυτό το παρεάκι ,που τελικά αγάπησα. Έμαθα πως όλοι αυτοί οι της «σκηνής…απόντες » χωρίς gossip, φανφάρες, πάρτι, δεξιώσεις, life style ,πρωτοσέλιδα , επί τούτου σκάνδαλα, αλλά με πολύ ταλέντο και δουλειά, όταν ήρθε η ώρα, έριξαν την αυλαία, κάποιος έσβησε τα φώτα κι αθόρυβα οι περισσότεροι αποχώρησαν. Η ιδέα αυτού του βιβλίου μου ήρθε, όταν κάποια στιγμή ένιωσα ,πως δεν μας χρωστάνε. Τους χρωστάμε. Έστω σ ένα βιβλίο ασπρόμαυρης νοσταλγίας. Έστω σε μερικές αράδες βιογραφικής πληροφόρησης. Έστω σ αυτή τη χώρα ,που ο καλλιτεχνικός ετεροφωτισμός είναι τρόπος ζωής. Αυτό το βιβλίο είναι μια αναφορά γι αυτούς ,που η «φυγή» τους πέρασε στα «ψιλά». Γι αυτούς τους που το «γεια-χαρά» δεν έγινε με τυμπανοκρουσίες κι αφιερώματα. Δεν ξέρω εσείς εγώ πάντως χάρηκα πολύ ,που σας λάτρεψα αγαπημένοι μου. Θα μου λείψετε. Μας λείπετε. Τίποτα άλλο.

 

 

ΜΑΡΩ ΜΠΟΥΡΔΑΚΟΥ Απρίλης 2010

Η ψυχή των πραγμάτων

Γράφει η Ελένη Γκίκα

«E» 3/7

«Ας υποθέσουμε πως δεν έχουμε φτάσει
στο μαύρο αδιέξοδο, στην άβυσσο του νου.
Ας υποθέσουμε πως ήρθανε τα δάση
μ’ αυτοκρατορικήν εξάρτυση πρωινού
θριάμβου, με πουλιά, με το φως τ’ ουρανού
και με τον ήλιον όπου θα τα διαπεράσει...».

«Αισιοδοξία» παμπάλαιη ενός Καρυωτάκη ολοκαίνουργιου. Και δεν εννοώ ότι ο Καρυωτάκης είναι μέγας και θα το αποδείξει ο χρόνος και οι καιροί, αλλά ότι επανακυκλοφορεί σε καινούργια έκδοση από τον Πατάκη «ποιήματα και πεζά» σε εισαγωγή- σχόλια Δημήτρη Ελευθεράκη.
Αλλά και Εκτωρ Κακναβάτος συγκεντρωτικός, άπαντα τα ποιητικά από την «Αγρα», και επανεκδόσεις συγγραφέων και βιβλίων που αστράφτουν: Θεώρημα του Παπαγάλου, αλλιώς, Πάκο Ιγκάσιο Τάιμπο και Σιμενόν, αλλιώς, Γκι Ντε Μοπασάν και Καμί ξανά και ξανά, Μένης Κουμανταρέας πάλι, καθ’ ότι «Κλειστόν Λόγω Μελαγχολίας», και Κώστας Μουρσελάς, παλιός, σε ολοκαίνουργια έκδοση αλλά ταυτοχρόνως και τόσο νέος!
Ολα αλλάζουν, το βλέπετε, ναι; λες και να χρειάζεται να πιάσουμε πάτο, να φοβηθούμε όλοι μας τόσο μα τόσο πολύ για να ξαναγίνει και πάλι «η ποίηση το καταφύγιο που φθονούμε». Απλώνοντας το χέρι για την ελάχιστη σταθερά. Διότι χάος, χάος! Αλλά ακόμα και το τυχαίο (κατά Κόνραντ) είναι νομοτελειακό.
Η αιώνια Επιστροφή σε ό,τι επέζησε. Για να χτιστεί το επόμενο ακριβώς δίπλα στο αιώνιο, να αγαπήσουμε όσα ξεχάσαμε σε εποχές απόλυτου πληθωρισμού. Σχέσεις, καταστάσεις, αντικείμενα, στιγμές, βιβλία και μουσικές, όλα στο μικροσκόπιο. Δεν θα στοιβάζουμε άχρηστα, ούτε κέφι ούτε και χρόνος αλλά ούτε και χρήματα πια, βραδυπορώντας θα πρέπει να ξαναγαπήσουμε ή μάλλον ν’ αγαπήσουμε ό,τι υπήρξε δεδομένο κι αυτονόητο ως χθες. Βιβλία που σκοτεινιάζουν σκονισμένα στο ράφι, συγγραφείς που ξεφυλλίσαμε χωρίς δεύτερη ματιά, ακόμα και θέματα αιώνια, που προσπεράσαμε σε μια λάιφ στάιλ εποχή.
Και ναι, Καρυωτάκης, με μια «Αισιοδοξία» σχεδόν χλευαστική:

«Τουλάχιστον δωπέρα είμαστε μόνοι,
περνάει η μέρα μας, η άλλη ξημερώνει,
και μες στα μάτια μας διατηρούμε ακόμα
κάτι που δίνει στα πράγματα χρώμα».

Καιρός να ξαναβρούμε την ψυχή των πραγμάτων, λοιπόν. Για να μη χάσουμε και τη δική μας, εντελώς. Εξάλλου, ό,τι αξίζει ούτε πουλιέται ούτε αγοράζεται κι είναι πάντοτε εδώ.

ΕΛΕΝΗ ΓΚΙΚΑ
elgika@pegasus.gr
http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11366&subid=2&pubid=18340948


Κ. Γ. Καρυωτάκης - Ποιήματα και πεζά
http://www.patakis.gr/viewshopproduct.aspx?id=585993

Τιμή με ΦΠΑ.: €14,50 Η δική μας τιμή: €13,05 Κερδίζετε: €1,45 (10%) Βρέθηκαν σε : Ποίηση - Κλασικοί Έλληνες Ποιητές Δείτε το καλάθι σας Προσθήκη στο καλάθι Λίστα Επιθυμιών Ολοκλήρωση αγορών

Συντελεστές

Εκδότης : ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΑΤΑΚΗ Συγγραφέας : Καρυωτάκης Κώστας Επιμελητής : Ελευθεράκης Δημήτρης

Περιγραφή

Έχοντας δηµοσιεύσει µόλις τρεις ποιητικές συλλογές πριν θέσει ο ίδιος τέρµα στη ζωή του, ο Κώστας Καρυωτάκης (1896-1928) υπήρξε εξακολουθητικά παρών στη νεοελληνική ποίηση, συντροφεύοντας γενιές αναγνωστών µέχρι τις µέρες µας και επιβιώνοντας µε ποικίλους τρόπους στις συνειδήσεις µεταγενέστερων ποιητών. Στην παρούσα έκδοση περιέχονται όλα τα ποιήµατα των τριών συλλογών του Καρυωτάκη, µαζί µε τις µεταφράσεις που πρόσθεσε ο ποιητής στις δύο τελευταίες συλλογές, οι οποίες, φωτίζοντας έµµεσα την ποιητική του, αποτελούν οργανικό τµήµα του έργου του. Περιέχονται επίσης τα τρία ποιήµατα που έγραψε ο Καρυωτάκης τους τελευταίους µήνες της ζωής του, καθώς και τα πεζά του, εκ των οποίων ένα µόνο είχε δηµοσιεύσει ο ποιητής όσο ζούσε. Βάρος: 0,32 kgr

ΠΛΗΓΕΣ

Στάση σιωπής
και απεργία πάθους.
Όνειρο μυρίζεις κι αλλοτρίωση
-σκυφτό κεφάλι.
Οι σκαλωσιές του Μάη.
Βροχή.
Θυμάσαι.
Πληγές, στα χέρια σου.

Η επιστροφή του Ασώτου.

1/07/2010

Ειρηναίος Μαράκης

To 'ΥΦΑΝΤΟ του ΒΑΜΠΙΡ' της Suzy McKee Charnas,

To 'ΥΦΑΝΤΟ του ΒΑΜΠΙΡ' της Suzy McKee Charnas, σε μετάφραση Βάγιας Ψευτάκη, από σήμερα Τρίτη 6 Ιουλίου στα βιβλιοπωλεία.!


Το 'ΥΦΑΝΤΟ ΤΟΥ ΒΑΜΠΙΡ' της Suzy McKee Charmas κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ARS NOCTURNA αρχές Μαίου. 'VAMPIRE TAPESTRY' by Suzy McKee Charmas will be released in May, ARS NOCTURNA editions.
''Unputdownable''.
— Stephen King

“The best vampire novel I've ever read.”
—Peter S. Beagle, author of 'The Last Unicorn'

“Probably the best vampire novel ever written.”
—Oxford Times

“Among the genre's few modern classics.”
—The New York Times Book Review

“Devastatingly powerful.… Savage and intense and brilliantly satisfying.… rich and impressive.… a serious, startling, and revolutionary work.”
—The Washington Post

"A consensus classic, so recognized when first published in 1980.... It's a fascinating conception, handled with masterly skill. Nothing better has been done in this, er, vein since Bram Stoker's legendary' Dracula' in 1897. And, as a pure piece of writing, Charnas' deeply intelligent, disturbing novel may actually be the superior book."
—USA Today

για τον Καββαδία

Η γνωριμία μου τον αγαπημένο Κόλια έγινε ένα κρύο και βροχερό Σάββατο-εκεί στα τέλη της εφηβείας, όταν κουρασμένος από τους προβληματισμούς της εβδομάδας έπεσε εντελώς τυχαία στο χέρι μου μια ποιητική συλλογή,από εκείνες τις σκονισμένες και ξεχασμένες στα ράφια της βιβλιοθήκης.Πρώτο ποίημα οι "Γάτες των φορτηγών".

Oι ναυτικοί στα φορτηγά πάντα μια γάτα τρέφουν,
που τη λατρεύουνε, χωρίς να ξέρουν το γιατί,
κι αυτή, σαν απ' τη βάρδια τους σχολάνε κουρασμένοι,
περήφανη στα πόδια τους θα τρέξει να τριφτεί.

Tα βράδια, όταν η θάλασσα χτυπάει τις λαμαρίνες,
και πολεμάει με δύναμη να σπάσει τα καρφιά,
μέσα στης πλώρης τη βαριά σιγή, που βασανίζει,
είναι γι' αυτούς σα μια γλυκιά γυναίκεια συντροφιά.

Eίναι περήφανη κι οκνή, καθώς όλες οι γάτες,
κι είναι τα γκρίζα μάτια της γιομάτα ηλεκτρισμό·
κι όπως χαϊδεύουν απαλά τη ράχη της, νομίζεις
πως αναλύεται σ' ένα αργό και ηδονικό σπασμό.

Στο ρεμβασμό και στο θυμό με τη γυναίκα μοιάζει
κι οι ναύτες περισσότερο την αγαπούν γι' αυτό·
κι όταν αργά και ράθυμα στα μάτια τούς κοιτάζει,
θαρρείς έναν παράξενο πως φέρνει πυρετό.

Tης έχουν πάντα στο λαιμό μια μπακιρένια γύρα,
για του σιδέρου την κακήν αρρώστια φυλαχτό,
χωρίς όμως, αλίμονο, ποτέ να κατορθώνουν
να την φυλάξουν απ' το μαύρο θάνατο μ' αυτό.

Γιατί είναι τ' άγρια μάτια της υγρά κι ηλεκτρισμένα
κι έτσι άθελα το σίδερο το μαύρο το τραβά,
κι ουρλιάζοντας τρελαίνεται σ' ένα σημείο κοιτώντας
φέρνοντας δάκρυα σκοτεινά στους ναύτες και βουβά.


Λίγο πριν απ' το θάνατον από τους ναύτες ένας,
―αυτός οπού 'δε πράματα στη ζήση του φριχτά―
χαϊδεύοντάς την, μια στιγμή στα μάτια την κοιτάζει
κι ύστερα μέσ' στη θάλασσα την άγρια την πετά.

Kαι τότε οι ναύτες, που πολύ σπάνια λυγά η καρδιά τους,
πάνε στην πλώρη να κρυφτούν με την καρδιά σφιχτή,
γεμάτη μια παράξενη πικρία που όλο δαγκώνει,
σαν όταν χάνουμε θερμή γυναίκα αγαπητή.

Χωρίς καθόλου υπερβολές έκλαψα για την κοινή,όπως την είδα,μοίρα του ναυτικού και της γάτας-του άντρα και της γυναίκας.Αργότερα ο "Σταυρός του Νότου",για να ταιριάξω την...μοίρα μου με του ποιητή και να φαντάζομαι σκηνές θανάτου και πληγωμένου έρωτα.

Στο Γιώργο Θεοτοκά


Έβραζε το κύμα του γαρμπή
Ήμαστε σκυφτοί κ' οι δυο στο χάρτη·
γύρισες και μου πες πως το Μάρτη
σ' άλλους παραλλήλους θα 'χεις μπει.

Κούλικο στο στήθος σου τατού,
που όσο κι αν το καις δε λέει να σβήσει.
Είπες πως την είχες αγαπήσει
σε μια κρίση μαύρου πυρετού.

Βάρδια πλάι σε κάβο φαλακρό
κι ο Σταυρός του Νότου με τα στράλια.
Κομπολόι κρατάς από κοράλια
κι άκοπο μασάς καφέ πικρό.

Το Άλφα του Κενταύρου μια νυχτιά
με το παλλινώριο πήρα κάτου.
Μου 'πες με φωνή ετοιμαθανάτου.
-Να φοβάσαι τ' άστρα του Νοτιά.

Άλλοτε απ' τον ίδιον ουρανό
έπαιρνες τρεις μήνες στην αράδα
με του καπετάνιου τη μιγάδα,
μάθημα πορείας νυχτερινό.

Σ' ένα μαγαζί του Nossi Bé
πήρες το μαχαίρι δυο σελίνια,
μέρα μεσημέρι απά(νω) στη λίνια
ξάστραψε σα φάρου αναλαμπή.

Κάτου στις αχτές της Αφρικής
πάνε χρόνια τώρα που κοιμάσαι
Τα φανάρια πια δεν τα θυμάσαι
και τ' ωραίο γλυκό της Κυριακής.

Και άλλα πολλά,μέχρι το μέγιστο του έργου του,την "Βάρδια."Τον αγάπησα αυτόν τον ποιητή και με έκανε δικό του.'Ετσι,ώστε εγώ ο υλιστής-χάρη σε αυτόν-να θεωρώ εκείνο το κρύο και βροχερό Σάββατο σημαδιακό για την αντιληψή μου στην λογοτεχνία και κυριότερο στην ζωή.

Ειρηναίος Μαράκης

5 Ιουλίου '10

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Το ιστολόγιο "Λογοτεχνία και Σκέψη" (http://logotexnia-ch.blogspot.com/) ανακοινώνει ότι επιστρεφει μετά από ένα διάστημα απουσίας και πάλι στην ενεργό δράση με νέα θέματα για το βιβλίο και τον πολιτισμό.


Ειρηναίος Μαράκης

ΙΕΡΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ

ΙΕΡΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ

 

Συγγραφέας: ΑΛΕΞΑΝΔΡΑΤΟΣ ΘΕΟΛΟΓΟΣ

Εκδόσεις: INTROBOOKS

 

- Χρονολογία Εκδοσης: 2010
- Σελίδες: 236
- ISBN: 978-960-6680-73-1

- Διαθεσιμότητα: Κυκλοφορεί. Σε 1-2 εργάσιμες μέρες συνήθως αποστολή από τα γραφεία μας

Αρχική Τιμή: 21,70€

Τιμή greekbooks.gr: 19,44€

 

 

Περιγραφή:

 

Το ποδόσφαιρο είναι μια θρησκεία με εκατομμύρια πιστούς και - όπως πολύ εύστοχα γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος στην εισαγωγή του - τα ντέρμπι είναι οι Απόστολοί του.
Είναι τα παιχνίδια που συγκεντρώνουν τα βλέμματα εκατομμυρίων. Τα ματς εκείνα που χωρίζουν μια πόλη ή μια χώρα στα δύο. Οι αγώνες που περιμένουν όλοι με κομμένη την ανάσα. Που συγκινούν, που συνεπαίρνουν, που φτάνουν στα άκρα.
Είναι όμως κάτι πολύ περισσότερο από όλα αυτά. Είναι κοινωνικό φαινόμενο. Το ποδόσφαιρο έχει τη δική του κουλτούρα και τα ντέρμπι έπαιξαν σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωσή της. Σε μια αναμέτρηση μεταξύ Σέλτικ-Ρέιντζερς, Ρεάλ-Μπαρτσελόνα ή Ρίβερ Πλέιτ-Μπόκα Τζούνιορς διακυβεύονται πολλά περισσότερα από μια νίκη ή μια ήττα.
Το βιβλίο αυτό ρίχνει μια διεισδυτική ματιά σε όλα τα μεγάλα ντέρμπι του πλανήτη. Εντός - αλλά κυρίως - εκτός γραμμών. Όλα όσα θέλετε να μάθετε για την προέλευση, την προϊστορία, την αντιπαλότητα, τις κοινωνικές διαφορές και τις μεγάλες στιγμές θα τα βρείτε εδώ, διανθισμένα με σπάνιο φωτογραφικό υλικό.

Λιτότητα, ανεργία, σεξισμός

Το πανό της «ΓΕΝΟΒΑ», Σάββατο 5 Ιούνη στη διαδήλωση του Gay Pride

Μεγάλη συμμετοχή είχε το καθιερωμένο πια Φεστιβάλ Υπερηφάνειας που έγινε για έκτη χρονιά στην πλατεία Κλαυθμώνος το περασμένο Σάββατο. Φέτος συμμετείχαν αντιπροσωπείες από οργανώσεις ομοφυλόφιλων από τα Βαλκάνια, την Κύπρο και τη Γερμανία, που συμμετείχαν σε πανευρωπαϊκό συνέδριο την παραμονή του Φεστιβάλ.

«Η οικονομική κρίση δεν μπορεί να χρησιμοποιείται από την κυβέρνηση ως δικαιολογία για να γίνονται εκπτώσεις στα δικαιώματά μας» είπε στο χαιρετισμό της η Ειρήνη Πετροπούλου που κήρυξε την επίσημη έναρξη του φεστιβάλ λίγο πριν την πορεία προς τη Βουλή.

Ανάμεσα στα μπλοκ των οργανώσεων των ομοφυλόφιλων, τα άρματα, τα πολύχρωμα μπαλόνια, την παράσταση έκλεψε για άλλη μία φορά το μπλοκ της Πρωτοβουλίας ΓΕΝΟΒΑ που με συνθήματα όπως «Ποτέ ξανά σεξισμός» και «Λευτεριά στην Παλαιστίνη» ξεσήκωσε ενθουσιασμό. Την ίδια ανταπόκριση είχε και το περίπτερο του Μαρξιστικού Βιβλιοπωλείου που έγινε το κέντρο της συζήτησης για τις σχέσεις της Αριστεράς με τους ομοφυλόφιλους, αλλά κυρίως για το πώς παλεύουμε την οικονομική κρίση.
 

Η ΟΡΧΗΣΤΡΑ ΝΕΩΝ «ΣΙΜΟΝ ΜΠΟΛΙΒΑΡ» - EL SISTEMA
Μαθήματα δημιουργίας

Πάνος Κατσαχνιάς

Ηρώδειο, με κόσμο ασφυκτικά γεμάτο. Τετάρτη βράδυ με σελήνη έντεκα ημερών πάνω απ΄ τα κεφάλια των θεατών. Τα φώτα σιγά-σιγά σβήνουν, έως ότου τα διακόσια περίπου μέλη της ορχήστρας νέων της Βενεζουέλας: «Σιμόν Μπολιβάρ», ηλικίας 16 με 26 χρονών, χάνονται από τα μάτια μας. Είναι έντεκα και πέντε περίπου και όλη η ορχήστρα υπό την διεύθυνση του 29χρονου Γκουστάυο Ντουνταμέλ, που μόλις έχει ερμηνεύσει την «5η» συμφωνία του Μπετόβεν και την «Ιεροτελεστία της Άνοιξης» του Στραβίνσκι, αποθεώνονται από ένα κατενθουσιασμένο κοινό που κυριολεκτικά δεν σταματά να τους χειροκροτεί. Κι όμως η βραδιά δεν έχει τελειώσει...

Τα φώτα ανοίγουν ξανά, η ορχήστρα στην θέση της, φορώντας όμως τώρα, όχι το κουστούμι με την γραβάτα και το βραδινό φόρεμα, αλλά την αθλητική φόρμα με τα χρώματα της Βενεζουέλας κι αρχίζουν ως μπιζ, να παίζουν μάμπο και άλλες λατινοαμερικάνικες μουσικές, στροβιλίζοντας τα τσέλα τους, σηκωμένοι από τις θέσεις τους, σ΄ ένα ξέφρενο ρυθμό.

Για σχεδόν μισή ώρα ακόμα, ένα κανονικότατο μουσικό πάρτι, εξελισσόταν κάτω από την Ακρόπολη. Στο τέλος, πετάξανε τις φόρμες τους στο κοινό. Όπως γίνεται στο τέλος μεγάλων ποδοσφαιρικών αγώνων, με τους παίκτες των δύο ομάδων να ανταλλάσουν τις αθλητικές τους φανέλες. Χαιρετίσανε όλοι μαζί κι όχι ο μαέστρος μόνος του και κλείσανε έτσι, λίγο πριν τα μεσάνυχτα, μια από τις ωραιότερες εκδηλώσεις του Ηρωδείου.

Μ΄ αυτόν τον τρόπο, πέρα από το κέφι και την συγκίνηση που αναμφίβολα δημιουργήσανε, δείξανε ότι μπορούν ως μουσικοί να κάνουν «παπάδες». Ότι μπορούν εξίσου καλά, άριστα μάλλον, να παίξουν Μπετόβεν όπως εξίσου καλά μπορούν να παίξουν και μάμπο αμέσως μετά. Κομπασμός; Τυχαίο; Δεν νομίζω.

Η ορχήστρα νέων «Σιμόν Μπολιβάρ» με τον μαέστρο της Γκουστάβο Ντουνταμέλ, δεν είναι τίποτα άλλο, χωρίς αυτό να είναι λίγο, παρά η κορυφή ενός «παγόβουνου» που ονομάζεται: «El Sistema». Μια διεθνώς αναγνωρισμένη τώρα πια και διάσημη ορχήστρα, παγκόσμιος πρεσβευτής μιας προσπάθειας που ξεκίνησε το 1975 ο συνθέτης και οικονομολόγος, Χοσέ Αντόνιο Αμπρέου. Σκοπός του να προσφέρει μια προοπτική στα παιδιά και στους νέους των παραγκουπόλεων της Βενεζουέλας. Να καταφέρει να τα κάνει να νιώσουν τα ίδια χρήσιμα, για κάτι περισσότερο από το να πουλάνε ή να μεταφέρουν ναρκωτικά.

Η επαναστατική του ιδέα στηριζόταν στην πεποίθησή του ότι, παιδιά πάμφτωχα, που δεν έχουν πάει και δεν πρόκειται και να πάνε ποτέ σχολείο, μπορούν να συγκινηθούν από την μουσική και κάποια από αυτά ακόμη και να γίνουν επαγγελματίες. Ότι εφ΄ όσον δεν υπάρχει η υλική βάση γι΄ αυτά τα παιδιά για την πεπατημένη: «σχολείο, γαλλικά και πιάνο», τότε περνάμε στο «πιάνο» κι όσους σώσουμε. Και μέχρι σήμερα υπάρχει ένα δίκτυο από 300.000 παιδιά, συν ένα δίκτυο χορωδιών που λειτουργεί και με την υποστήριξη του κράτους.

Δωρεάν μουσική εκπαίδευση

Μέσω του συντάγματος (στην Βενεζουέλα πάντα) θεσμοθετήθηκε η δωρεάν μουσική εκπαίδευση, κτίστηκαν ωδεία, σχολικές αίθουσες και κατοχυρώθηκε το δικαίωμα των παιδιών να παίρνουν τα μουσικά όργανα δωρεάν. Μετά βέβαια από την τεράστια επιτυχία του πειράματος, όλοι οι διάσημοι επαγγελματίες μουσικοί σε όλον τον κόσμο, θέλουν να συνεργαστούν και να στηρίξουν «Το Σύστημα».

Είναι δε ενδεικτικό του πως ξεκίνησε, το ότι ο κρατικός φορέας που εν μέρει το επιδοτεί, δεν είναι το αντίστοιχο υπουργείο πολιτισμού ή κάποιο κέντρο ή οργανισμός του, αλλά το υπουργείο υγείας. Την παραμονή της συναυλίας, σε προβολή του ντοκιμαντέρ για το τι είναι και πως λειτουργεί το «El Sistema» στο Μέγαρο Μουσικής, ο ίδιος ο Αμπρέου είπε για το ξεκίνημα της προσπάθειάς του: «Ξεκίνησα με έντεκα παιδιά σε ένα γκαράζ που δεν είχαν ιδέα από μουσική και βίωσα μαζί τους την μοναδική εμπειρία της συλλογικής δουλειάς. Τα έντεκα παιδιά έγιναν έπειτα από λίγο είκοσι και μετά σαράντα και μέσα σ΄ ένα εξάμηνο εκατό. Και στις 30 Απριλίου του 1975 δώσαμε την πρώτη μας συναυλία. Δεσμεύτηκα τότε να συνεχίσω την προσπάθεια και σε άλλες χώρες γιατί πίστεψα ότι όταν κάνεις ένα έργο, πρέπει να το δεις να πολλαπλασιάζεται, αλλιώς δεν έχει νόημα».

Η δύναμη βέβαια αυτού του εγχειρήματος, δεν είναι άλλη από τους ίδιους τους συμμετέχοντες σ΄ αυτό. Εκτός από έναν μικρό πυρήνα δασκάλων μουσικής που στηρίζει με τις γνώσεις του το όλο σύστημα, η συντριπτική πλειοψηφία των μαθητών διδάσκεται από τους πιο προχωρημένους συμμαθητές τους. Η μεγαλύτερη δε συνεισφορά στην όλη προσπάθεια, δεν είναι άλλη από την κάλυψη της μόνιμης ανάγκης για μουσικά όργανα. Στην πρώτη επαφή τους με την μουσική τα μικρά συνήθως παιδάκια κρατούν ψεύτικα χειροποίητα μουσικά όργανα, μόνο και μόνο για να εξοικειωθούν μαζί τους. Άλλωστε ο σκοπός δεν είναι να βγουν όλοι επαγγελματίες, αλλά να κερδηθούν σε κάτι, νιώθοντας κομμάτι μιας προσπάθειας που αξίζει κι ας μην το βλέπουν πάντα στην καθημερινή ζωή γύρω τους. Όπως ο 12χρονος πιτσιρικάς στην ταινία, που κάθεται στο γραφειάκι του δωματίου του και λέει ότι για να πάει για ύπνο, πρέπει να έχει δίπλα το τσέλο του.

Ο Αμπρέου στο τέλος αναφέρθηκε και στο ψευτοδίλημμα που τέθηκε όταν πια τα μουσικά σχήματα του «El Sistema» άρχισαν να ξεχωρίζουν διεθνώς. «Ποιότητα ή Ποσότητα»; «Για μένα δεν υπάρχει» είπε. «Γιατί η ιστορία έχει αποδείξει ότι είναι απολύτως εφικτό: και ποιότητα και ποσότητα!