Κυκλοφόρησε το νέο τεύχος του περιοδικού «Σοσιαλισμός από τα
Κάτω» (Νο 94) με πλούσια ύλη και άρθρα γύρω από τους εργατικούς αγώνες,
την οικονομία, την Αριστερά, τις αραβικές επαναστάσεις και με αξιόλογες
προτάσεις για διάβασμα.
Η Μαρία Στύλλου στο εισαγωγικό άρθρο του περιοδικού τονίζει ότι είμαστε «Μπροστά σε ένα καυτό φθινόπωρο». Δίνει την εικόνα από την κατάσταση διεθνώς όπου υπάρχει πολιτική αβεβαιότητα από τη Γερμανία μέχρι την Ολλανδία, όπως και στην Ελλάδα. Κλείνοντας επισημαίνει ότι η αριστερά πρέπει να ξεπεράσει τους κινδύνους της απομόνωσης και της προσαρμογής με πρωτοβουλίες που θα βάζουν σε κίνηση ολόκληρη την εργατική τάξη για να γκρεμίσουμε την συγκυβέρνηση και να γίνει ο αντικαπιταλισμός ισχυρό ρεύμα.
Aκολουθεί συνέντευξη με τον Τάσο Αναστασιάδη από την Πρωτοβουλία για την Συνάντηση Εργατικής Αντίστασης στις 30 Σεπτέμβρη. «Από τη μία η βάση των εργαζόμενων έχει τη διάθεση να συγκρουστεί με τις επιθέσεις της κυβέρνησης και των εργοδοτών, και από την άλλη, οι συνδικαλιστικές ηγεσίες κρατάνε στάση αναμονής και συμβιβασμού» εξηγεί. Η Πρωτοβουλία θέλει να παίξει ρόλο στο χτίσιμο ενός δικτύου επιτροπών βάσης που θα σπάσει αυτή την αντίφαση, θα οργανώνει δηλαδή την αντίσταση και θα βάζει σε κίνηση όλα τα σωματεία και τα συνδικάτα.
Η αντιρατσιστική-αντιφασιστική κινητοποίηση στις 24 Αυγούστου ήταν «Συλλαλητήριο-σταθμός». Η Κατερίνα Θωίδου αρχικά παρουσιάζει πως οι ίδιοι οι μετανάστες με την στήριξη της ΚΕΕΡΦΑ ξεπέρασαν πολλά εμπόδια και πιέσεις για να το οργανώσουν, ενώ έπειτα δίνει την εικόνα από τις μάχες των τελευταίων τριών χρόνων με τις ρατσιστικές πολιτικές των κυβερνήσεων που άνοιξαν το δρόμο στη Χρυσή Αυγή. Επίσης, δίνει την κατεύθυνση για τη συνέχεια της μάχης ενάντια στο ρατσισμό από όλο το εργατικό κίνημα με σημαντικό σταθμό το Φεστιβάλ της ΚΕΕΡΦΑ στις 14 Οκτώβρη.
Ο Σωτήρης Κοντογιάννης στο άρθρο του με τον τίτλο «Κρατικοποίηση των τραπεζών!» περιγράφει πώς έγινε το ξεπούλημα της Αγροτικής στο Σάλλα, την επίθεση στο Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, ενώ εξηγεί ότι ο πραγματικός στόχος του PSI δεν ήταν να μειώσει το δημόσιο χρέος, αλλά να σώσει τις τράπεζες. Επίσης, δίνει μια διαχρονική εικόνα για το πώς οι ελληνικές τράπεζες κατόρθωσαν να κυριαρχήσουν στα Βαλκάνια και αλλού πάνω στην πλάτη του δημοσίου.
O Λέανδρος Μπόλαρης στο κείμενο του με τίτλο «Η Αριστερά και τα δίκτυα αλληλεγγύης. Ένα βήμα μπρος ή δύο βήματα πίσω» παρεμβαίνει στην συζήτηση που έχει ανοίξει μέσα στο κίνημα με επιχειρήματα και παραδείγματα από αντίστοιχες αντιπαραθέσεις στο κίνημα της Αντίστασης το ’40 και την Αργεντινή της εξέγερσης του 2001. Όλο το άρθρο εξηγεί ότι «τα δίκτυα αλληλεγγύης δεν μπορούν καν να συγκριθούν σε μέγεθος και αποτελεσματικότητα με όλα όσα έχει κερδίσει η εργατική τάξη» και όσα μπορεί να κερδίσει σήμερα με τη στρατηγική του εργατικού ελέγχου.
Στη συνέχεια ο Πάνος Γκαργκάνας γράφει για την «Άνοδο της Αριστεράς». Ξεκαθαρίζει ποια είναι η θέση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ σε σχέση με το ΣΥΡΙΖΑ τονίζοντας ότι η αντικαπιταλιστική αριστερά ως ανεξάρτητος πόλος μπορεί να πάρει πρωτοβουλίες, όπως έκανε όλο το προηγούμενο διάστημα, που θα ξεσηκώνουν όλο τον κόσμο της αριστεράς και του εργατικού κινήματος να παλέψει για την ανατροπή εδώ και τώρα χωρίς καμιά αναμονή. Επίσης, δεν παραλείπει να εξηγήσει με συντροφικό τρόπο ότι χρειάζεται “η αναφορά στο Σοσιαλισμό να μην είναι φορτισμένη με τα βαρίδια του «δημοκρατικού» κοινοβουλευτικού δρόμου”.
Ακολουθούν δύο άρθρα για το που πηγαίνει η «Αραβική Άνοιξη», συγκεκριμένα για την κατάσταση στη Συρία και την Αίγυπτο. Ο Θανάσης Καμπαγιάννης γράφει για τη συριακή επανάσταση, θυμίζει κάτω από ποιες συνθήκες πήρε την εξουσία ο Άσαντ και επιχειρηματολογεί ότι “η κρίση των αραβικών καθεστώτων έχει κοινές οικονομικές και κοινωνικές ρίζες που πηγαίνουν πιο βαθιά από τις τρέχουσες τους επιλογές και τις διακρατικές τους συμμαχίες”. Επίσης, εξηγεί ποιες δυνάμεις υπάρχουν μέσα στο επαναστατικό κίνημα, τι ρόλο παίζει η γεωπολιτική, ποια είναι η προοπτική για την ίδια την επανάσταση και τι ρόλο έχει να παίξει η αριστερά στην Ευρώπη.
Ο Νίκος Λούντος στο άρθρο του «Η Αίγυπτος συνεχίζει» εξηγεί ότι η πίεση από τα κάτω ανάγκασε τον Πρόεδρο, Μοχάμεντ Μούρσι, να παραιτήσει τον Στρατάρχη Ταντάουϊ και να περιορίσει το ρόλο του στρατού, ενώ την ίδια ώρα ξεσπούν καινούργιοι οικονομικοί και πολιτικοί αγώνες στους οποίους παίζει ρόλο η Αριστερά και βέβαια οι Επαναστάτες Σοσιαλιστές (αδερφό κόμμα του ΣΕΚ).
Ακολουθεί συνέντευξη με τον Άντι Ντάργκαν, μέλος της En Lucha που μιλάει για την Ισπανία που βρίσκεται «Στα πρόθυρα του Μνημονίου». Δίνει την εικόνα για τις τεράστιες δυσκολίες που έχει η εργατική τάξη και στην Ισπανία από τις επιθέσεις του Ραχόι και την κρίση, όπως είναι το ποσοστό της ανεργίας που φτάνει το 25% και τις 250 εξώσεις που γίνονται κάθε μέρα, αλλά μας μεταφέρει και την εικόνα της αντίστασης από τους Ιντιγνάδος και την απεργία των ανθρακωρύχων. Επίσης, εξηγεί τι συμβαίνει στην ισπανική πολιτική σκηνή και ποιες είναι οι προτεραιότητες για τους αντικαπιταλιστές στους επόμενους αποφασιστικής σημασίας μήνες.
Στο τελευταίο μέρος του περιοδικού υπάρχουν βιβλιοκριτικές για «Το ζήτημα της κατοικίας» του Φρίντριχ Ένγκελς, για την «Ιστορία της Βέλβετ Παλμ» του Θανάση Σκρουμπέλου, για τους «Arditi del Popolo» του Τομ Μπίαν και για το βιβλίο «Η δημοκρατία της Βαϊμάρης και οι σημερινές “αναβιώσεις” της».
http://ergatiki.gr/index.php?option=com_k2&view=item&id=6556:i1036&Itemid=62
Η Μαρία Στύλλου στο εισαγωγικό άρθρο του περιοδικού τονίζει ότι είμαστε «Μπροστά σε ένα καυτό φθινόπωρο». Δίνει την εικόνα από την κατάσταση διεθνώς όπου υπάρχει πολιτική αβεβαιότητα από τη Γερμανία μέχρι την Ολλανδία, όπως και στην Ελλάδα. Κλείνοντας επισημαίνει ότι η αριστερά πρέπει να ξεπεράσει τους κινδύνους της απομόνωσης και της προσαρμογής με πρωτοβουλίες που θα βάζουν σε κίνηση ολόκληρη την εργατική τάξη για να γκρεμίσουμε την συγκυβέρνηση και να γίνει ο αντικαπιταλισμός ισχυρό ρεύμα.
Aκολουθεί συνέντευξη με τον Τάσο Αναστασιάδη από την Πρωτοβουλία για την Συνάντηση Εργατικής Αντίστασης στις 30 Σεπτέμβρη. «Από τη μία η βάση των εργαζόμενων έχει τη διάθεση να συγκρουστεί με τις επιθέσεις της κυβέρνησης και των εργοδοτών, και από την άλλη, οι συνδικαλιστικές ηγεσίες κρατάνε στάση αναμονής και συμβιβασμού» εξηγεί. Η Πρωτοβουλία θέλει να παίξει ρόλο στο χτίσιμο ενός δικτύου επιτροπών βάσης που θα σπάσει αυτή την αντίφαση, θα οργανώνει δηλαδή την αντίσταση και θα βάζει σε κίνηση όλα τα σωματεία και τα συνδικάτα.
Η αντιρατσιστική-αντιφασιστική κινητοποίηση στις 24 Αυγούστου ήταν «Συλλαλητήριο-σταθμός». Η Κατερίνα Θωίδου αρχικά παρουσιάζει πως οι ίδιοι οι μετανάστες με την στήριξη της ΚΕΕΡΦΑ ξεπέρασαν πολλά εμπόδια και πιέσεις για να το οργανώσουν, ενώ έπειτα δίνει την εικόνα από τις μάχες των τελευταίων τριών χρόνων με τις ρατσιστικές πολιτικές των κυβερνήσεων που άνοιξαν το δρόμο στη Χρυσή Αυγή. Επίσης, δίνει την κατεύθυνση για τη συνέχεια της μάχης ενάντια στο ρατσισμό από όλο το εργατικό κίνημα με σημαντικό σταθμό το Φεστιβάλ της ΚΕΕΡΦΑ στις 14 Οκτώβρη.
Ο Σωτήρης Κοντογιάννης στο άρθρο του με τον τίτλο «Κρατικοποίηση των τραπεζών!» περιγράφει πώς έγινε το ξεπούλημα της Αγροτικής στο Σάλλα, την επίθεση στο Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, ενώ εξηγεί ότι ο πραγματικός στόχος του PSI δεν ήταν να μειώσει το δημόσιο χρέος, αλλά να σώσει τις τράπεζες. Επίσης, δίνει μια διαχρονική εικόνα για το πώς οι ελληνικές τράπεζες κατόρθωσαν να κυριαρχήσουν στα Βαλκάνια και αλλού πάνω στην πλάτη του δημοσίου.
O Λέανδρος Μπόλαρης στο κείμενο του με τίτλο «Η Αριστερά και τα δίκτυα αλληλεγγύης. Ένα βήμα μπρος ή δύο βήματα πίσω» παρεμβαίνει στην συζήτηση που έχει ανοίξει μέσα στο κίνημα με επιχειρήματα και παραδείγματα από αντίστοιχες αντιπαραθέσεις στο κίνημα της Αντίστασης το ’40 και την Αργεντινή της εξέγερσης του 2001. Όλο το άρθρο εξηγεί ότι «τα δίκτυα αλληλεγγύης δεν μπορούν καν να συγκριθούν σε μέγεθος και αποτελεσματικότητα με όλα όσα έχει κερδίσει η εργατική τάξη» και όσα μπορεί να κερδίσει σήμερα με τη στρατηγική του εργατικού ελέγχου.
Στη συνέχεια ο Πάνος Γκαργκάνας γράφει για την «Άνοδο της Αριστεράς». Ξεκαθαρίζει ποια είναι η θέση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ σε σχέση με το ΣΥΡΙΖΑ τονίζοντας ότι η αντικαπιταλιστική αριστερά ως ανεξάρτητος πόλος μπορεί να πάρει πρωτοβουλίες, όπως έκανε όλο το προηγούμενο διάστημα, που θα ξεσηκώνουν όλο τον κόσμο της αριστεράς και του εργατικού κινήματος να παλέψει για την ανατροπή εδώ και τώρα χωρίς καμιά αναμονή. Επίσης, δεν παραλείπει να εξηγήσει με συντροφικό τρόπο ότι χρειάζεται “η αναφορά στο Σοσιαλισμό να μην είναι φορτισμένη με τα βαρίδια του «δημοκρατικού» κοινοβουλευτικού δρόμου”.
Ακολουθούν δύο άρθρα για το που πηγαίνει η «Αραβική Άνοιξη», συγκεκριμένα για την κατάσταση στη Συρία και την Αίγυπτο. Ο Θανάσης Καμπαγιάννης γράφει για τη συριακή επανάσταση, θυμίζει κάτω από ποιες συνθήκες πήρε την εξουσία ο Άσαντ και επιχειρηματολογεί ότι “η κρίση των αραβικών καθεστώτων έχει κοινές οικονομικές και κοινωνικές ρίζες που πηγαίνουν πιο βαθιά από τις τρέχουσες τους επιλογές και τις διακρατικές τους συμμαχίες”. Επίσης, εξηγεί ποιες δυνάμεις υπάρχουν μέσα στο επαναστατικό κίνημα, τι ρόλο παίζει η γεωπολιτική, ποια είναι η προοπτική για την ίδια την επανάσταση και τι ρόλο έχει να παίξει η αριστερά στην Ευρώπη.
Ο Νίκος Λούντος στο άρθρο του «Η Αίγυπτος συνεχίζει» εξηγεί ότι η πίεση από τα κάτω ανάγκασε τον Πρόεδρο, Μοχάμεντ Μούρσι, να παραιτήσει τον Στρατάρχη Ταντάουϊ και να περιορίσει το ρόλο του στρατού, ενώ την ίδια ώρα ξεσπούν καινούργιοι οικονομικοί και πολιτικοί αγώνες στους οποίους παίζει ρόλο η Αριστερά και βέβαια οι Επαναστάτες Σοσιαλιστές (αδερφό κόμμα του ΣΕΚ).
Ακολουθεί συνέντευξη με τον Άντι Ντάργκαν, μέλος της En Lucha που μιλάει για την Ισπανία που βρίσκεται «Στα πρόθυρα του Μνημονίου». Δίνει την εικόνα για τις τεράστιες δυσκολίες που έχει η εργατική τάξη και στην Ισπανία από τις επιθέσεις του Ραχόι και την κρίση, όπως είναι το ποσοστό της ανεργίας που φτάνει το 25% και τις 250 εξώσεις που γίνονται κάθε μέρα, αλλά μας μεταφέρει και την εικόνα της αντίστασης από τους Ιντιγνάδος και την απεργία των ανθρακωρύχων. Επίσης, εξηγεί τι συμβαίνει στην ισπανική πολιτική σκηνή και ποιες είναι οι προτεραιότητες για τους αντικαπιταλιστές στους επόμενους αποφασιστικής σημασίας μήνες.
Στο τελευταίο μέρος του περιοδικού υπάρχουν βιβλιοκριτικές για «Το ζήτημα της κατοικίας» του Φρίντριχ Ένγκελς, για την «Ιστορία της Βέλβετ Παλμ» του Θανάση Σκρουμπέλου, για τους «Arditi del Popolo» του Τομ Μπίαν και για το βιβλίο «Η δημοκρατία της Βαϊμάρης και οι σημερινές “αναβιώσεις” της».
http://ergatiki.gr/index.php?option=com_k2&view=item&id=6556:i1036&Itemid=62
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου