γράφει η Δήμητρα Κυρίλλου
Συγκινητική νουβέλα
Βέλβετ Παλμ είναι το ψευδώνυμο της ηρωίδας στη νουβέλα του Θανάση
Σκρουμπέλου που κυκλοφόρησε πρόσφατα. Η Λουιντιλά Κέμπα Μουτλό είναι ένα
μαύρο δεκαεξάχρονο κορίτσι από κάποια εμπόλεμη χώρα της υποσαχάριας
Αφρικής που αναζήτησε καταφύγιο στην Ευρώπη – φρούριο και κατέληξε θύμα
της παράνομης εμπορίας και διακίνησης ανθρώπων, γνωστής σαν trafficking.
Το πώς δεν είναι ιδιαίτερα πρωτότυπο: σε έφοδο της αστυνομίας στο πλοίο
που τη μετέφερε μαζί με άλλους πρόσφυγες πουλήθηκε κυριολεκτικά σε
πρώην μπάτσο που την υποχρεώνει να παρέχει τις υπηρεσίες της σε πορνείο
στο κέντρο της Αθήνας. Βασικό προσόν η βελούδινη παλάμη της από όπου
προέρχεται και το καλλιτεχνικό της ψευδώνυμο.
Ο Θανάσης Σκρουμπέλος επέλεξε ένα δύσκολο, άβολο θέμα και το ξεδιπλώνει άφοβα, με τη ζωντάνια και την αμεσότητα που χαρακτηρίζουν τη γραφή του. Χωρίς τακτ και υπονοούμενα, όχι όμως χωρίς ευαισθησία αφηγείται την οδύσσεια της νεαρής Λουιντιλά από τον ένα σωματέμπορο στον άλλο, τον κυκεώνα και τη διαφθορά των κρατικών μηχανισμών, την αθλιότητα αλλά και την ελπίδα και την τελική δικαίωση.
Η ηρωίδα του δεν είναι άβουλο θύμα. Παρά τη νεαρή της ηλικία έχει συνείδηση, αξίες, δύναμη και τσαγανό, αντιστέκεται στη βαρβαρότητα των εκμεταλλευτών της – ενίοτε με κτηνώδεις συνέπειες – και με μόνιμη σκέψη όχι απλά να σώσει το τομάρι της αλλά να βρει το δίκιο της, να ακουστεί η δική της φωνή. Διεκδικεί να φτάσει η υπόθεσή της στο δικαστήριο, παρά τις κάθε είδους πιέσεις για κουκούλωμα της υπόθεσης με αντάλλαγμα την ελευθερία της. Παίζει τεράστιο ρόλο σ’αυτό η παιδεία που είχε πάρει από την σχετικά εύπορη, αριστερή οικογένειά της. Οι μονόλογοί της στη διάρκεια των διαδοχικών εγκλεισμών είναι από τα πιο δυνατά κομμάτια της νουβέλας.
Στον αντίποδα συναντάμε μια ολόκληρη κουστωδία από μπάτσους, δικαστικούς, πολιτικούς, αυτούς που έχουν στήσει το κύκλωμα της δουλεμπορίας αλλά κατά τα άλλα είναι θεματοφύλακες των ελληνοχριστιανικών ιδεωδών: της πατρίδας, της οικογένειας, της θρησκείας, στο όνομα των οποίων εγκληματούν: για να σπουδάσουν το παιδί τους, να φτιάξουν το σπίτι τους, να σώσουν το γάμο τους... Το σάπιο οικοδόμημα ευτυχώς καταρρέει, σκάει στα μούτρα των εργολάβων του και οι ήρωες (η Λουιντιλά κι ο αγαπημένος της) δραπετεύουν με τη συμπαράσταση κάποιων έντιμων δημόσιων λειτουργών – εξαιρέσεων στον ανώτερο μηχανισμό καταστολής. Ο Σκρουμπέλος δεν νοιάζεται για την αληθοφάνεια των γεγονότων. Στην εξέλιξη της ιστορίας τα πιο απίστευτα συμβαίνουν και έτσι η τραγικότητα εναλλάσσεται με την αισιοδοξία.
Η ιστορία της Βέλβετ Παλμ και του trafficking αγγίζει μόνο την κορυφή του παγόβουνου που λέγεται ρατσισμός και κλειστά σύνορα. Γιατί πώς αλλιώς θα μπορούσαν να στηθούν τέτοιες φάμπρικες σωματεμπορίας αν τα σύνορα δεν ήταν σφραγισμένα στους μετανάστες και τους πρόσφυγες; Αν το ελληνικό κράτος δεν έκανε κυριολεκτικά την πάπια στη χορήγηση πολιτικού ασύλου και εγγράφων και δεν όρθωνε σιδερόφρακτα τείχη σαν αυτό του Έβρου και στρατόπεδα συγκέντρωσης, καθιστώντας έτσι την εμπορία και διακίνηση ανθρώπων μια εξαιρετικά επικερδή επιχείρηση; Τα πρόσφατα πογκρόμ της αστυνομίας στο κέντρο της Αθήνας με την υποκριτική επωνυμία «Ξένιος Δίας» χτύπησαν αδιάκριτα μετανάστες, εκδιδόμενες τρανσέξουαλ, ναρκομανείς, όμως ούτε έναν από τους σωματέμπορους.
Την έκδοση της νουβέλας συνοδεύει επίμετρο της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες, στην οποία θα διατεθεί μέρος των χρημάτων από τις πωλήσεις. Περιέχει σημαντικές πληροφορίες για τις διαστάσεις και την πραγματικότητα του trafficking, το οποίο παρά την κλιμάκωσή του σαν φαινόμενο (πάνω από 2 εκατομμύρια θύματα παγκόσμια) συγκαλύπτεται από τις κρατικές πολιτικές και τις νομοθετικές διατάξεις, ώστε οι ελάχιστες περιπτώσεις που φτάνουν στη δικαιοσύνη όχι μόνο δεν τιμωρούν τους θύτες αλλά καταλήγουν στην απέλαση των μεταναστριών σαν παράνομων εκδιδόμενων γυναικών! Θα διαφωνήσουμε όμως κάθετα στο καταληκτικό σχόλιο, σύμφωνα με το οποίο το trafficking ζει και βασιλεύει χάρη στο ευρύ φάσμα αποδοχής και συνενοχής της ελληνικής κοινωνίας. Μια τέτοια γενίκευση δεν είναι μόνο λανθασμένη, αλλά αποπροσανατολίζει και την αντιμετώπιση, το τι πρέπει να γίνει για να παλέψει κανείς το ρατσισμό και το trafficking.
Δεν είναι μαζικό και αποδεκτό φαινόμενο η εμπορία και διακίνηση ανθρώπων στην ελληνική κοινωνία. Είναι όμως πολύ υπαρκτός ο κίνδυνος του ρατσισμού και του φασισμού, η αναζήτηση αποδιοπομπαίων τράγων μέσα στην κρίση, η εξατομικοποίηση και η καταστολή, οι πολιτικές δηλαδή των καπιταλιστών και του κράτους τους, το τελευταίο διάστημα παρέα με τη συμμορία της Χρυσής Αυγής. Σε αυτό το φόντο, κάθε αντιρατσιστική και αντιφασιστική δράση και αλληλεγγύη αποκτούν ξεχωριστή σημασία. Η πρόσφατη ανακοίνωση που έβγαλε το Σωματείο Υποστήρηξης Διεμφυλικών (ΣΥΔ), που καταδίκασε όχι μόνο τις προσαγωγές τρανσέξουαλ ανθρώπων αλλά όλες τις ρατσιστικές σκούπες, είναι ένα μονάχα έμπρακτο δείγμα για το προς τα πού βρίσκεται η διέξοδος.
Μιά επιπλέον παρατήρηση: Είναι λάθος να ταυτίζεται το trafficking με την πορνεία γενικά, γιατί παρά τον εμφανή συσχετισμό με την πρακτική του αγοραίου σεξ, το πρώτο έχει να κάνει κυρίως με τη μετανάστευση και την καταστολή της, ενώ το δεύτερο είναι βασικά και κύρια παράγωγο της αλλοτρίωσης που κυριαρχεί στο καπιταλιστικό σύστημα και γίνεται με τη συναίνεση των εκδιδόμενων. Τα θύματα του trafficking δεν ερωτώνται για τις πράξεις στις οποίες εξαναγκάζονται και εξαναγκάζονται σ’αυτές γιατί είναι θύματα των κλειστών συνόρων. Πρόκειται για ουσιαστική διαφορά.
Η Βέλβετ Παλμ και ο καλός της κατάφεραν να ξεφύγουν για τα καλά στη Γερμανία, όμως τα χιλιάδες θύματα του ρατσισμού και του trafficking είναι εδώ. Ο Θανάσης Σκρουμπέλος έγραψε μια συγκινητική ιστορία που αναδεικνύει το ζήτημα. Χρειάζεται να ξέρουμε πού βρίσκεται η καρδιά του προβλήματος για να μπορέσουμε να οργανώσουμε τη συμπαράσταση μέχρι τη νίκη.
Τιμή 10 €, 149 σελίδες
Εκδόσεις Τόπος
Σοσιαλισμός από τα Κάτω
Ο Θανάσης Σκρουμπέλος επέλεξε ένα δύσκολο, άβολο θέμα και το ξεδιπλώνει άφοβα, με τη ζωντάνια και την αμεσότητα που χαρακτηρίζουν τη γραφή του. Χωρίς τακτ και υπονοούμενα, όχι όμως χωρίς ευαισθησία αφηγείται την οδύσσεια της νεαρής Λουιντιλά από τον ένα σωματέμπορο στον άλλο, τον κυκεώνα και τη διαφθορά των κρατικών μηχανισμών, την αθλιότητα αλλά και την ελπίδα και την τελική δικαίωση.
Η ηρωίδα του δεν είναι άβουλο θύμα. Παρά τη νεαρή της ηλικία έχει συνείδηση, αξίες, δύναμη και τσαγανό, αντιστέκεται στη βαρβαρότητα των εκμεταλλευτών της – ενίοτε με κτηνώδεις συνέπειες – και με μόνιμη σκέψη όχι απλά να σώσει το τομάρι της αλλά να βρει το δίκιο της, να ακουστεί η δική της φωνή. Διεκδικεί να φτάσει η υπόθεσή της στο δικαστήριο, παρά τις κάθε είδους πιέσεις για κουκούλωμα της υπόθεσης με αντάλλαγμα την ελευθερία της. Παίζει τεράστιο ρόλο σ’αυτό η παιδεία που είχε πάρει από την σχετικά εύπορη, αριστερή οικογένειά της. Οι μονόλογοί της στη διάρκεια των διαδοχικών εγκλεισμών είναι από τα πιο δυνατά κομμάτια της νουβέλας.
Στον αντίποδα συναντάμε μια ολόκληρη κουστωδία από μπάτσους, δικαστικούς, πολιτικούς, αυτούς που έχουν στήσει το κύκλωμα της δουλεμπορίας αλλά κατά τα άλλα είναι θεματοφύλακες των ελληνοχριστιανικών ιδεωδών: της πατρίδας, της οικογένειας, της θρησκείας, στο όνομα των οποίων εγκληματούν: για να σπουδάσουν το παιδί τους, να φτιάξουν το σπίτι τους, να σώσουν το γάμο τους... Το σάπιο οικοδόμημα ευτυχώς καταρρέει, σκάει στα μούτρα των εργολάβων του και οι ήρωες (η Λουιντιλά κι ο αγαπημένος της) δραπετεύουν με τη συμπαράσταση κάποιων έντιμων δημόσιων λειτουργών – εξαιρέσεων στον ανώτερο μηχανισμό καταστολής. Ο Σκρουμπέλος δεν νοιάζεται για την αληθοφάνεια των γεγονότων. Στην εξέλιξη της ιστορίας τα πιο απίστευτα συμβαίνουν και έτσι η τραγικότητα εναλλάσσεται με την αισιοδοξία.
Η ιστορία της Βέλβετ Παλμ και του trafficking αγγίζει μόνο την κορυφή του παγόβουνου που λέγεται ρατσισμός και κλειστά σύνορα. Γιατί πώς αλλιώς θα μπορούσαν να στηθούν τέτοιες φάμπρικες σωματεμπορίας αν τα σύνορα δεν ήταν σφραγισμένα στους μετανάστες και τους πρόσφυγες; Αν το ελληνικό κράτος δεν έκανε κυριολεκτικά την πάπια στη χορήγηση πολιτικού ασύλου και εγγράφων και δεν όρθωνε σιδερόφρακτα τείχη σαν αυτό του Έβρου και στρατόπεδα συγκέντρωσης, καθιστώντας έτσι την εμπορία και διακίνηση ανθρώπων μια εξαιρετικά επικερδή επιχείρηση; Τα πρόσφατα πογκρόμ της αστυνομίας στο κέντρο της Αθήνας με την υποκριτική επωνυμία «Ξένιος Δίας» χτύπησαν αδιάκριτα μετανάστες, εκδιδόμενες τρανσέξουαλ, ναρκομανείς, όμως ούτε έναν από τους σωματέμπορους.
Την έκδοση της νουβέλας συνοδεύει επίμετρο της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες, στην οποία θα διατεθεί μέρος των χρημάτων από τις πωλήσεις. Περιέχει σημαντικές πληροφορίες για τις διαστάσεις και την πραγματικότητα του trafficking, το οποίο παρά την κλιμάκωσή του σαν φαινόμενο (πάνω από 2 εκατομμύρια θύματα παγκόσμια) συγκαλύπτεται από τις κρατικές πολιτικές και τις νομοθετικές διατάξεις, ώστε οι ελάχιστες περιπτώσεις που φτάνουν στη δικαιοσύνη όχι μόνο δεν τιμωρούν τους θύτες αλλά καταλήγουν στην απέλαση των μεταναστριών σαν παράνομων εκδιδόμενων γυναικών! Θα διαφωνήσουμε όμως κάθετα στο καταληκτικό σχόλιο, σύμφωνα με το οποίο το trafficking ζει και βασιλεύει χάρη στο ευρύ φάσμα αποδοχής και συνενοχής της ελληνικής κοινωνίας. Μια τέτοια γενίκευση δεν είναι μόνο λανθασμένη, αλλά αποπροσανατολίζει και την αντιμετώπιση, το τι πρέπει να γίνει για να παλέψει κανείς το ρατσισμό και το trafficking.
Δεν είναι μαζικό και αποδεκτό φαινόμενο η εμπορία και διακίνηση ανθρώπων στην ελληνική κοινωνία. Είναι όμως πολύ υπαρκτός ο κίνδυνος του ρατσισμού και του φασισμού, η αναζήτηση αποδιοπομπαίων τράγων μέσα στην κρίση, η εξατομικοποίηση και η καταστολή, οι πολιτικές δηλαδή των καπιταλιστών και του κράτους τους, το τελευταίο διάστημα παρέα με τη συμμορία της Χρυσής Αυγής. Σε αυτό το φόντο, κάθε αντιρατσιστική και αντιφασιστική δράση και αλληλεγγύη αποκτούν ξεχωριστή σημασία. Η πρόσφατη ανακοίνωση που έβγαλε το Σωματείο Υποστήρηξης Διεμφυλικών (ΣΥΔ), που καταδίκασε όχι μόνο τις προσαγωγές τρανσέξουαλ ανθρώπων αλλά όλες τις ρατσιστικές σκούπες, είναι ένα μονάχα έμπρακτο δείγμα για το προς τα πού βρίσκεται η διέξοδος.
Μιά επιπλέον παρατήρηση: Είναι λάθος να ταυτίζεται το trafficking με την πορνεία γενικά, γιατί παρά τον εμφανή συσχετισμό με την πρακτική του αγοραίου σεξ, το πρώτο έχει να κάνει κυρίως με τη μετανάστευση και την καταστολή της, ενώ το δεύτερο είναι βασικά και κύρια παράγωγο της αλλοτρίωσης που κυριαρχεί στο καπιταλιστικό σύστημα και γίνεται με τη συναίνεση των εκδιδόμενων. Τα θύματα του trafficking δεν ερωτώνται για τις πράξεις στις οποίες εξαναγκάζονται και εξαναγκάζονται σ’αυτές γιατί είναι θύματα των κλειστών συνόρων. Πρόκειται για ουσιαστική διαφορά.
Η Βέλβετ Παλμ και ο καλός της κατάφεραν να ξεφύγουν για τα καλά στη Γερμανία, όμως τα χιλιάδες θύματα του ρατσισμού και του trafficking είναι εδώ. Ο Θανάσης Σκρουμπέλος έγραψε μια συγκινητική ιστορία που αναδεικνύει το ζήτημα. Χρειάζεται να ξέρουμε πού βρίσκεται η καρδιά του προβλήματος για να μπορέσουμε να οργανώσουμε τη συμπαράσταση μέχρι τη νίκη.
Τιμή 10 €, 149 σελίδες
Εκδόσεις Τόπος
Σοσιαλισμός από τα Κάτω
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου