Το Ποίημα της Εβδομάδας: Σύννεφο με παντελόνια (απόσπασμα), Βλάντιμιρ Μαγιακόφσκι (1893-1930)

Βλάντιμιρ Μαγιακόφσκι,
Σύννεφο με παντελόνια (απόσπασμα)

II

[...] Εκεί όπου το ανθρώπινο μάτι τσακίζεται ανήμπορο,
αρχηγός πεινασμένων ορδών,
με το ακάνθινο στεφάνι της επανάστασης
φτάνει το χίλια εννιακόσια δεκάξι. [...]



III

[...] Τα χέρια βγάλτε απ' τις τσέπες-
πάρτε πέτρα, μαχαίρι είτε βόμβα
κι όποιος δεν έχει χέρια-
ας έρθει με το μέτωπο να πολεμήσει!
Ελάτε, πεινασμένοι,
ιδρωμένοι,
υποταγμένοι,
που στων κοριών ξινίσατε τη βρώμα!

Ελάτε!
Δευτέρες και Τρίτες
γιορτές με το αίμα να σας βάψουμε!
Κάτω απ' τα μαχαίρια θα κάνουμε τη γη να θυμηθεί
ποιους ήθελε να εξευτελήσει!
Η γη αυτή,
που χόντρυνε σαν ερωμένη,
αυτή που την πήδηξε ο Ρότσιλντ! [...]



IV

[...] Αφήστε με να περάσω!

Δεν μπορείτε να με σταματήσετε.
Μπορεί να λέω ψέματα.
Μπορεί και να 'χω δίκιο,
μα δεν μπορώ να 'μαι πιο ήρεμος.

Κοιτάξτε-
και πάλι αποκεφάλισαν τ' αστέρια
και με σφαγή τον ουρανό αιματοκύλησαν!

Έι, εσείς!
Ουρανέ!
Βγάλτε το καπέλο σας!
Περνάω εγώ!

Ησυχία.

Κοιμάται η οικουμένη
ακουμπώντας σε ποδάρι
από τα τσιμπούρια των άστρων το τεράστιο αυτί της.

Μόσχα, 1918


μετάφραση: Γιώργος Μολέσκης
στο βιβλίο "Βλάντιμιρ Μαγιακόφσκι, Σύννεφο με παντελόνια - τετράπτυχο"
εκδόσεις "τα τραμάκια" Θεσσαλονίκη 1995

για την αντιγραφή: Λογοτεχνία και Σκέψη

Ακροβάτης τις πιο ακραίες πραγματικότητες, ο νυμφίος του Έρωτα, της επανάστασης και του θανάτου καταθέτει τον προσωπικό χάρτη των αισθημάτων του εμποτισμένο από τις αναθυμιάσεις των αναμνήσεων του. Νομάς ο ίδιος ρουφούσε το μέλλον και μεθούσε από το παρελθόν κρυφακούγοντας πάντα το παραμιλητό της Μούσας του. Σύννεφο με παντελόνια, ένα παιχνίδι του Έρωτα και των λέξεων. Σύννεφο με παντελόνια, η αίγλη του ονείρου και η εν κανώ αναμονή. Ο Μαγιακόφσκι αρνήθηκε την επιδοτούμενη επανάσταση και φλερτάροντας αγωνιωδώς με τη σιωπή του Έρωτα, καταθέτει ως άσωτος μνηστήρας την εξομολόγησή του μέσα στο εκτυφλωτικό φως της ψυχής του. Ο Μαγιακόφσκι γελάει βροντερά από τα ερείπια των αστερισμών, γνωρίζοντας πολύ καλά πως ήταν άντρας, μα και συνάμα ένα σύννεφο με παντελόνια που θα τραγουδάει αιώνια στις σιωπές του φεγγαριού.

περισσότερα εδώ