(Στιγμιότυπο από την βιβλιοπαρουσίαση στο Φλοράλ)
Τη νέα του έκδοση “Ομοφυλοφιλία, σεξουαλικότητα και η πάλη για
την απελευθέρωση” παρουσίασε την Τρίτη 3 Ιούλη το Μαρξιστικό
Βιβλιοπωλείο στο Φλοράλ στα Εξάρχεια.
Το βιβλίο παρουσίασαν ο Κώστας Σπηλιώτης γλωσσολόγος και ακτιβιστής του LGBT και Queer κινήματος, με δράση στα τοπικά κινήματα στο Βύρωνα, ο συγγραφέας του βιβλίου Κώστας Τουρπουζίδης, δικηγόρος και μέλος της ΠΟΕΚ τη δεκαετία του '00, από τη Θεσσαλονίκη και η Δήμητρα Κυρίλλου, μηχανικός, αρθρογράφος στην Εργατική Αλληλεγγύη από το Χαλάνδρι που συντόνισε τη συζήτηση.
“Το πρώτο πράγμα που μου έκανε εντύπωση στο βιβλίο του συναγωνιστή Κώστα ήταν πως όσο προχωρούσα στην ανάγνωσή του, τόσο συνειδητοποιούσα πως είναι συνεπές και αντάξιο του τίτλου. Μέσα σε λιγότερο από εκατό σελίδες μικρού μεγέθους ο συγγραφέας διατρέχει μια σειρά από θέματα που είναι κεντρικά στην πολιτική κατανόηση ενός φαινομένου όπως η ομοφυλοφιλία στο κοινωνικοοικονομικό πλαίσιο του καπιταλισμού συνδέοντάς τη με τα συναφή θέματα της πατριαρχίας, της πυρηνικής οικογένειας και της αναπαραγωγής ως μέσο ελέγχου του πληθυσμού” ξεκίνησε την παρέμβασή του ο Κώστας Σπηλιώτης.
“Θεωρώ επίσης σημαντικό ότι ο συγγραφέας το καταφέρνει αυτό με ένα βιβλίο που είναι ευκολοδιάβαστο, χωρίς υπερβολικά ακαδημαϊκή ή πολιτικά ξύλινη γλώσσα με σύντομες περιόδους και παραγράφους και γραμματοσειρά αρκετά μεγάλη για να διαβάζεται εύκολα. Το επισημαίνω, γιατί είναι πολλά τα “εισαγωγικά” κείμενα που κυκλοφορούν από πολιτικούς χώρους και απευθύνονται μόνο σε μυημένες και μυημένους – το πιο εύκολο είναι να κάνεις κήρυγμα στη χορωδία!” τόνισε.
Στη συνέχεια ο Κώστας Σπηλιώτης αναφέρθηκε σε δύο επιφυλάξεις του σε σχέση με το βιβλίο: μια γλωσσολογική υφολογική όσον αφορά στην συνειδητή επιλογή του βιβλίου να μη μιλήσει για γκέι, λεσβίες, αμφισεξουαλικά άτομα και τρανς άτομα, αλλά γενικά για σεξισμό και ομοφυλόφιλους- ομοφυλόφιλες, τονίζοντας ότι το φύλο είναι διαφορετική κοινωνική κατηγορία από το σεξουαλικό προσανατολισμό και ότι υπάρχουν διαφοροποιήσεις ανάμεσα στις διάφορες κατηγορίες όσον αφορά στο σεξουαλικό προσανατολισμό ή και το φύλο. Και μια ευρύτερα πολιτική, ότι, όσον αφορά στο κίνημα στην Ελλάδα το βιβλίο περιορίζεται στις οργανώσεις με αριστερά - αντισυστημικά χαρακτηριστικά. “Νοιώθω ευτυχής που κυκλοφόρησε ένα βιβλίο όπως αυτό στα ελληνικά με αναφορές στην ελληνική πραγματικότητα σε σύνδεση με συνολικότερα προτάγματα για την κοινωνική χειραφέτηση και την κοινωνική απελευθέρωση όλων των ανθρώπων. Εύχομαι να διαβαστεί και να συζητηθεί όσο δυνατόν ευρύτερα” έκλεισε ο Κώστας.
Στη συνέχεια το λόγο πήρε η Δήμητρα: “Το πρώτο που θέλω να τονίσω είναι η τοποθέτηση που μπαίνει από την αρχή στο βιβλίο ενάντια στο ότι η ομοφυλοφιλία είναι ένα 'πρόβλημα', μια ιδέα διαδεδομένη όχι μόνο στους πολέμιους, αλλά και στους υπερασπιστές των δικαιωμάτων των ομοφυλόφιλων, κάτι που δείχνει μια έλλειψη κατανόησης του φαινομένου και άρα της αντιμετώπισης.
“Το βιβλίο πατάει σε μια ολόκληρη συλλογική διαδρομή δράσης και συζητήσεων αρκετών χρόνων στο κίνημα, όχι μόνο στο αντισεξιστικό κίνημα, στο ευρύτερο κίνημα” τόνισε ξεκινώντας την ομιλία του ο Κώστας Τορπουζίδης. “Θα κριθεί στο αν θα μπορέσει - μέσα από τα επιχειρήματά του, την ιστορική διαδρομή που επιχειρεί να κάνει στις μεγάλες μάχες που έδωσαν τα παλιότερα και σύγχρονα κινήματα – να γίνει ένα εργαλείο δράσης, να βοηθήσει να αναδείξει και συνδέσει το ζήτημα της καταπίεσης με βάση το σεξουαλικό προσανατολισμό στις μάχες που ανοίγουν σήμερα.
Είναι, προφανώς, ένα στρατευμένο βιβλίο. Η μαρξιστική παράδοση έχει να προσφέρει σε αυτό το θέμα πολλά παραπάνω, πέρα από τη γενικότερη διακήρυξη για μια άλλη κοινωνία ελευθερίας και ισότητας, αναλύοντας καταρχήν το φαινόμενο, παίρνοντας θέση, δίνοντας εξηγήσεις, επιχειρήματα και προσανατολισμό για να ξανασυνδέσουμε το νήμα – που ισχυρίζομαι ότι για ένα διάστημα είχε κοπεί – με ένα πολιτικοποιημένο κίνημα ενάντια στην καταπίεση, που δεν θα αφορά μόνο τους ομοφυλόφιλους, αλλά θα είναι κομμάτι συνολικά του κινήματος, των γυναικείων οργανώσεων, των εργατικών οργανώσεων, των κινημάτων στις γειτονιές, σε ανατρεπτική αντικαπιταλιστική κατεύθυνση”.
Στη συνέχεια για πάνω από μια ώρα το λόγο πήραν αγωνιστές και αγωνίστριες από τα κάτω. “Δεν μπορεί να παραγνωρίσει κανείς ότι η καπιταλιστική κοινωνία παρήγαγε την πιο μέχρι τώρα εξελιγμένη κριτική απέναντι στην σεξουαλική καταπίεση” είπε ο Θανάσης. “Παρόλα αυτά η συζήτηση αυτή είναι αποτέλεσμα μιας ήττας. Η ήττα είναι ότι οι ίδιοι όροι, η ορολογία, με τους οποίους γίνεται αυτή η συζήτηση, η 'ομοφυλοφιλία', οι 'ομοφυλόφιλοι' είναι μια ταξινόμηση που πάει να βάλει σε κουτάκια αυτό που στο βιβλίο περιγράφεται σαν ένα απεριόριστο φάσμα σεξουαλικών δυνατοτήτων από το 'απόλυτο' ετεροφυλόφιλο μέχρι το 'απόλυτο' ομοφυλόφιλο”.
Ο Κώστας αναφέρθηκε στην πρώτη εμπειρία της συμμετοχής του Μαρξιστικού Βιβλιοπωλείου πριν από χρόνια στο gay pride της Αθήνας, όπου το βιβλίο με τη μεγαλύτερη κυκλοφορία ήταν το Κομμουνιστικό Μανιφέστο. “Ποια κινηματική δράση μπορεί να έχει κάποιος άνθρωπος που θέλει να παλέψει αυτά τα ζητήματα, πέρα από το gay pride που είναι μια μέρα το χρόνο” ρώτησε ανάμεσα σε άλλα η Κατερίνα. Ο Λουκάς μίλησε για την εμπειρία της οκτωβριανή επανάστασης το 1917, πάνω σε συνολικότερα ζητήματα απελευθέρωσης από την καταπίεση του καπιταλισμού με τη νομιμοποίηση της ομοφυλοφιλίας. Ο Γιώργος μίλησε για τη σύνδεση Αριστεράς και της πάλης ενάντια στη σεξουαλική και φυλετική καταπίεση από τον Ενγκελς, το SPD και την Οκτωβριανή επανάσταση στο κίνημα της δεκαετίας του '60, αναφερόμενος στο μεγάλο κενό της σταλινικής διαστρέβλωσης.
Αρκετή συζήτηση έγινε για το κίνημα μέσα από τη διαδρομή του στις δεκαετίες του '80, του '90 και του '00 και το ρόλο των κινημάτων σε αυτήν την εξέλιξη. Η Σόνια αναφέρθηκε στην εμπειρία από τη δράση της ΠΟΕΚ στη Θεσσαλονίκη την περασμένη δεκαετία, τονίζοντας ότι “σήμερα χρειαζόμαστε μια αριστερά που να μπορέσει να ανοίξει όλα αυτά τα ζητήματα και να ξεπράσει τον εαυτό της”. Αρκετό μέρος της συζήτησης απασχόλησε η ανάγκη της δράσης ενάντια στη φασιστική απειλή και τους νεοναζί της Χρυσής Αυγής που βάζουν στο στόχαστρο τους ομοφυλόφιλους και ενάντια στις διακρίσεις που στόχο έχουν τη διάσπαση της εργατικής τάξης. Ακολούθησε κλείσιμο από τους ομιλητές, με τον Κ. Τορπουζίδη να μεταφέρει την εικόνα από το πρόσφατο μαζικό pride στη Θεσσαλονίκη που έγινε κόντρα στις φασιστικές προκλήσεις.
http://ergatiki.gr/index.php?option=com_k2&view=item&id=4980:i1028&Itemid=62
Το βιβλίο παρουσίασαν ο Κώστας Σπηλιώτης γλωσσολόγος και ακτιβιστής του LGBT και Queer κινήματος, με δράση στα τοπικά κινήματα στο Βύρωνα, ο συγγραφέας του βιβλίου Κώστας Τουρπουζίδης, δικηγόρος και μέλος της ΠΟΕΚ τη δεκαετία του '00, από τη Θεσσαλονίκη και η Δήμητρα Κυρίλλου, μηχανικός, αρθρογράφος στην Εργατική Αλληλεγγύη από το Χαλάνδρι που συντόνισε τη συζήτηση.
“Το πρώτο πράγμα που μου έκανε εντύπωση στο βιβλίο του συναγωνιστή Κώστα ήταν πως όσο προχωρούσα στην ανάγνωσή του, τόσο συνειδητοποιούσα πως είναι συνεπές και αντάξιο του τίτλου. Μέσα σε λιγότερο από εκατό σελίδες μικρού μεγέθους ο συγγραφέας διατρέχει μια σειρά από θέματα που είναι κεντρικά στην πολιτική κατανόηση ενός φαινομένου όπως η ομοφυλοφιλία στο κοινωνικοοικονομικό πλαίσιο του καπιταλισμού συνδέοντάς τη με τα συναφή θέματα της πατριαρχίας, της πυρηνικής οικογένειας και της αναπαραγωγής ως μέσο ελέγχου του πληθυσμού” ξεκίνησε την παρέμβασή του ο Κώστας Σπηλιώτης.
“Θεωρώ επίσης σημαντικό ότι ο συγγραφέας το καταφέρνει αυτό με ένα βιβλίο που είναι ευκολοδιάβαστο, χωρίς υπερβολικά ακαδημαϊκή ή πολιτικά ξύλινη γλώσσα με σύντομες περιόδους και παραγράφους και γραμματοσειρά αρκετά μεγάλη για να διαβάζεται εύκολα. Το επισημαίνω, γιατί είναι πολλά τα “εισαγωγικά” κείμενα που κυκλοφορούν από πολιτικούς χώρους και απευθύνονται μόνο σε μυημένες και μυημένους – το πιο εύκολο είναι να κάνεις κήρυγμα στη χορωδία!” τόνισε.
Στη συνέχεια ο Κώστας Σπηλιώτης αναφέρθηκε σε δύο επιφυλάξεις του σε σχέση με το βιβλίο: μια γλωσσολογική υφολογική όσον αφορά στην συνειδητή επιλογή του βιβλίου να μη μιλήσει για γκέι, λεσβίες, αμφισεξουαλικά άτομα και τρανς άτομα, αλλά γενικά για σεξισμό και ομοφυλόφιλους- ομοφυλόφιλες, τονίζοντας ότι το φύλο είναι διαφορετική κοινωνική κατηγορία από το σεξουαλικό προσανατολισμό και ότι υπάρχουν διαφοροποιήσεις ανάμεσα στις διάφορες κατηγορίες όσον αφορά στο σεξουαλικό προσανατολισμό ή και το φύλο. Και μια ευρύτερα πολιτική, ότι, όσον αφορά στο κίνημα στην Ελλάδα το βιβλίο περιορίζεται στις οργανώσεις με αριστερά - αντισυστημικά χαρακτηριστικά. “Νοιώθω ευτυχής που κυκλοφόρησε ένα βιβλίο όπως αυτό στα ελληνικά με αναφορές στην ελληνική πραγματικότητα σε σύνδεση με συνολικότερα προτάγματα για την κοινωνική χειραφέτηση και την κοινωνική απελευθέρωση όλων των ανθρώπων. Εύχομαι να διαβαστεί και να συζητηθεί όσο δυνατόν ευρύτερα” έκλεισε ο Κώστας.
Στη συνέχεια το λόγο πήρε η Δήμητρα: “Το πρώτο που θέλω να τονίσω είναι η τοποθέτηση που μπαίνει από την αρχή στο βιβλίο ενάντια στο ότι η ομοφυλοφιλία είναι ένα 'πρόβλημα', μια ιδέα διαδεδομένη όχι μόνο στους πολέμιους, αλλά και στους υπερασπιστές των δικαιωμάτων των ομοφυλόφιλων, κάτι που δείχνει μια έλλειψη κατανόησης του φαινομένου και άρα της αντιμετώπισης.
Φάσμα
Ο Κώστας Τορπουζίδης απαντάει σε αυτήν την ιδέα όταν αναφέρεται στη σεξουαλικότητα όχι σαν ένα πράγμα δεδομένο που ο καθένας γεννιέται ή πείθεται να έχει μια σεξουαλικότητα, αλλά σαν ένα ολόκληρο φάσμα σεξουαλικών διαθέσεων, δραστηριοτήτων και πρακτικών που μπορεί να κάνει το ίδιο άτομο. Η ομοφυλοφιλία απέκτησε στίγμα το 19ο αιώνα και το βιβλίο εξηγεί πώς η καταπίεση των ομοφυλόφιλων συνδέεται με τον καπιταλισμό σαν σύστημα, ότι δεν είναι απλά ένα έλλειμμα παιδείας”.“Το βιβλίο πατάει σε μια ολόκληρη συλλογική διαδρομή δράσης και συζητήσεων αρκετών χρόνων στο κίνημα, όχι μόνο στο αντισεξιστικό κίνημα, στο ευρύτερο κίνημα” τόνισε ξεκινώντας την ομιλία του ο Κώστας Τορπουζίδης. “Θα κριθεί στο αν θα μπορέσει - μέσα από τα επιχειρήματά του, την ιστορική διαδρομή που επιχειρεί να κάνει στις μεγάλες μάχες που έδωσαν τα παλιότερα και σύγχρονα κινήματα – να γίνει ένα εργαλείο δράσης, να βοηθήσει να αναδείξει και συνδέσει το ζήτημα της καταπίεσης με βάση το σεξουαλικό προσανατολισμό στις μάχες που ανοίγουν σήμερα.
Είναι, προφανώς, ένα στρατευμένο βιβλίο. Η μαρξιστική παράδοση έχει να προσφέρει σε αυτό το θέμα πολλά παραπάνω, πέρα από τη γενικότερη διακήρυξη για μια άλλη κοινωνία ελευθερίας και ισότητας, αναλύοντας καταρχήν το φαινόμενο, παίρνοντας θέση, δίνοντας εξηγήσεις, επιχειρήματα και προσανατολισμό για να ξανασυνδέσουμε το νήμα – που ισχυρίζομαι ότι για ένα διάστημα είχε κοπεί – με ένα πολιτικοποιημένο κίνημα ενάντια στην καταπίεση, που δεν θα αφορά μόνο τους ομοφυλόφιλους, αλλά θα είναι κομμάτι συνολικά του κινήματος, των γυναικείων οργανώσεων, των εργατικών οργανώσεων, των κινημάτων στις γειτονιές, σε ανατρεπτική αντικαπιταλιστική κατεύθυνση”.
Στη συνέχεια για πάνω από μια ώρα το λόγο πήραν αγωνιστές και αγωνίστριες από τα κάτω. “Δεν μπορεί να παραγνωρίσει κανείς ότι η καπιταλιστική κοινωνία παρήγαγε την πιο μέχρι τώρα εξελιγμένη κριτική απέναντι στην σεξουαλική καταπίεση” είπε ο Θανάσης. “Παρόλα αυτά η συζήτηση αυτή είναι αποτέλεσμα μιας ήττας. Η ήττα είναι ότι οι ίδιοι όροι, η ορολογία, με τους οποίους γίνεται αυτή η συζήτηση, η 'ομοφυλοφιλία', οι 'ομοφυλόφιλοι' είναι μια ταξινόμηση που πάει να βάλει σε κουτάκια αυτό που στο βιβλίο περιγράφεται σαν ένα απεριόριστο φάσμα σεξουαλικών δυνατοτήτων από το 'απόλυτο' ετεροφυλόφιλο μέχρι το 'απόλυτο' ομοφυλόφιλο”.
Ο Κώστας αναφέρθηκε στην πρώτη εμπειρία της συμμετοχής του Μαρξιστικού Βιβλιοπωλείου πριν από χρόνια στο gay pride της Αθήνας, όπου το βιβλίο με τη μεγαλύτερη κυκλοφορία ήταν το Κομμουνιστικό Μανιφέστο. “Ποια κινηματική δράση μπορεί να έχει κάποιος άνθρωπος που θέλει να παλέψει αυτά τα ζητήματα, πέρα από το gay pride που είναι μια μέρα το χρόνο” ρώτησε ανάμεσα σε άλλα η Κατερίνα. Ο Λουκάς μίλησε για την εμπειρία της οκτωβριανή επανάστασης το 1917, πάνω σε συνολικότερα ζητήματα απελευθέρωσης από την καταπίεση του καπιταλισμού με τη νομιμοποίηση της ομοφυλοφιλίας. Ο Γιώργος μίλησε για τη σύνδεση Αριστεράς και της πάλης ενάντια στη σεξουαλική και φυλετική καταπίεση από τον Ενγκελς, το SPD και την Οκτωβριανή επανάσταση στο κίνημα της δεκαετίας του '60, αναφερόμενος στο μεγάλο κενό της σταλινικής διαστρέβλωσης.
Αρκετή συζήτηση έγινε για το κίνημα μέσα από τη διαδρομή του στις δεκαετίες του '80, του '90 και του '00 και το ρόλο των κινημάτων σε αυτήν την εξέλιξη. Η Σόνια αναφέρθηκε στην εμπειρία από τη δράση της ΠΟΕΚ στη Θεσσαλονίκη την περασμένη δεκαετία, τονίζοντας ότι “σήμερα χρειαζόμαστε μια αριστερά που να μπορέσει να ανοίξει όλα αυτά τα ζητήματα και να ξεπράσει τον εαυτό της”. Αρκετό μέρος της συζήτησης απασχόλησε η ανάγκη της δράσης ενάντια στη φασιστική απειλή και τους νεοναζί της Χρυσής Αυγής που βάζουν στο στόχαστρο τους ομοφυλόφιλους και ενάντια στις διακρίσεις που στόχο έχουν τη διάσπαση της εργατικής τάξης. Ακολούθησε κλείσιμο από τους ομιλητές, με τον Κ. Τορπουζίδη να μεταφέρει την εικόνα από το πρόσφατο μαζικό pride στη Θεσσαλονίκη που έγινε κόντρα στις φασιστικές προκλήσεις.
http://ergatiki.gr/index.php?option=com_k2&view=item&id=4980:i1028&Itemid=62
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου