Ανάμνηση: όταν τα Βιβλία σου κρατούν συντροφιά...

 

Άποψη της Βιβλιοθήκης που μου κράτησε συντροφιά και το νου σε εγρήγορση για 49 μέρες διαμονής στην Αθήνα μετά την μεταμόσχευση νεφρού που έκανα στο Λαϊκό Νοσοκομείο. Απαραίτητη φίλη για όσο καιρό δεν μπορούσα να κυκλοφορήσω λόγω της αναγκαίας προστασίας από τα μικρόβια και τις λοιμώξεις. Γιατί καλό το Διαδίκτυο και πολύ απαραίτητο ως εργαλείο αλλά σαν το Βιβλίο και την ζεστασία του τίποτα στον κόσμο...

 

Και τι δεν είχε από τίτλους! Κάφκα, Καραγάτση, Χαριτόπουλο, Μπουσκάλια, Ελύτη, Καρκαβίτσα, Ρέυμοντ Τσάντλερ, Αλμπέρ Καμύ, Βιτσέντζο Κορνάρο, Σαρτρ, Μπέρτραντ Ράσσελ, Ναγκίμπ Μαχφούζ, Αλκυόνη Παπαδάκη, Γκαστόν Λερού (Φάντασμα της Όπερας), Γιώργο Βέη, Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες, Ίψεν (η αγριόπαπια), Τσε Γκεβάρα, Μπακούνιν, Γιόχαν Μοστ, Καμίλο Χοσέ Θέλα (η οικογένεια του Πασκουάλ Ντουάρτε) κι άλλους πολλούς!

Δυστυχώς, η εν λόγω βιβλιοθήκη είναι μέσα στη σκόνη και το σαράκι. Δεν είναι δίκαια τύχη αυτή για τα βιβλία που ο σκοπός τους είναι να ζουν ελεύθερα και μακριά απ' την φυλακή της λησμονιάς... Εξυπηρετούν κάποιον σκοπό θα μου πεις. Να διαβαστούν από τους θαμώνες του χώρου φιλοξενίας... Έλα όμως που δεν διαβάζονται!

Με μελαγχολία αποχαιρέτησα αυτό το μικρό θαύμα. Η φωτογραφία κρατά μόνο την εντύπωση. Ίσως είμαι υπερβολικά συναισθηματικός αλλά Βιβλιοθήκες, δημόσιες ή ιδιωτικές, που γίνονται Νεκροταφεία Βιβλίων είναι ο Εφιάλτης μου... Κρατώ πάντως την όμορφη ανάμνηση αυτής της ξεχωριστής εμπειρίας και προσδοκώ σε καλύτερη αξιοποίηση αυτής και κάθε βιβλιοθήκης...

 

Ειρηναίος Μαράκης