Συνεχίζεται το κινηματογραφικό αφιέρωμα στον Μπερτολντ Μπρεχτ (μικρά ποιήματα)

Συνεχίζεται όλο το Δεκέμβρη το κινηματογραφικό αφιέρωμα στον Μπέρτολντ Μπρεχτ στο Τιτάνια (Πανεπιστημίου και Θεμιστοκλέους). Το αφιέρωμα ξεκίνησε με με την “Όπερα της Πεντάρας” και με το “Κούλε Βάμπε ή Σε ποιον ανήκει ο κόσμος”.

Τις επόμενες Τετάρτες και Κυριακές θα προβληθούν σε πρώτη προβολή στην Ελλάδα οι ταινίες “Και οι δήμιοι πεθαίνουν” (1943) και “Ο αφέντης Πουντίλα κι ο υπηρέτης του Ματί” (1960). Το “Και οι δήμιοι πεθαίνουν” είναι ταινία του Φριτς Λανγκ πάνω σε σενάριο του Μπρεχτ. Στην κατεχόμενη από τους ναζί Τσεχοσλοβακία, ο γερμανός διοικητής της με το προσωνύμιο “Δήμιος” πέφτει νεκρός από σφαίρες της Αντίστασης. Ο εκτελεστής του γλιτώνει από την καταστολή, μεταμφιεσμένος σε φοιτητή. Έχει να αντιμετωπίσει το δίλημμα ανάμεσα στο να παραδοθεί, και να συνεχίσει να βλέπει εκατοντάδες συντρόφους του να πέφτουν θύματα των αντιποίνων των ναζί. “Ο αφέντης Πουντίλα κι ο υπηρέτης του Ματί” είναι βασισμένο στο ομώνυμο έργο του Μπρεχτ (κυκλοφορεί στα ελληνικά από τις εκδόσεις Ηριδανός) για τη σχέση ανάμεσα στον αφέντη και τον υπηρέτη ή το αφεντικό και τον υπάλληλο. Για μια παρουσίαση του “Κούλε Βάμπε ή Σε ποιον ανήκει ο κόσμος” από τη ΕΑ δείτε στο http://www.ergatiki.gr/index.php?option=com_k2&view=item&id=1573:i956&Itemid=91

Μικρά ποιήματα του Μπρεχτ

Το κομμένο σχοινί

 
Το κομμένο σχοινί
Μπορείς να το ξαναδέσεις.
Θα κρατήσει πάλι, ωστόσο
Θα ’ναι κομμένο.

Ίσως πάλι ν’ ανταμώσουμε,
Μα εκεί που μ’ άφησες
Δεν πρόκειται ποτέ
Να με ξαναβρείς.

Σίδερα 


Απόψε στ΄ όνειρό μου
είδα μια μεγάλη φουρτούνα.
Τράνταξε την οικοδομή
και ξήλωσε
τη σκαλωσιά
τη σιδερένια.
Μα ότι ήταν από ξύλο
λύγισε και κρατήθηκε.



Ξημέρωμα

Δεν είναι τυχαίο
που κάθε καινούργια μέρα
ξημερώνει με το λάλημα του πετεινού
που μαρτυράει από παλιά
μια προδοσία.
          

Aδυναμίες

Εσύ δεν είχες καμία
εγώ είχα μία
αγαπούσα.


Εγώ που επέζησα


Το ξέρω βέβαια : τυχαία μονάχα
επέζησα απ΄ όλους τους φίλους.
Μα απόψε στ΄ όνειρό μου
άκουσα τους φίλους να λένε για μένα :
Οι δυνατοί επιζούν
Και μίσησα τον εαυτό μου.

Δε χρειάζομαι ταφόπετρα

Εγώ δε χρειάζομαι ταφόπετρα,
αν όμως εσείς χρειάζεστε για μένα
πάνω της θα ήθελα να γράφονταν τούτο:
Έκανε προτάσεις. Εμείς
τις δεχτήκαμε.
Με μια τέτοια γραφή
θα είχαμε όλοι
τιμηθεί.