"Δεν πα να λένε, οι λέξεις δεν είναι
αυθαίρετες. Και δε μιλάω τώρα για ιστορικότητα και ήχους, μπορεί και να
μιλάω για Πλάτωνα, ξέρω γω; Οι λέξεις υπήρχαν πριν απ' τα πράγματα και η
Ομόνοια ήταν πάντα πιο υγρή απ' το Σύνταγμα. Γι' αυτό δεν θα τους βγει η
πλατεία αν δεν την ξαναπήξουν στο σιντριβάνι, να μου το θυμάστε έχω
ειδικότητα εγώ στο υγρό στοιχείο, μούσκεμα τα' χω κάνει."
Ομόνοια / Στου Κατσέλη
Περιγραφή
Απ’ τον De Chirico στον Πειραιά ως τα κριμπένσις στο Κολυμβητήριο. Στάσεις και σταθμοί σε μια διαδρομή στον τόπο και στο χρόνο, στα Εκβάτανα του παρελθόντος, το Μεταξουργείο του παρόντος και τη Βέστα του μέλλοντος. Τα διηγήματα της Μέμης Κατσώνη δύσκολα υποτάσσονται σε αυστηρές συντεταγμένες, τόσο στο χρόνο όσο και στο χώρο. Το μεγαλύτερό τους προτέρημα συνίσταται στο ότι αποτελούν «κόμβους», σημεία από τα οποία περνούν περισσότερες διαδρομές, πολλαπλές σημασίες. Έτσι, η αντιστοίχισή τους με σταθμούς του αθηναϊκού μετρό, και η αντίστοιχη γεωγραφία που επιβάλλεται στην ανάγνωση, θα πρέπει να ιδωθεί κυρίως μέσα από αυτό το πρίσμα: όχι ενός χώρου που ορίζεται, σαν τη διαγραφή μιας τροχιάς, αλλά ως σηματοδότηση ενός νοητού χάρτη, κλειδιά μιας φανταστικής πόλης, τόποι συνάντησης όσο και απόκλισης. Έτσι, είτε πρόκειται για τον Λένιν στον Άγιο Αντώνιο είτε για τον Μοντιλιάνι στον Περισσό, είτε ακόμη για μια πεταλούδα που σπέρνει το χάος στη Νερατζιώτισσα, τα πλάσματα που ενοικούν στα διηγήματα της Κατσώνη είναι αρκούντως φασματικά και ρευστά ώστε να ακυρώνουν κάθε απόπειρα μονοδιάστατης ανάγνωσής τους.
Κ. Κατσουλάρης BOOK PRESS
εκδόσεις Γαβριηλίδης
η σελίδα του βιβλίου στο facebook
Ομόνοια / Στου Κατσέλη
Περιγραφή
Απ’ τον De Chirico στον Πειραιά ως τα κριμπένσις στο Κολυμβητήριο. Στάσεις και σταθμοί σε μια διαδρομή στον τόπο και στο χρόνο, στα Εκβάτανα του παρελθόντος, το Μεταξουργείο του παρόντος και τη Βέστα του μέλλοντος. Τα διηγήματα της Μέμης Κατσώνη δύσκολα υποτάσσονται σε αυστηρές συντεταγμένες, τόσο στο χρόνο όσο και στο χώρο. Το μεγαλύτερό τους προτέρημα συνίσταται στο ότι αποτελούν «κόμβους», σημεία από τα οποία περνούν περισσότερες διαδρομές, πολλαπλές σημασίες. Έτσι, η αντιστοίχισή τους με σταθμούς του αθηναϊκού μετρό, και η αντίστοιχη γεωγραφία που επιβάλλεται στην ανάγνωση, θα πρέπει να ιδωθεί κυρίως μέσα από αυτό το πρίσμα: όχι ενός χώρου που ορίζεται, σαν τη διαγραφή μιας τροχιάς, αλλά ως σηματοδότηση ενός νοητού χάρτη, κλειδιά μιας φανταστικής πόλης, τόποι συνάντησης όσο και απόκλισης. Έτσι, είτε πρόκειται για τον Λένιν στον Άγιο Αντώνιο είτε για τον Μοντιλιάνι στον Περισσό, είτε ακόμη για μια πεταλούδα που σπέρνει το χάος στη Νερατζιώτισσα, τα πλάσματα που ενοικούν στα διηγήματα της Κατσώνη είναι αρκούντως φασματικά και ρευστά ώστε να ακυρώνουν κάθε απόπειρα μονοδιάστατης ανάγνωσής τους.
Κ. Κατσουλάρης BOOK PRESS
εκδόσεις Γαβριηλίδης
η σελίδα του βιβλίου στο facebook
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου