ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΓΩΓΟΥ ΜΙΑ ΕΜΒΛΗΜΑΤΙΚΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑ

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΓΩΓΟΥ

του Ειρηναίου Μαράκη


"Ξέρω πως ποτέ δε σημαδεύουνε στα πόδια Στο μυαλό είναι ο Στόχος, το νου σου ε;


ΓΝΩΡΙΣΑΜΕ ΤΗΝ ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΓΩΓΟΥ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΤΑΙΝΙΕΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ΠΟΥ ΟΙ ΣΤΕΡΕΟΤΥΠΟΙ ΡΟΛΟΙ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΤΗΣ ΕΔΙΝΑΝ ΠΑΝΤΑ ΤΗΝ ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΞΕΠΕΤΑΓΜΕΝΗΣ,ΜΟΝΤΕΡΝΑΣ ΚΑΙ "ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΡΙΑΣ" ,ΜΕ ΤΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ, ΚΟΡΗΣ
.ΔΕΝ ΗΤΑΝ Η ΦΙΡΜΑ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ (ΒΟΥΓΙΟΥΚΛΑΚΗ),ΟΥΤΕ ΕΠΑΙΖΕ ΜΕ ΤΑ ΚΥΚΛΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΠΟΛΥΦΕΡΝΟΥΣ ΓΑΜΠΡΟΥΣ ΤΗΣ..."ΣΟΟΥ ΜΠΙΖ".
ΩΣ ΗΘΟΠΟΙΟΣ,ΠΑΝΤΩΣ, ΒΡΑΒΕΥΤΗΚΕ ΣΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ "ΤΟ ΒΑΡΥ ΠΕΠΟΝΙ" ΜΕ ΤΟ ΒΡΑΒΕΙΟ Α' ΓΥΝΑΙΚΕΙΟΥ ΡΟΛΟΥ (ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ -1977)
ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ ΟΜΩΣ ΠΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΗΣ ΣΗΜΑΔΕΨΕ ΜΙΑ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΕΠΟΧΗ ΠΑΡΕΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΜΑΚΑΡΙΤΕΣ ΑΣΙΜΟ ΚΑΙ ΣΙΔΗΡΟΠΟΥΛΟ.ΕΙΝΑΙ Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΠΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΕΦΕΡΕ ΤΟ ΝΕΟ ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ ΠΝΕΥΜΑ ΣΤΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΜΑΣ.

ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΤΟ 1940 ΚΑΙ ΕΦΥΓΕ ΜΕ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΤΩΝ ΗΡΩΩΝ(ΑΥΤΟΚΤΟΝΗΣΕ) ΑΠΟ ΤΗ ΖΩΗ ΤΟ 1993.
ΗΤΑΝ 53 ΕΤΩΝ.


-Η ΠΟΙΗΤΡΙΑ ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΓΩΓΟΥ-

ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΕΚΕΙΝΗ ΠΟΥ ΟΙ ΠΟΙΗΤΕΣ ΕΙΤΕ ΠΡΟΤΙΜΟΥΣΑΝ ΤΗ ΣΙΩΠΗ (ΜΑΝΩΛΗΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΚΗΣ), ΕΙΤΕ ΥΜΝΟΥΣΑΝ ΤΟ...ΚΟΜΜΑ (ΡΙΤΣΟΣ), ΥΠΟΤΙΜΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΗ ΜΕΓΑΛΟΦΥΙΑ ΤΟΥΣ Η ΓΩΓΟΥ ΜΕ ΠΟΝΟ ΨΥΧΗΣ ΕΦΤΙΑΞΕ ΓΝΗΣΙΑ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΥΠΑΡΞΙΑΚΗ ΠΟΙΗΣΗ.
ΕΙΝΑΙ Η ΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΑΠΟΓΝΩΣΗΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΓΝΩΣΗΣ ΟΤΙ ΟΙ ΒΑΡΒΑΡΟΙ ΕΙΝΑΙ ΗΔΗ ΕΔΩ ΚΑΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΓΩΝΙΣΤΟΥΜΕ...


25 ΜΑΪΟΥ

Ένα πρωί θ' ανοίξω την πόρτα
και θα βγω στους δρόμους
όπως και χτες.
Και δεν θα συλλογιέμαι παρά
ένα κομμάτι από τον πατέρα
κι ένα κομμάτι από τη θάλασσα
-αυτά που μ' άφησαν-
και την πόλη. Την πόλη που τη σάπισαν.
Και τους φίλους μας που χάθηκαν.
Ένα πρωί θα ανοίξω την πόρτα
ίσα ολόισα στη φωτιά
και θα μπω όπως και χτες
φωνάζοντας "φασίστες!!"
στήνοντας οδοφράγματα και πετώντας πέτρες
μ' ένα κόκκινο λάβαρο
ψηλά να γυαλίζει στον ήλιο.
Θ' ανοίξω την πόρτα
και είναι -όχι πως φοβάμαι-
μα να, θέλω να σου πω, πως δεν πρόλαβα
και πως εσύ πρέπει να μάθεις
να μην κατεβαίνεις στο δρόμο
χωρίς όπλα όπως εγώ
- γιατί εγώ δεν πρόλαβα-
γιατί τότε θα χαθείς όπως και εγώ
"έτσι" "αόριστα"
σπασμένη σε κομματάκια
από θάλασσα, χρόνια παιδικά
και κόκκινα λάβαρα.
Ένα πρωί θ' ανοίξω την πόρτα
και θα χαθώ
με τ΄όνειρο της επανάστασης
μες την απέραντη μοναξιά
των δρόμων που θα καίγονται,
μες την απέραντη μοναξιά
των χάρτινων οδοφραγμάτων
με το χαρακτηρισμό -μην τους πιστέψεις!-
Προβοκάτορας.

ΜΙΑ ΠΟΙΗΣΗ ΤΟΣΟ ΕΠΙΚΑΙΡΗ ΠΟΥ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΙ ΣΕ ΑΥΤΗΝ ΤΟΝ ΔΙΚΟ ΤΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ,ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΑΓΩΝΙΑ...

Εκείνο που φοβάμαι πιο πολύ
είναι μη γίνω "ποιητής"
Μην κλειστό στο δωμάτιο
ν' αγναντεύω τη θάλασσα
κι απολησμονήσω.
Μην κλείσουνε τα ράμματα στις φλέβες μου
κι από θολές αναμνήσεις και ειδήσεις της ΕΡΤ
μαυρίζω χαρτιά και πλασάρω απόψεις.
Μη με αποδεχτεί η ράτσα που μας έλειωσε
για να με χρησιμοποιήσει.
Μη γίνουνε τα ουρλιαχτά μου μουρμούρισμα
για να κοιμίζω τους δικούς μου.
Μη μάθω μέτρο και τεχνική
και κλειστώ μέσα σε αυτά
για να με τραγουδήσουν.
Μην πάρω κιάλια για να φέρω πιο κοντά
τις δολιοφθορές που δεν θα παίρνω μέρος
μη με πιάσουν στην κούραση
παπάδες και ακαδημαϊκοί
και πουστέψω
Έχουν όλους τους τρόπους αυτοί
και την καθημερινότητα που συνηθίζεις
σκυλιά μας έχουν κάνει
να ντρεπόμαστε για την αργία
περήφανοι για την ανεργία
Έτσι είναι.
Μας περιμένουν στη γωνία
καλοί ψυχίατροι και κακοί αστυνόμοι.
Ο Μάρξ...
τον φοβάμαι
το μυαλό μου τον δρασκελάει και αυτόν
αυτοί οι αλήτες φταίνε
δεν μπορώ γαμώτο να τελειώσω αυτό το γραφτό
μπορεί...ε;...μίαν άλλη μέρα...

---

ΜΑΥΡΑ ΠΟΥΛΙΑ

Εμένα οι φίλοι μου είναι μαύρα πουλιά
που κάνουν τραμπάλα στις ταράτσες ετοιμόρροπων σπιτιών
Εξάρχεια Πατήσια Μεταξουργείο Μετς.
Κάνουν ό,τι λάχει.
Πλασιέ τσελεμεντέδων και εγκυκλοπαιδειών
φτιάχνουν δρόμους και ενώνουν ερήμους
διερμηνείς σε καμπαρέ της Ζήνωνος
επαγγελματίες επαναστάτες
παλιά τους στρίμωξαν και τα κατέβασαν
τώρα παίρνουν χάπια και οινόπνευμα να κοιμηθούν
αλλά βλέπουν όνειρα και δεν κοιμούνται.
Εμένα οι φίλες μου είναι σύρματα τεντωμένα
στις ταράτσες παλιών σπιτιών
Εξάρχεια Βικτώρια Κουκάκι Γκύζη.
Πάνω τους έχετε καρφώσει εκατομμύρια σιδερένια μανταλάκια
τις ενοχές σας αποφάσεις συνεδρίων δανεικά φουστάνια
σημάδια από καύτρες περίεργες ημικρανίες
απειλητικές σιωπές κολπίτιδες
ερωτεύονται ομοφυλόφιλους
τριχομονάδες καθυστέρηση
το τηλέφωνο το τηλέφωνο το τηλέφωνο
σπασμένα γυαλιά το ασθενοφόρο κανείς.
Κάνουν ό,τι λάχει.
Ταξιδεύουν οι φίλοι μου
γιατί δεν τους αφήσατε σπιθαμή για σπιθαμή.
Όλοι οι φίλοι μου ζωγραφίζουνε με μαύρο χρώμα
γιατί τους ρημάξατε το κόκκινο
γράφουνε σε συνθηματική γλώσσα
γιατί η δική σας μόνο για γλύψιμο κάνει.
Οι φίλοι μου είναι μαύρα πουλιά και σύρματα
στα χέρια σας. Στο λαιμό σας.
Οι φίλοι μου.

συλλογή «Τρία Κλικ Αριστερά» διασκευή Magic de Spell.

ΕΠΙΣΗΣ,ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΗΣ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΣΚΛΗΡΟ ΥΜΝΟ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΜΟΝΑΧΙΚΟ ΑΝΘΡΩΠΟ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΙΔΙΟΜΟΡΦΟ ΑΓΩΝΑ ΠΟΥ ΕΠΙΤΕΛΕΙ ΜΕΣΑ ΣΕ ΕΝΑ ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΟΥ ΟΛΟ ΕΞΕΛΙΣΕΤΑΙ ΚΑΙ ΣΕ ΕΝΑΝ ΤΟΠΟ ΠΟΥ ΘΑ ΧΑΣΕΙ-'Η ΕΧΑΣΕ ΗΔΗ?-ΤΗΝ ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ.
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΟΛΟΥ ΤΥΧΑΙΟ ΟΤΙ ΣΤΗΝ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΕΠΟΧΗ ΤΩΝ ΑΓΩΝΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ-ΥΠΑΡΞΙΑΚΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΥ ΤΗ ΑΝΑΚΑΛΥΠΤΟΥΜΕ ΞΑΝΑ...



-ΕΡΓΟΓΡΑΦΙΑ-

• Tρία κλίκ αριστερά "1978,
• "Ιδιώνυμο"1980,
• "Το Ξύλινο Πάλτο"1982,
• "Απόντες"1986,
• "Ο μήνας των παγωμένων σταφυλιών"1988,
• "Νόστος"1990.

-σημείωση-
Όλα τα βιβλία της – εκτός από ένα (Νέα Σύνορα) – κυκλοφορούν από τις Εκδόσεις Καστανιώτη.