Ποιήματα που τώρα γράφονται: Δύο ποιήματα του Αντώνη Θ. Παπαδόπουλου

O ΣΥΜΜΑΧΟΣ


Σύρθηκα πάλι στη γωνιά μου σιωπηλά
κάποιου καημού τους θλιβερούς να πνίξω ήχους.
Δάκρυ δεν ένοιωθα στα μάτια να κυλά
και πάλι γύρεψα ξαλάφρωμα στους στίχους.

Ποιας μοίρας τάχα δέσιμο κι αυτό
Κάθε που νοιώθω πως με στήνουνε στον τοίχο
άλλονε τρόπο να ξεφύγω δε ζητώ:
Σύμμαχο αβέβαιο και δειλό καλώ το στίχο.


(Απο την ποιητική συλλογή "Υπόγεια διαδρομή" Αθήνα 1986, σελ. 9)

~

ΠΑΝΑΡΜΟΝΙΑ


Πώς όλα γύρω μοιάζουν μετρημένα
και πώς με πρόγραμμα κινούνται και με τάξη!
Μες στο δικό τους το ρυθμό έχουν κι εμένα,
αν κι απροσάρμοστο, στα δίχτυα τους αρπάξει.

Μα στο ρυθμό τους όσο εγώ κι αν στροβιλίζομαι,
τόσο εντός μου εύχομαι να μ' είχανε ξεχάσει.
Τους δόλιους στίχους μου κοιτάζω και συχύζομαι.
Αυτοί και νόημα και ρυθμό έχουνε χάσει.


ΑΝΤΩΝΗΣ Θ. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ


*και τα δύο ποιήματα αναδημοσιεύονται από την προσωπική σελίδα του ποιητή στο facebook