Ο Ρέι Μπράντμπερι επινοεί στα 1950 το μέλλον ενός εποικισμένου πλανήτη
και τις αλλαγές στη νοοτροπία και στον τρόπο ζωής των κατοίκων της Γης
σκιαγραφώντας τους φόβους και τις ενοχές σε θέματα που μας απασχολούν
σήμερα.
Ο ΑΡΗΣ ήταν πάντα ένα φαντασιακό απωθημένο των κατοίκων της Γης. Ο Κόκκινος Πλανήτης συμβόλιζε έναν κόσμο αντίθετο από αυτόν της Γης και γι΄ αυτό πολλές φορές έπαιρνε τον μανδύα του «εχθρού».
Ολα ξεκίνησαν με το περίφημο μυθιστόρημα του Χ. Τζ. Γουέλς O Πόλεμος των Κόσμων (1898), στο οποίο περιγράφει τις εμπειρίες ενός ανώνυμου αφηγητή που διασχίζει τα προάστια του Λονδίνου καθώς η Αγγλία δέχεται επίθεση από Αρειανούς. Το βιβλίο ερμηνεύθηκε ως μια αλληγορία πάνω στην εξελικτική θεωρία, τον βρετανικό ιμπεριαλισμό και γενικά τους φόβους και τις προκαταλήψεις της βικτωριανής εποχής. Η υστερία όμως με τον Αρη θα παρουσιαστεί κατά πρώτον στη δεκαετία του ΄30, όταν ο σκηνοθέτης Ορσον Γουέλς θα διασκευάσει το μυθιστόρημα του Γουέλς για το ραδιόφωνο με τέτοια αληθοφάνεια που ένας μεγάλος αριθμός των κατοίκων της Νέας Υόρκης πίστεψε ότι επίκειται επίθεση Αρειανών στην πόλη τους. Ο Richard J. Ηand παραθέτει μελέτες σύμφωνα με τις οποίες περίπου 6 εκατομμύρια άτομα άκουσαν τη ραδιοφωνική μετάδοση του CΒS, εκ των οποίων 1,7 εκατομμύρια άτομα πίστεψαν ότι ήταν αλήθεια και 1,2 εκατομμύρια άτομα φοβήθηκαν πραγματικά.
Η δεκαετία του ΄50 ήταν η εποχή του φόβου έναντι των Αρειανών, καθώς δεκάδες μυθιστορήματα, λαϊκά (pulp και κόμικς) και άλλα περισσότερο σοφιστικέ ασχολήθηκαν με το θέμα ποικιλοτρόπως. Ο William Frederic Βrown στο μυθιστόρημά του Εξω οι Αρειανοί (1955) περιγράφει μικρά πράσινα ανθρωπάκια που εισβάλλουν στη Γη. Ο Φίλιπ Ντικ στο Εμείς οι Αρειανοί έχει ως ήρωα τον Μάνφρεντ, ένα παιδί από τον Αρη που ξεμένει στη Γη. Οι υπερφυσικές ιδιότητές του θα το κάνουν αντικείμενο εκμετάλλευσής του από πολλούς. Στο ίδιο περίπου μοτίβο ο Robert Ηeinlein στο μυθιστόρημά του Ξένος σε μια παράξενη χώρα (1961) βάζει τον ήρωά του Μichael Smith να είναι ο μόνος επιζών από την πρώτη επανδρωμένη αποστολή στον πλανήτη.
Στη συνέχεια ο ίδιος εκπαιδεύεται από Αρειανούς και γυρίζει στη Γη διαθέτοντας υπεράνθρωπες ψυχικές δυνάμεις.
Στη χορεία αυτών των εμβληματικών κειμένων ανήκει και το διάσημο βιβλίο του Ρέι Μπράντμπερι Τα χρονικά του Αρη (1950), όπου πια έχουμε τους Αμερικανούς με καουμπόικα καπέλα και πιστόλια να εκστρατεύουν στον Αρη. Ενα βιβλίο που δημοσιεύθηκε σε συνέχειες και απετέλεσε την αντιστροφή της σχέσης Αρειανών και κατοίκων της Γης. Το μυθιστόρημα της αρειανής μυθολογίας εξακολουθεί ακόμη και σήμερα να ελκύει τους συγγραφείς του είδους, όπως ο Κim Stanley Robinson με την τριλογία του Κόκκινος Αρης (1993), Πράσινος Αρης (1995), Μπλε Αρης (1997), που θέτει προκλητικά το ερώτημα τι θα γινόταν στον Αρη αν αναπτυσσόταν όπως η Γη, για να διαλογιστεί πάνω σε μια ποικιλία κοινωνικο-οικονομικών ζητημάτων, όπως η εταιρική διακυβέρνηση, η περιβαλλοντική ηθική, η αύξηση του πληθυσμού, το προσδόκιμο ζωής των ανθρώπων και, φυσικά, τα ζητήματα κεφαλαίου και αγορών.
Ο ΑΡΗΣ ήταν πάντα ένα φαντασιακό απωθημένο των κατοίκων της Γης. Ο Κόκκινος Πλανήτης συμβόλιζε έναν κόσμο αντίθετο από αυτόν της Γης και γι΄ αυτό πολλές φορές έπαιρνε τον μανδύα του «εχθρού».
Ολα ξεκίνησαν με το περίφημο μυθιστόρημα του Χ. Τζ. Γουέλς O Πόλεμος των Κόσμων (1898), στο οποίο περιγράφει τις εμπειρίες ενός ανώνυμου αφηγητή που διασχίζει τα προάστια του Λονδίνου καθώς η Αγγλία δέχεται επίθεση από Αρειανούς. Το βιβλίο ερμηνεύθηκε ως μια αλληγορία πάνω στην εξελικτική θεωρία, τον βρετανικό ιμπεριαλισμό και γενικά τους φόβους και τις προκαταλήψεις της βικτωριανής εποχής. Η υστερία όμως με τον Αρη θα παρουσιαστεί κατά πρώτον στη δεκαετία του ΄30, όταν ο σκηνοθέτης Ορσον Γουέλς θα διασκευάσει το μυθιστόρημα του Γουέλς για το ραδιόφωνο με τέτοια αληθοφάνεια που ένας μεγάλος αριθμός των κατοίκων της Νέας Υόρκης πίστεψε ότι επίκειται επίθεση Αρειανών στην πόλη τους. Ο Richard J. Ηand παραθέτει μελέτες σύμφωνα με τις οποίες περίπου 6 εκατομμύρια άτομα άκουσαν τη ραδιοφωνική μετάδοση του CΒS, εκ των οποίων 1,7 εκατομμύρια άτομα πίστεψαν ότι ήταν αλήθεια και 1,2 εκατομμύρια άτομα φοβήθηκαν πραγματικά.
Η δεκαετία του ΄50 ήταν η εποχή του φόβου έναντι των Αρειανών, καθώς δεκάδες μυθιστορήματα, λαϊκά (pulp και κόμικς) και άλλα περισσότερο σοφιστικέ ασχολήθηκαν με το θέμα ποικιλοτρόπως. Ο William Frederic Βrown στο μυθιστόρημά του Εξω οι Αρειανοί (1955) περιγράφει μικρά πράσινα ανθρωπάκια που εισβάλλουν στη Γη. Ο Φίλιπ Ντικ στο Εμείς οι Αρειανοί έχει ως ήρωα τον Μάνφρεντ, ένα παιδί από τον Αρη που ξεμένει στη Γη. Οι υπερφυσικές ιδιότητές του θα το κάνουν αντικείμενο εκμετάλλευσής του από πολλούς. Στο ίδιο περίπου μοτίβο ο Robert Ηeinlein στο μυθιστόρημά του Ξένος σε μια παράξενη χώρα (1961) βάζει τον ήρωά του Μichael Smith να είναι ο μόνος επιζών από την πρώτη επανδρωμένη αποστολή στον πλανήτη.
Στη συνέχεια ο ίδιος εκπαιδεύεται από Αρειανούς και γυρίζει στη Γη διαθέτοντας υπεράνθρωπες ψυχικές δυνάμεις.
Στη χορεία αυτών των εμβληματικών κειμένων ανήκει και το διάσημο βιβλίο του Ρέι Μπράντμπερι Τα χρονικά του Αρη (1950), όπου πια έχουμε τους Αμερικανούς με καουμπόικα καπέλα και πιστόλια να εκστρατεύουν στον Αρη. Ενα βιβλίο που δημοσιεύθηκε σε συνέχειες και απετέλεσε την αντιστροφή της σχέσης Αρειανών και κατοίκων της Γης. Το μυθιστόρημα της αρειανής μυθολογίας εξακολουθεί ακόμη και σήμερα να ελκύει τους συγγραφείς του είδους, όπως ο Κim Stanley Robinson με την τριλογία του Κόκκινος Αρης (1993), Πράσινος Αρης (1995), Μπλε Αρης (1997), που θέτει προκλητικά το ερώτημα τι θα γινόταν στον Αρη αν αναπτυσσόταν όπως η Γη, για να διαλογιστεί πάνω σε μια ποικιλία κοινωνικο-οικονομικών ζητημάτων, όπως η εταιρική διακυβέρνηση, η περιβαλλοντική ηθική, η αύξηση του πληθυσμού, το προσδόκιμο ζωής των ανθρώπων και, φυσικά, τα ζητήματα κεφαλαίου και αγορών.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου