Είναι «Η ώρα της μάχης», και το νέο τεύχος του Περιοδικού
«Σοσιαλισμός Από τα Κάτω» (Σεπτέμβρης-Οκτώβρης 2011) έρχεται ακριβώς τη
στιγμή που η μάχη ξεδιπλώνεται. Είναι η στιγμή που η οικονομική και
πολιτική κρίση «σπρώχνει ξανά προς την κατεύθυνση της συμμετοχής των
μαζών στα ιστορικά γεγονότα», όπως εξηγεί η Μαρία Στύλλου στο ομότιτλο
άρθρο της.
Είναι ακριβώς η στιγμή που αυτός ο κόσμος συνειδητοποιεί σε
μαζικό επίπεδο ότι δεν έχει να περιμένει τίποτα από την
σοσιαλδημοκρατία. «Μπορεί οι συνδικαλιστές της ΠΑΣΚΕ να ψάχνουν για
συμβιβασμούς» όμως «παντού σε όλους τους χώρους βρίσκονται σε εξέλιξη
προσπάθειες για πρωτοβουλίες βάσης, για εργασιακές ή απεργιακές
επιτροπές που να οργανώνουν τις κινητοποιήσεις». 30 χρόνια από τον
Οκτώβρη του 1981 που το ΠΑΣΟΚ κέρδισε για πρώτη φορά τις εκλογές
επιβεβαιώνεται η περιγραφή του Λένιν για τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα ως
«καπιταλιστικά εργατικά κόμματα», «που στηρίζουν τα συμφέροντα των
καπιταλιστών αλλά έχουν την μαζική υποστήριξη των εργατών».
Τριάντα χρόνια μετά μπροστά σε μια «πολιτική κρίση χωρίς προηγούμενο και χωρίς διέξοδο», η κυρίαρχη τάξη και η κυβέρνηση βλέπουν μπροστά τους να διαγράφεται μια «φοβερή ήττα», αφού η συναίνεσή τους μέσα στη Βουλή έρχεται αντιμέτωπη με την πλειοψηφία της κοινωνίας που βρίσκεται από την άλλη μεριά. Σε αυτή την περίοδο η Αριστερά δεν μπορεί απλά «να παρακολουθεί από κοντά τα γεγονότα αλλά χρειάζεται να οργανώνει κάθε συγκεκριμένη μάχη που ξεσπάει.
Έξω από ψεύτικους ρεαλισμούς και αφηρημένες ρητορείες, ο ρόλος της είναι να αναδείξει τη δυσφορία της πλειοψηφίας των αγανακτισμένων διαδηλωτών απέναντι στην κατάντια του κοινοβουλευτισμού χωρίς να διαιωνίζει τις αυταπάτες για αριστερές κυβερνήσεις αλλά κερδίζοντας τον κόσμο που μαζικά φεύγει από το ΠΑΣΟΚ και ψάχνει για εναλλακτική προοπτική, στην προοπτική της επανάστασης και του Σοσιαλισμού από τα κάτω», υποστηρίζει η Μ. Στύλλου.
Το κύμα καταλήψεων που έχει σαρώσει όλα τα ΑΕΙ και ΤΕΙ μέσα σε ελάχιστες μέρες από την ψήφιση του νόμου Διαμαντοπούλου στις 24 Αυγούστου αποδεικνύει πως «η συναίνεση που κατάφερε να εξασφαλίσει στη Βουλή η κυβέρνηση για να περάσει το νόμο πλαίσιο με τους 250 ψήφους βουλευτών από το ΠΑΣΟΚ, τη ΝΔ και τους φασίστες του ΛΑΟΣ έχει τα όριά της μέσα στους 4 τοίχους της βουλής», όπως εξηγεί ο Νεκτάριος Δαργάκης.
Το κύμα των καταλήψεων δεν ήρθε από το μηδέν. «Ολόκληρο το προηγούμενο χρονικό διάστημα οι φοιτητές συμμετείχαν με μαζικά μπλοκ και στις 13 Πανεργατικές», ενώ «οι πρωταγωνιστές στα σημερινά αμφιθέατρα είναι οι πρωταγωνιστές της εξέγερσης του Δεκέμβρη του 2008», τονίζεται στο άρθρο στο οποίο αναλύονται τα 4+1 βασικά ζητήματα που έχει να αντιμετωπίσει το φοιτητικό κίνημα στην επόμενη περίοδο.
«Η Συμφωνία της 21 Ιούλη είναι ουσιαστικά ήδη νεκρή», εξηγεί ο Σωτήρης Κοντογιάννης σε μια από τις σημαντικότερες οικονομικές αναλύσεις της περιόδου. Στο άρθρο του «Διασώστες στον αέρα», περιγράφει τον πανικό των αρχουσών τάξεων σε Ελλάδα και Ευρώπη για τα συνεχή οικονομικά σκαμπανεβάσματα και την πραγματική απειλή για μια δεύτερη βαθύτερη ύφεση που έρχεται πριν ακόμα επουλωθούν τα σημάδια της πρώτης.
«Ρωγμές ή Επανάσταση», είναι το άρθρο του Λέναδρου Μπόλαρη που εξετάζει την αντίθεση μεταξύ των απόψεων των θεωρητικών της αυτονομίας Τζον Χόλογουεϊ και Τόνι Νέγκρι και του επαναστατικού μαρξισμού. Την στιγμή που μεγαλώνει η αίσθηση πως «οι από πάνω απέτυχαν και ότι εμείς, οι από κάτω πρέπει να πάρουμε τη ζωή μας στα χέρια μας… χρειάζεται να εξετάσουμε τις απαντήσεις που δίνονται στο κίνημα απέναντι σε αυτή την αλλαγή».
Η φονική έκρηξη της 11ης Ιούλη στην Κύπρο αποκάλυψε «τις συσσωρευμένες εντάσεις στην νοτιοανατολική Μεσόγειο», υποστηρίζει στο άρθρο του για τον Αντιδραστικό Άξονα Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ, ο Νίκος Λούντος. «Μέσα σε μια χρονιά που οι επαναστάσεις στην Αίγυπτο και στην Τυνησία ανατάραξαν την λεγόμενη 40ετή σταθερότητα και έβαλαν σε αμφισβήτηση όλα τα δεδομένα της περιοχής… τα μεγαλεπήβολα σχέδια που προβάλλει ο Παπανδρέου και ο Μπεγλίτης για την ΑΟΖ και τις συμμαχίες με το Ισραήλ, είναι σχεδιασμοί που πατάνε σε κινούμενη άμμο και ανοίγουν πόρτα για νέους πολέμους και νέα εγκλήματα».
Γιατί «η αριστερά χρειάζεται να πάψει να υποτιμάει την φασιστική απειλή», επιχειρηματολογεί ο Πέτρος Κωνσταντίνου στο άρθρο του «Η Νορβηγική προειδοποίηση». «Το δολοφονικό έργο του Αντερς Μπρέιβικ δεν ήταν μια μεμονωμένη κίνηση ενός παρανοϊκού δολοφόνου αλλά «ο ώριμος καρπός της ισλαμοφοβίας, της νέας ρατσιστικής εκστρατείας που ξεδιπλώθηκε μετά την 11 Σεπτέμβρη 2011», αναφέρεται στο άρθρο που περιγράφονται και οι μάχες του προηγούμενου διαστήματος αλλά και τα βήματα για την περαιτέρω ανάπτυξη του αντιρατσιστικού και αντιφασιστικού κινήματος.
Τέλος, ένα άρθρο έκπληξη από τον Πάνο Γκαργκάνα ο οποίος παρουσιάζει το νέο βιβλίο του καθηγητή Θεωρητικής Φυσικής στο Πανεπιστήμιο του Σάρεϊ στην Αγγλία Τζιμ αλ-Χαλίλι, Ιχνηλάτες – Ο χρυσός Αιώνας των Αράβων. Πρόκειται για μια επιστημονική ιστορική ανάλυση της σημασίας του Αραβικού πολιτισμού από το 750 έως το 1250 μχ όταν ανθούσε το Ισλάμ από τις Ακτές του Ατλαντικού μέχρι τα βάθη της Ασίας, ένα βιβλίο αντίδοτο στην Ισλαμοφοβία.
Το νέο ΣΑΚ ολοκληρώνεται όπως πάντα με δυνατές βιβλιοκριτικές και την επισκόπηση στα πολιτικά περιοδικά της περιόδου. Πρόκειται για ένα τεύχος που πράγματι μπορεί να γεμίσει με επιχειρήματα και αυτοπεποίθηση όλους τους αγωνιστές του κινήματος που βγαίνουν σήμερα στο δρόμο να αντιπαλέψουν τις πολιτικές των μνημόνιων και των μεσοπρόθεσμων.
http://ergatiki.gr/index.php?option=com_k2&view=item&id=2879%3Ai985&Itemid=62
Τριάντα χρόνια μετά μπροστά σε μια «πολιτική κρίση χωρίς προηγούμενο και χωρίς διέξοδο», η κυρίαρχη τάξη και η κυβέρνηση βλέπουν μπροστά τους να διαγράφεται μια «φοβερή ήττα», αφού η συναίνεσή τους μέσα στη Βουλή έρχεται αντιμέτωπη με την πλειοψηφία της κοινωνίας που βρίσκεται από την άλλη μεριά. Σε αυτή την περίοδο η Αριστερά δεν μπορεί απλά «να παρακολουθεί από κοντά τα γεγονότα αλλά χρειάζεται να οργανώνει κάθε συγκεκριμένη μάχη που ξεσπάει.
Έξω από ψεύτικους ρεαλισμούς και αφηρημένες ρητορείες, ο ρόλος της είναι να αναδείξει τη δυσφορία της πλειοψηφίας των αγανακτισμένων διαδηλωτών απέναντι στην κατάντια του κοινοβουλευτισμού χωρίς να διαιωνίζει τις αυταπάτες για αριστερές κυβερνήσεις αλλά κερδίζοντας τον κόσμο που μαζικά φεύγει από το ΠΑΣΟΚ και ψάχνει για εναλλακτική προοπτική, στην προοπτική της επανάστασης και του Σοσιαλισμού από τα κάτω», υποστηρίζει η Μ. Στύλλου.
Το κύμα καταλήψεων που έχει σαρώσει όλα τα ΑΕΙ και ΤΕΙ μέσα σε ελάχιστες μέρες από την ψήφιση του νόμου Διαμαντοπούλου στις 24 Αυγούστου αποδεικνύει πως «η συναίνεση που κατάφερε να εξασφαλίσει στη Βουλή η κυβέρνηση για να περάσει το νόμο πλαίσιο με τους 250 ψήφους βουλευτών από το ΠΑΣΟΚ, τη ΝΔ και τους φασίστες του ΛΑΟΣ έχει τα όριά της μέσα στους 4 τοίχους της βουλής», όπως εξηγεί ο Νεκτάριος Δαργάκης.
Το κύμα των καταλήψεων δεν ήρθε από το μηδέν. «Ολόκληρο το προηγούμενο χρονικό διάστημα οι φοιτητές συμμετείχαν με μαζικά μπλοκ και στις 13 Πανεργατικές», ενώ «οι πρωταγωνιστές στα σημερινά αμφιθέατρα είναι οι πρωταγωνιστές της εξέγερσης του Δεκέμβρη του 2008», τονίζεται στο άρθρο στο οποίο αναλύονται τα 4+1 βασικά ζητήματα που έχει να αντιμετωπίσει το φοιτητικό κίνημα στην επόμενη περίοδο.
«Η Συμφωνία της 21 Ιούλη είναι ουσιαστικά ήδη νεκρή», εξηγεί ο Σωτήρης Κοντογιάννης σε μια από τις σημαντικότερες οικονομικές αναλύσεις της περιόδου. Στο άρθρο του «Διασώστες στον αέρα», περιγράφει τον πανικό των αρχουσών τάξεων σε Ελλάδα και Ευρώπη για τα συνεχή οικονομικά σκαμπανεβάσματα και την πραγματική απειλή για μια δεύτερη βαθύτερη ύφεση που έρχεται πριν ακόμα επουλωθούν τα σημάδια της πρώτης.
«Ρωγμές ή Επανάσταση», είναι το άρθρο του Λέναδρου Μπόλαρη που εξετάζει την αντίθεση μεταξύ των απόψεων των θεωρητικών της αυτονομίας Τζον Χόλογουεϊ και Τόνι Νέγκρι και του επαναστατικού μαρξισμού. Την στιγμή που μεγαλώνει η αίσθηση πως «οι από πάνω απέτυχαν και ότι εμείς, οι από κάτω πρέπει να πάρουμε τη ζωή μας στα χέρια μας… χρειάζεται να εξετάσουμε τις απαντήσεις που δίνονται στο κίνημα απέναντι σε αυτή την αλλαγή».
Η φονική έκρηξη της 11ης Ιούλη στην Κύπρο αποκάλυψε «τις συσσωρευμένες εντάσεις στην νοτιοανατολική Μεσόγειο», υποστηρίζει στο άρθρο του για τον Αντιδραστικό Άξονα Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ, ο Νίκος Λούντος. «Μέσα σε μια χρονιά που οι επαναστάσεις στην Αίγυπτο και στην Τυνησία ανατάραξαν την λεγόμενη 40ετή σταθερότητα και έβαλαν σε αμφισβήτηση όλα τα δεδομένα της περιοχής… τα μεγαλεπήβολα σχέδια που προβάλλει ο Παπανδρέου και ο Μπεγλίτης για την ΑΟΖ και τις συμμαχίες με το Ισραήλ, είναι σχεδιασμοί που πατάνε σε κινούμενη άμμο και ανοίγουν πόρτα για νέους πολέμους και νέα εγκλήματα».
Γιατί «η αριστερά χρειάζεται να πάψει να υποτιμάει την φασιστική απειλή», επιχειρηματολογεί ο Πέτρος Κωνσταντίνου στο άρθρο του «Η Νορβηγική προειδοποίηση». «Το δολοφονικό έργο του Αντερς Μπρέιβικ δεν ήταν μια μεμονωμένη κίνηση ενός παρανοϊκού δολοφόνου αλλά «ο ώριμος καρπός της ισλαμοφοβίας, της νέας ρατσιστικής εκστρατείας που ξεδιπλώθηκε μετά την 11 Σεπτέμβρη 2011», αναφέρεται στο άρθρο που περιγράφονται και οι μάχες του προηγούμενου διαστήματος αλλά και τα βήματα για την περαιτέρω ανάπτυξη του αντιρατσιστικού και αντιφασιστικού κινήματος.
Τέλος, ένα άρθρο έκπληξη από τον Πάνο Γκαργκάνα ο οποίος παρουσιάζει το νέο βιβλίο του καθηγητή Θεωρητικής Φυσικής στο Πανεπιστήμιο του Σάρεϊ στην Αγγλία Τζιμ αλ-Χαλίλι, Ιχνηλάτες – Ο χρυσός Αιώνας των Αράβων. Πρόκειται για μια επιστημονική ιστορική ανάλυση της σημασίας του Αραβικού πολιτισμού από το 750 έως το 1250 μχ όταν ανθούσε το Ισλάμ από τις Ακτές του Ατλαντικού μέχρι τα βάθη της Ασίας, ένα βιβλίο αντίδοτο στην Ισλαμοφοβία.
Το νέο ΣΑΚ ολοκληρώνεται όπως πάντα με δυνατές βιβλιοκριτικές και την επισκόπηση στα πολιτικά περιοδικά της περιόδου. Πρόκειται για ένα τεύχος που πράγματι μπορεί να γεμίσει με επιχειρήματα και αυτοπεποίθηση όλους τους αγωνιστές του κινήματος που βγαίνουν σήμερα στο δρόμο να αντιπαλέψουν τις πολιτικές των μνημόνιων και των μεσοπρόθεσμων.
http://ergatiki.gr/index.php?option=com_k2&view=item&id=2879%3Ai985&Itemid=62
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου