Ποιος θεωρείται συγγραφέας; Η Εταιρεία Συγγραφέων
στα 30 χρόνια λειτουργίας της βρίσκεται πάλι µπροστά σε ένα τέτοιο
ερώτηµα: ποιος θεωρείται συγγραφέας; Το ερώτηµα επιδέχεται δύο
απαντήσεις. Η πρώτη: αν ο ίδιος ο συγγραφέας δηλώσει ότι θεωρεί τον
εαυτό του συγγραφέα (αρκεί βεβαίως να έχει εκδώσει τουλάχιστον ένα
βιβλίο). Η δεύτερη: αν σε παραδεχτεί το σινάφι ως συγγραφέα. Η
Πασχαλία Τραυλού, συγγραφέας ευπώλητων κοινωνικο-αισθηµατικών βιβλίων,
υπέβαλε αίτηση να γίνει µέλος στην Εταιρεία Συγγραφέων. Την υποστήριξη
της υποψηφιότητάς της ανέλαβε το µέλος της Εταιρείας, συγγραφέας Μάνος
Κοντολέων, µε τη συνυποστήριξη νεαρότερων µελών της Εταιρείας που
συγγραφικά ακολουθούν ασύµπτωτες πορείες µε την κυρία Τραυλού (κατά
τεκµήριο και κατά δήλωσή τους). Είναι ο Κώστας Ακρίβος, ο Αλέξης
Σταµάτης, ο ∆ηµήτρης Σωτάκης, ο Κωνσταντίνος Τζαµιώτης, ο Αρης
Σφακιανάκης και ο Γιώργος Μανιώτης.
Εννοείται ότι οι παλιότεροι φρύαξαν µε την ιδέα ότι µια µπεστελερίστα θα µπει στις τάξεις των ποιοτικών (λιγότερο ή περισσότερο) µελών της Εταιρείας. Βεβαίως η Εταιρεία Συγγραφέων έχει κανόνες εισδοχής των υποψήφιων µελών: υποβάλλεις αίτηση, κάποιοι σε στηρίζουν εγγράφως και κατόπιν η υποψηφιότητα τίθεται σε ψηφοφορία στο σύνολο των µελών της Εταιρείας. Τα µέλη αποφασίζουν τελικά ποιος είναι άξιος να µπει στις τάξεις τους.
Η Εταιρεία Συγγραφέων συστάθηκε το 1981 ως «αντίπαλο δέος» στην Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών, στην οποίαν εισέρρεαν, τότε, µε κοµµατική γραµµή πλήθος αυτοονοµαζόµενων λογοτεχνών. Σήµερα, αν η Εταιρεία αυτοπροσδιοριστεί ως αµιγώς επαγγελµατικό σωµατείο, πρέπει να δεχτεί οποιονδήποτε συγγραφέα του οποίου τα βιβλία πωλούνται στην αγορά.
Αν πάλι θέλει να δώσει έµφαση στην πολιτιστική της διάσταση και στην «ποιότητα», τότε θα συνεχίσει να κάνει επιλογές. Σε κάθε περίπτωση τα µέλη της Εταιρείας Συγγραφέων έχουν τον λόγο.
Και κάτι τελευταίο. Σήµερα οι συγγραφείς στην Ελλάδα, οι οποίοι έχουν εκδώσει τουλάχιστον τρία βιβλία σε εκδότη, είναι γύρω στους 2.000 (στοιχεία ΕΚΕΒΙ). Μια δύναµη σηµαντική, που όµως δεν έχει βρει τον λόγο της. Και εδώ υπάρχει ο ρόλος της Εταιρείας Συγγραφέων να παρέµβει πιο ουσιαστικά στην κοινωνικο-πολιτιστική µας ζωή και να τιµήσει έτσι µε τον καλύτερο τρόπο τα τριαντάχρονα ενός σωµατείου που η ιδρυτική του διακήρυξη φέρει τις υπογραφές κορυφαίων λογοτεχνών, µεταξύ των οποίων οι Αλ. Κοτζιάς, Π. Ζάννας, Μ. Πλωρίτης, Κ. Ταχτσής, Ελένη Βακαλό, Τατιάνα-Γκρίτση Μιλιέξ, Τίτος Πατρίκιος και άλλοι πολλοί.
Εννοείται ότι οι παλιότεροι φρύαξαν µε την ιδέα ότι µια µπεστελερίστα θα µπει στις τάξεις των ποιοτικών (λιγότερο ή περισσότερο) µελών της Εταιρείας. Βεβαίως η Εταιρεία Συγγραφέων έχει κανόνες εισδοχής των υποψήφιων µελών: υποβάλλεις αίτηση, κάποιοι σε στηρίζουν εγγράφως και κατόπιν η υποψηφιότητα τίθεται σε ψηφοφορία στο σύνολο των µελών της Εταιρείας. Τα µέλη αποφασίζουν τελικά ποιος είναι άξιος να µπει στις τάξεις τους.
Η Εταιρεία Συγγραφέων συστάθηκε το 1981 ως «αντίπαλο δέος» στην Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών, στην οποίαν εισέρρεαν, τότε, µε κοµµατική γραµµή πλήθος αυτοονοµαζόµενων λογοτεχνών. Σήµερα, αν η Εταιρεία αυτοπροσδιοριστεί ως αµιγώς επαγγελµατικό σωµατείο, πρέπει να δεχτεί οποιονδήποτε συγγραφέα του οποίου τα βιβλία πωλούνται στην αγορά.
Αν πάλι θέλει να δώσει έµφαση στην πολιτιστική της διάσταση και στην «ποιότητα», τότε θα συνεχίσει να κάνει επιλογές. Σε κάθε περίπτωση τα µέλη της Εταιρείας Συγγραφέων έχουν τον λόγο.
Και κάτι τελευταίο. Σήµερα οι συγγραφείς στην Ελλάδα, οι οποίοι έχουν εκδώσει τουλάχιστον τρία βιβλία σε εκδότη, είναι γύρω στους 2.000 (στοιχεία ΕΚΕΒΙ). Μια δύναµη σηµαντική, που όµως δεν έχει βρει τον λόγο της. Και εδώ υπάρχει ο ρόλος της Εταιρείας Συγγραφέων να παρέµβει πιο ουσιαστικά στην κοινωνικο-πολιτιστική µας ζωή και να τιµήσει έτσι µε τον καλύτερο τρόπο τα τριαντάχρονα ενός σωµατείου που η ιδρυτική του διακήρυξη φέρει τις υπογραφές κορυφαίων λογοτεχνών, µεταξύ των οποίων οι Αλ. Κοτζιάς, Π. Ζάννας, Μ. Πλωρίτης, Κ. Ταχτσής, Ελένη Βακαλό, Τατιάνα-Γκρίτση Μιλιέξ, Τίτος Πατρίκιος και άλλοι πολλοί.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου