Η ποιητική μεταστροφή
ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΗ
ΑΡΤΙΝΟΥ
ΡΑΪΝΕΡ ΜΑΡΙΑ
ΡΙΛΚΕ, Οι Ελεγείες του Ντουΐνο, μετάφραση Μαρία Τοπάλη, εκδόσεις
Πατάκη, σελ. 144
Τον Ιανουάριο του 1912 ο Rilke φιλοξενείται από μια αριστοκράτισσα φίλη του,
την Marie von Thurn und Taxis, στον πύργο της στο Ντουίνο, σ’ ένα
κάστρο στις απόκρημνες ακτές της Αδριατικής. Μια φιλοξενία που θα
καθορίσει τη ζωή και το έργο του ποιητή, μια και το φιλόξενο ανάκτορο
της Marie θα γίνει και ο τόπος που ο Ρίλκε θα
συνθέσει τις Ελεγείες του, ένα απ’ τα σημαντικότερα ποιητικά έργα του
20ού αιώνα, που στη φιλοτέχνηση του θα αφιερώσει όλη την
μετέπειτα, σύντομη ζωή του. Στον πύργο του Ντουίνο ο Ρίλκε θα γράψει τις
δύο πρώτες Ελεγείες, και τις αρχές της τρίτης, της έκτης, της ενάτης
και της δέκατης. Το έργο θα ολοκληρωθεί όμως δέκα χρόνια αργότερα, τον
Φεβρουάριο του 1922, σ’ έναν μεσαιωνικό πύργο, στο Μυζό της Ελβετίας. Οι
πρώτοι στίχοι θα έρθουν σε έναν απογευματινό περίπατο, στο απόκρημνο
μονοπάτι του βράχου που οδηγούσε στον Πύργο, και με έναν θυελλώδη άνεμο,
όταν ο ποιητής θα βιώσει μια αποκαλυπτική εμπειρία, τη στιγμή μιας
ακριβής επισκέψεως, της φωνής ενός αγγέλου, που θα ενσαρκώσει στις
Ελεγείες του, το ίχνος και το πεπρωμένο της ίδιας της ποιητικής γραφής. «Ποιος
θα με άκουγε, αν ούρλιαζα, από των αγγέλων τις τάξεις;», ο στίχος
που ανοίγει και χαρακτηρίζει τις Ελεγείες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου