Μα τι τίτλος είναι αυτός; «Αι ειδοί του Μαρτίου»… Το πρωτότυπο
έργο πάνω στο οποίο βασίζεται η ταινία, είναι το θεατρικό έργο του Μπο
Γουίλιμον «Farragut North» που έκανε πρεμιέρα το 2008 στη Νέα Υόρκη. Το
όνομα αυτό, που δεν είναι παρά εκείνο ενός κεντρικού σταθμού του μετρό
της Ουάσινγκτον, άλλαξε σε «The Ides of March», με αφορμή την κρίσιμη
για την εξέλιξη του έργου ημερομηνία των προκριματικών εκλογών για το
χρίσμα των Δημοκρατικών της 15ης Μαρτίου στην πολιτεία του Οχάιο.
«Αι ειδοί του Μαρτίου» συγκεκριμένα έχουν μείνει στην ιστορία ως η μέρα δολοφονίας του Ιούλιου Καίσαρα, στις 15 Μαρτίου του 44 π.Χ.
Ως πολιτικό θρίλερ λοιπόν και όχι ως πολιτική ταινία, σύστησε την τελευταία του δημιουργία ο Τζώρτζ Κλούνεϊ στο κοινό, ανοίγοντας με την προβολή της τον περασμένο Αύγουστο το 68ο Φεστιβάλ Βενετίας. Στο φιλμ συνυπάρχει ο ρεαλισμός του ντοκιμαντέρ μαζί με την οπτική ακεραιότητα μιας κινηματογραφικής ταινίας.
Κι επειδή ο δημιουργός της είναι γνωστός για τις αριστερές του τοποθετήσεις συχνά πυκνά, διεκδικώντας τον ρόλο που είχε πριν από αυτόν ο Ρόμπερτ Ρέντφορντ, ως τέτοια φωνή στην κινηματογραφική βιομηχανία του Χόλυγουντ («Όλοι οι άνθρωποι του Προέδρου» 1976), η ταινία κυριολεκτικά ξεγυμνώνει τα «αγαθά» κίνητρα των φιλόδοξων κοινοβουλευτικών σωτήρων.
Άλλωστε ο Μπο Γουίλιμον αποφάσισε να γράψει το θεατρικό έργο ακριβώς επειδή όπως έχει δηλώσει: «Είχα συνεργαστεί σε αρκετές προεκλογικές καμπάνιες πολιτικών και το έργο προέκυψε από τη συνολική εμπειρία μου με τον πολιτικό κόσμο». «Τα πρόσωπα αποτελούν σύνθεση των εκατοντάδων ανθρώπων που γνώρισα, τα γεγονότα όμως που αναφέρονται στο έργο – η παραβίαση των νόμων και των δημοκρατικών διαδικασιών, οι συμφωνίες κεκλεισμένων των θυρών, τα παιχνίδια εξουσίας – είναι ολοσδιόλου πραγματικά. Κανείς δεν εκλέγεται πρόεδρος υπακούοντας κατά γράμμα στους κανόνες του παιχνιδιού». Πράγματα που για τους ψηφοφόρους βέβαια, απαγορεύονται δια ροπάλου.
Στην αρχή λοιπόν της ιστορίας, ο ήρωάς μας δείχνει ικανότατος, ο καλύτερος στον τομέα του, ελέγχοντας απόλυτα το παιχνίδι, ενώ τον αγαπούν όλοι. Στην πορεία όμως χάνει το έδαφος κάτω από τα πόδια του. Καλοί και κακοί δεν υπάρχουν. Υπάρχουν νικητές και ηττημένοι, με ίντριγκες και εναλλαγές των θέσεων τους στο ενδιάμεσο. Κυριαρχεί ένας πόλεμος χωρίς αιχμαλώτους στον αγώνα για την εξουσία, όπου ακόμα και οι προοδευτικές απόψεις δεν είναι παρά ένα ακόμη επικοινωνιακό τρυκ για να κερδηθεί ο αντίπαλος. Γιατί ας μην το ξεχνάμε, μιλάμε για έναν Δημοκρατικό υποψήφιο. Όπου οι ομοιότητες με την υποψηφιότητα Ομπάμα μόνο τυχαίες δεν είναι.
Άνθρωποι γοητευμένοι από την εξουσία, που την ασκούν ανελλιπώς σε βάρος των πολλών, παραδέχονται εν τέλει πως: «κάθε φορά χαράσσω μια γραμμή στην άμμο κι ύστερα την σβήνω». Όλα τ’ άλλα είναι απλά επικοινωνιακά τρυκ στην φαρέτρα των εκάστοτε υπευθύνων της πολιτικής καμπάνιας. Μπορεί άλλωστε να προέρχεται από το στόμα υποψηφίου μικρής χώρας, αλλά το «λεφτά υπάρχουν» θα διδάσκεται για χρόνια στις αντίστοιχες σχολές των πανεπιστημίων ανά τον κόσμο.
Info: Η ταινία θα προβάλλεται από την Πέμπτη 13 Οκτωβρίου.
γράφει ο Πάνος Κατσαχνιάς
http://ergatiki.gr/index.php?option=com_k2&view=item&id=3070%3Ai989&Itemid=62
«Αι ειδοί του Μαρτίου» συγκεκριμένα έχουν μείνει στην ιστορία ως η μέρα δολοφονίας του Ιούλιου Καίσαρα, στις 15 Μαρτίου του 44 π.Χ.
Ως πολιτικό θρίλερ λοιπόν και όχι ως πολιτική ταινία, σύστησε την τελευταία του δημιουργία ο Τζώρτζ Κλούνεϊ στο κοινό, ανοίγοντας με την προβολή της τον περασμένο Αύγουστο το 68ο Φεστιβάλ Βενετίας. Στο φιλμ συνυπάρχει ο ρεαλισμός του ντοκιμαντέρ μαζί με την οπτική ακεραιότητα μιας κινηματογραφικής ταινίας.
Κι επειδή ο δημιουργός της είναι γνωστός για τις αριστερές του τοποθετήσεις συχνά πυκνά, διεκδικώντας τον ρόλο που είχε πριν από αυτόν ο Ρόμπερτ Ρέντφορντ, ως τέτοια φωνή στην κινηματογραφική βιομηχανία του Χόλυγουντ («Όλοι οι άνθρωποι του Προέδρου» 1976), η ταινία κυριολεκτικά ξεγυμνώνει τα «αγαθά» κίνητρα των φιλόδοξων κοινοβουλευτικών σωτήρων.
Κουβάρι
Παρακολουθώντας λοιπόν, την προεκλογική πορεία για το χρίσμα των Δημοκρατικών του κυβερνήτη Μάικ Μόρις (Τζορτζ Κλούνεϊ), μέσα από την πορεία του νεαρού Στίβεν Μάιερς (Ράιαν Γκόσλινγκ), ως φιλόδοξου εκπροσώπου τύπου, που είναι διατεθειμένος να δώσει τον καλύτερο εαυτό του για να κερδίσει ο Μόρις την πολύτιμη υποψηφιότητα για την προεδρία των ΗΠΑ, ξετυλίγεται μπροστά μας όλο το θαυμαστό κουβάρι των πολιτικών.Άλλωστε ο Μπο Γουίλιμον αποφάσισε να γράψει το θεατρικό έργο ακριβώς επειδή όπως έχει δηλώσει: «Είχα συνεργαστεί σε αρκετές προεκλογικές καμπάνιες πολιτικών και το έργο προέκυψε από τη συνολική εμπειρία μου με τον πολιτικό κόσμο». «Τα πρόσωπα αποτελούν σύνθεση των εκατοντάδων ανθρώπων που γνώρισα, τα γεγονότα όμως που αναφέρονται στο έργο – η παραβίαση των νόμων και των δημοκρατικών διαδικασιών, οι συμφωνίες κεκλεισμένων των θυρών, τα παιχνίδια εξουσίας – είναι ολοσδιόλου πραγματικά. Κανείς δεν εκλέγεται πρόεδρος υπακούοντας κατά γράμμα στους κανόνες του παιχνιδιού». Πράγματα που για τους ψηφοφόρους βέβαια, απαγορεύονται δια ροπάλου.
Στην αρχή λοιπόν της ιστορίας, ο ήρωάς μας δείχνει ικανότατος, ο καλύτερος στον τομέα του, ελέγχοντας απόλυτα το παιχνίδι, ενώ τον αγαπούν όλοι. Στην πορεία όμως χάνει το έδαφος κάτω από τα πόδια του. Καλοί και κακοί δεν υπάρχουν. Υπάρχουν νικητές και ηττημένοι, με ίντριγκες και εναλλαγές των θέσεων τους στο ενδιάμεσο. Κυριαρχεί ένας πόλεμος χωρίς αιχμαλώτους στον αγώνα για την εξουσία, όπου ακόμα και οι προοδευτικές απόψεις δεν είναι παρά ένα ακόμη επικοινωνιακό τρυκ για να κερδηθεί ο αντίπαλος. Γιατί ας μην το ξεχνάμε, μιλάμε για έναν Δημοκρατικό υποψήφιο. Όπου οι ομοιότητες με την υποψηφιότητα Ομπάμα μόνο τυχαίες δεν είναι.
Άνθρωποι γοητευμένοι από την εξουσία, που την ασκούν ανελλιπώς σε βάρος των πολλών, παραδέχονται εν τέλει πως: «κάθε φορά χαράσσω μια γραμμή στην άμμο κι ύστερα την σβήνω». Όλα τ’ άλλα είναι απλά επικοινωνιακά τρυκ στην φαρέτρα των εκάστοτε υπευθύνων της πολιτικής καμπάνιας. Μπορεί άλλωστε να προέρχεται από το στόμα υποψηφίου μικρής χώρας, αλλά το «λεφτά υπάρχουν» θα διδάσκεται για χρόνια στις αντίστοιχες σχολές των πανεπιστημίων ανά τον κόσμο.
Info: Η ταινία θα προβάλλεται από την Πέμπτη 13 Οκτωβρίου.
γράφει ο Πάνος Κατσαχνιάς
http://ergatiki.gr/index.php?option=com_k2&view=item&id=3070%3Ai989&Itemid=62
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου