Εκδόσεις: Κίχλη
Σελ.: 269
Η τέχνη της αγωνίας και του αινίγματος στην αφήγηση αποτελεί βασικό συστατικό επιτυχίας στα μυθιστορήματα που έχουν αστυνομική πλοκή. Το παρόν έργο του Τσέχου συγγραφέα έχει την πλοκή αστυνομικού μυθιστορήματος, παρά το γεγονός ότι ο ίδιος ο συγγραφέας αρνείται ότι έγραψε ένα «αστυνομικό μυθιστόρημα» διαμαρτυρόμενος για την υπόδειξη του Βάλτερ Μπένγιαμιν που χαρακτήρισε το έργο σαν ένα «ευχάριστο αστυνομικό μυθιστόρημα»! Αυτά, ωστόσο, ανήκουν στην ιστορία της φιλολογίας, ενώ το βιβλίο, καθώς φαίνεται, διανύει τον δικό του δρόμο και, σε ό,τι μας αφορά, βρίσκεται στη διάθεση του Έλληνα αναγνώστη. Η ιστορία εξελίσσεται στη Βιέννη, στο τέλος της πρώτης δεκαετίας του εικοστού αιώνα, λίγα μόλις χρόνια πριν αρχίσει η τραγωδία των πολέμων που θα μετέβαλλαν την Ευρώπη σε ένα τεράστιο νεκροταφείο… Όλα ξεκινούν όταν ο Ευγένιος Μπίσοφ, ηθοποιός του Αυλικού Θεάτρου, βρίσκεται νεκρός στο περίπτερο της έπαυλής του. Τον θάνατό του καλύπτει ένα μυστήριο που συνδέεται με μια σειρά περιέργων θανάτων, για τους οποίους κανείς τελικά δεν μπορεί να πει αν πρόκειται για δολοφονίες ή αυτοκτονίες. Ο αφηγητής της ιστορίας ωστόσο δεν κρατά τις απαραίτητες αποστάσεις από τα γεγονότα, αλλά συμμετέχει σε αυτά και μάλιστα αφήνει να φανούν και οι υποψίες του για τη δολοφονία. Με αυτό τον τρόπο, ο συγγραφέας εμπλέκει και τον αναγνώστη, ο οποίος παρακολουθεί κατά λέξη τον αφηγητή σε ρόλο ντετέκτιβ. Βέβαια, την υπόθεση στην εξέλιξη του μυστηρίου αναλαμβάνουν να φωτίσουν δυο φίλοι του θύματος. Ο συγγραφέας αναδεικνύεται μαέστρος της αμφιβολίας, της πλοκής και της αφήγησης, φιλοτεχνώντας την αγωνία με καλλιτεχνική δημιουργικότητα.
http://topontiki.gr/article/23230
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου