Παρουσίαση του βιβλίου για τους Arditi del Popolo
του Τομ Μπίαν έγινε τη Δευτέρα 29 Οκτώβρη στο Πολιτιστικό Κέντρο
Εξαρχείων. Καλεσμένοι του Μαρξιστικού Βιβλιοπωλείου για την παρουσίαση
ήταν ο Σπύρος Μαρκέτος, πανεπιστημιακός και ο Πέτρος Κωνσταντίνου,
συντονιστής της ΚΕΕΡΦΑ.
O Σ. Μαρκέτος ξεκίνησε τονίζοντας ότι το βιβλίο είναι από τα πιο κρίσιμα και επίκαιρα που έχουν εκδοθεί τον τελευταίο καιρό αφού κάποια κομμάτια του φαίνονται σαν να γράφτηκαν για την Ελλάδα του 2012. Eπεσήμανε ότι υπάρχει μια βασική διαφορά με την εποχή των Arditi. Τότε δεν ήξεραν τι θα σημάνει η επικράτηση του φασισμού, τώρα το ξέρουμε καλά. Εξήγησε πως ήταν η Ιταλία μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, πως χάθηκε η ευκαιρία για επανάσταση στην «κόκκινη διετία» 1919-21 και έδωσε την εικόνα πως άρχισαν να οργανώνονται οι φασίστες.
Στη συνέχεια αφού μίλησε για τους Arditi και πως αναπτύχθηκαν, τόνισε ότι τόσο το Σοσιαλιστικό Κόμμα, όσο και το Κομμουνιστικό δεν τους στήριξαν, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις ήταν και απέναντι τους. Έκλεισε την τοποθέτηση του δίνοντας εικόνες από τη δράση των αντιφασιστών και επιχειρηματολογώντας για τη δυνατότητα που υπήρχε να νικηθεί ο φασισμός.
Ο Π. Κωνσταντίνου ξεκίνησε επίσης τονίζοντας ότι η άνοδος του Μουσολίνι ήταν αποτρέψιμη. Έκανε μια περιγραφή με βάση τα στοιχεία που δίνει το βιβλίο για το πως ο μελλοντικός δικτάτορας κατόρθωσε να ενοποιήσει τις φασιστικές ομάδες και να φτάσει να του «χαρίσουν» την κυβέρνηση ο βασιλιάς και ο πρωθυπουργός της Ιταλίας το 1922.
Στη συνέχεια μίλησε για την «κόκκινη διετία» και την ήττα του επαναστατικού κύματος, ενώ αφιέρωσε αρκετό χρόνο από την εισήγηση του δίνοντας εικόνες από τη δράση των Arditi και τη στάση Σοσιαλιστών και Κομμουνιστών. Τέλος, τόνισε ότι η αντιμετώπιση των φασιστών στο σήμερα χρειάζεται συνδυασμό μαζικής αυτοάμυνας στο δρόμο και αντικαπιταλιστική πολιτική για να δίνει απάντηση στο πως θα βγούμε από την κρίση.
Στη συζήτηση που ακολούθησε μπήκαν παρατηρήσεις και ερωτήσεις, όπως ότι η βία δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται ως «ταμπού» από το αντιφασιστικό κίνημα, ότι χρειάζεται συνδυασμός τακτικών για την αντιμετώπιση των φασιστών, ότι δεν πρέπει να ξεχνάμε την μάχη με το ρατσισμό γιατί η επικράτηση του ενισχύει τους φασίστες. Ακόμα δόθηκαν εικόνες από μάχες στις γειτονιές, όπως στην πλατεία Αμερικής με το πρόσφατο συλλαλητήριο και το Νέο Κόσμο, ενώ μπήκαν προτάσεις για περαιτέρω διάβασμα.
Εργατική Αλληλεγγύη
O Σ. Μαρκέτος ξεκίνησε τονίζοντας ότι το βιβλίο είναι από τα πιο κρίσιμα και επίκαιρα που έχουν εκδοθεί τον τελευταίο καιρό αφού κάποια κομμάτια του φαίνονται σαν να γράφτηκαν για την Ελλάδα του 2012. Eπεσήμανε ότι υπάρχει μια βασική διαφορά με την εποχή των Arditi. Τότε δεν ήξεραν τι θα σημάνει η επικράτηση του φασισμού, τώρα το ξέρουμε καλά. Εξήγησε πως ήταν η Ιταλία μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, πως χάθηκε η ευκαιρία για επανάσταση στην «κόκκινη διετία» 1919-21 και έδωσε την εικόνα πως άρχισαν να οργανώνονται οι φασίστες.
Στη συνέχεια αφού μίλησε για τους Arditi και πως αναπτύχθηκαν, τόνισε ότι τόσο το Σοσιαλιστικό Κόμμα, όσο και το Κομμουνιστικό δεν τους στήριξαν, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις ήταν και απέναντι τους. Έκλεισε την τοποθέτηση του δίνοντας εικόνες από τη δράση των αντιφασιστών και επιχειρηματολογώντας για τη δυνατότητα που υπήρχε να νικηθεί ο φασισμός.
Ο Π. Κωνσταντίνου ξεκίνησε επίσης τονίζοντας ότι η άνοδος του Μουσολίνι ήταν αποτρέψιμη. Έκανε μια περιγραφή με βάση τα στοιχεία που δίνει το βιβλίο για το πως ο μελλοντικός δικτάτορας κατόρθωσε να ενοποιήσει τις φασιστικές ομάδες και να φτάσει να του «χαρίσουν» την κυβέρνηση ο βασιλιάς και ο πρωθυπουργός της Ιταλίας το 1922.
Στη συνέχεια μίλησε για την «κόκκινη διετία» και την ήττα του επαναστατικού κύματος, ενώ αφιέρωσε αρκετό χρόνο από την εισήγηση του δίνοντας εικόνες από τη δράση των Arditi και τη στάση Σοσιαλιστών και Κομμουνιστών. Τέλος, τόνισε ότι η αντιμετώπιση των φασιστών στο σήμερα χρειάζεται συνδυασμό μαζικής αυτοάμυνας στο δρόμο και αντικαπιταλιστική πολιτική για να δίνει απάντηση στο πως θα βγούμε από την κρίση.
Στη συζήτηση που ακολούθησε μπήκαν παρατηρήσεις και ερωτήσεις, όπως ότι η βία δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται ως «ταμπού» από το αντιφασιστικό κίνημα, ότι χρειάζεται συνδυασμός τακτικών για την αντιμετώπιση των φασιστών, ότι δεν πρέπει να ξεχνάμε την μάχη με το ρατσισμό γιατί η επικράτηση του ενισχύει τους φασίστες. Ακόμα δόθηκαν εικόνες από μάχες στις γειτονιές, όπως στην πλατεία Αμερικής με το πρόσφατο συλλαλητήριο και το Νέο Κόσμο, ενώ μπήκαν προτάσεις για περαιτέρω διάβασμα.
Εργατική Αλληλεγγύη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου