"Κόκκινη Ουτοπία", Γιάννης Κόντος,εκδόσεις Καστανιώτη

http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.article&id=4301


του Σταύρου Θεοδωράκη

Αν ζηλεύω κάποιους σε αυτοί τη ζωή είναι οι φωτογράφοι. Γι’ αυτό και πολλές φορές προσποιούμαι ότι είμαι φωτογράφος. Φορτώνω την μηχανή στον ώμο και περιπλανιέμαι μήπως και βρω την σωστή εικόνα. Σπάνια βέβαια τα καταφέρνω. Τον Κόντο λοιπόν τον γνώρισα γιατί ήθελα να μυριστώ λίγο τον τρόπο δουλειάς του. Είχα δει δηλαδή τις φωτογραφίες του - δεν είναι και δύσκολο παντού υπάρχουν - και ζήτησα πριν από αρκετά χρόνια να συναντηθούμε. Να δω πως ζει ένας από τους καλύτερους έλληνες φωτογράφους.
Κάπως έτσι προέκυψε και η συνεργασία του με το protagon.gr. Και αυτές τις μέρες που η Βόρειο Κορέας είναι ξανά στην επικαιρότητα εγώ κατέφυγα στο βιβλίο του «Κόκκινη Ουτοπία». Ο τίτλος είναι λάθος. Εγώ θα έβαζα «το κόκκινο βασίλειο» ή «η απαγορευμένη χώρα» ή ακόμη καλύτερα «η απαγορευμένη Βόρειος Κορέα» . Λίγοι δημοσιογράφοι και φωτογράφοι έχουν πατήσει στην Βόρεια Κορέα. Οι κόκκινοι δικτάτορες που την κυβερνούν θέλουν να ελέγχουν απολύτως τη ροή των εικόνων που βγαίνουν από την χώρα τους. Γι’ αυτό άλλωστε είναι η μοναδική ίσως χώρα στον κόσμο με τόσες απαγορεύσεις στην ραδιοφωνία, την τηλεόραση, την μαγνητοσκόπηση, το Ίντερνετ, την κινητή τηλεφωνία. Ακόμη και τους τηλεφακούς στις μηχανές των τουριστών απαγορεύουν. Ο Κόντος όμως τα κατάφερε. Και ακούστε πως μου το περιγράφει:

«Οι περισσότερες εικόνες μου, κατάφερα να μην περάσουν μέσα από το «φίλτρο» του καθεστώτος. Μου πήρε όμως πάνω από τρία χρόνια για να βρω τον τρόπο να επισκεφτώ αυτή τη χώρα, αφού όλες μου οι προσπάθειες να βγάλω δημοσιογραφική βίζα απέτυχαν αρκετές φορές. Τελικά, κατάφερα να επισκεφτώ τη Λαϊκή Δημοκρατία της Κορέας δύο φορές ως μέλος μιας μικρής ομάδας αποτελούμενης από «διεθνείς» τουρίστες. Έμεινα στη χώρα συνολικά για δεκαεπτά μέρες. Κατά τη διάρκεια των ταξιδιών επισκέφθηκα και την επαρχία, της οποίας δεν είχα δει καμία εικόνα μέχρι τότε• εκεί ήταν που εντόπισα πολύ σημαντικές σκηνές της πραγματικής ζωής της χώρας. Περίπου το 80% από τις φωτογραφίες μου τραβήχτηκαν μυστικά, εφαρμόζοντας ποικίλες μεθόδους, ενόσω προσπαθούσα να αποσπώ την προσοχή των «φρουρών» μου. Συχνά ενεργούσα – και ένιωθα! – σαν «κατάσκοπος»: χρησιμοποιούσα τον αυτόματο χρονομετρητή στη μηχανή μου και συνήθως, τραβούσα πλάνα χωρίς καν να κοιτάζω μέσα από το σκόπευτρο, ακόμα κι όταν ήμουν μέσα σε λεωφορείο ή σε τραίνο. Κάθε νύχτα, εν αγνοία του συγκατοίκου μου, κατέβαζα τις φωτογραφίες της ημέρας κρυφά σ’ ένα mp3 player που κουβαλούσα μαζί μου...».

Αν έχετε λοιπόν απορία για την πλέον απρόβλεπτη πυρηνική δύναμη του κόσμου, την χώρα του «Μεγάλου Ηγέτη Συντρόφου Κμ Ιλ Σουνγκ» που τώρα είναι η χώρα του «Αγαπημένου Ηγέτη Κιμ Γιονγκ Ιλ» και σε λίγο θα γίνει η χώρα του «Νικητή Κιμ Γιονγκ Ουν» – παππούς, πατέρας, εγγονός – δείτε αυτές τις φωτογραφίες.