Το έργο της ζωής του (απόπειρα για χριστουγεννιάτικη ιστορία)

     γράφει ο Ειρηναίος Μαράκης




     Τα μάτια του έκλειναν από τη νύστα. Πεινούσε και κρύωνε. Περασμένη η ώρα. Στο γραφείο είχε απλώσει τα σύνεργα της δουλειάς του - χαρτιά,μολύβια,ξύστρες και σημειώσεις,μια κούπα ζεστό καφέ,μια μποτίλια ουίσκι.
Τσιγάρα.
     Έγραφε. Το έργο της ζωής του. Μυθιστόρημα. Αυτοβιογραφία. Όλα μαζί. Αναμνήσεις,πόνους,γέλια,λύπες. Έγραφε κι έκλαιγε. Έσβηνε. Πετούσε τις κόλλες στο καλάθι των αχρήστων. Η δουλειά δεν προχωρούσε με τίποτα. Έλειπε η συνοχή από ένα, υποτίθεται, μεγαλόπνοο έργο? Όχι! Υπήρχε θέμα να γράψει. Σίγουρες ιδέες. Δοκιμασμένα μέτρα.
     Είχε μελετήσει. Τρόπους γραφής,μυστικά που μόνο ένας Μπόρχες θα γνώριζε. Σχήματα και παρομοιώσεις. Τί είναι ο μύθος. Διηγήματα. Νουβέλες. Πώς λειτουργεί η σημειολογία. Ψυχολογικές προεκτάσεις. Το κλείσιμο ενός έργου.
     Έγραφε. Κανένα αποτέλεσμα. Σκέφθηκε λοιπόν ότι η απλότητα ενός έργου, ίσως είναι απείρως καλύτερη από την χρήση διάφορων εκφραστικών μέτρων. Ωραία ιδέα! είπε. Και μετά? Πώς ορίζουμε την απλότητα? Πώς θα την πετύχουμε? Εκφραστικά μέτρα. Αν λείψουν, δεν θα υπάρχει έργο. Αν περιττεύουν χαλάει η προσπάθεια.Φαύλος κύκλος.
- Ανάθεμα!

     Βρέχει.
Ένας περίπατος θα τον σώσει. Να καθαρίσει α αισθηματά του. Αυτά που εμποδίζουν το έργο του. Σε μια σειρά να βάλει τις σκεψεις του. Κάνει τσιγάρο. Δεν έχει σκέψεις. Λέει. Μόνο εφιάλτες. Παλιές αγάπες που δεν ρίζωσαν. Χαμένα φιλιά. Φαντάσματα. Εσένα.
     Βρέχει και είναι νύχτα στην πόλη. Η πόλη στους δρόμους. Ποιά πόλη? Ίδιες όλες. Χαλκίδα, Αλεξάνδρεια, Πρέβεζα. Ήρθαν γιορτές. Παρέες σε γλέντια. Οικογενειακές συγκεντρώσεις. Φίλοι. Ανύπαρκτοι φίλοι. Πίσω στο σπίτι. Στου Modigliani τις μεταξοτυπίες. Μουσική. Δεν ξέρεις τι θα πει αγάπη. Είμαι ότι δεν έζησα. Η μοναξιά του σχοινοβάτη.Μόνος.Πώς αλλιώς?

    Το παρελθόν ως μια τυραννία. Ο τίτλος. Εκφράζει τη μίζερη ζωή του. Σαρκαστικός και είρων. Αλλα το κείμενο? Νεκρό. Ανευ ουσίας. Αδειανό πουκάμισο. Μαύρη τρύπα. Τώρα? Ακόμα μια προσπάθεια...Ίσως βγει κάτι. Τελευταία πεθαίνει η ελπίδα. Γράφει.
    Βρέχει. Κρυώνει. Τυλίγεται στην παιδική του κουβέρτα. Ακόμα ένα ποτό. Καρουζέλ η ζωή του. Δεν έχει τέλος.
    Χριστούγεννα.


14-15/12/2009
19/12/2010
Χανιά Κρήτης