ΠΡΟΣΩΠΟ ΧΡΗΣΤΟΣ ΤΣΙΟΛΚΑΣ "Η Ελλάδα έχει ξεχάσει τον εαυτό της"

Γιος ελλήνων μεταναστών της εργατικής τάξης, αριστερός και ομοφυλόφιλος, είναι ο πάγιος τρόπος με τον οποίο αυτοσυστήνεται. Ο ελληνοαυστραλός συγγραφέας μιλάει για όλα, με αφορμή την έκδοση στα ελληνικά του τελευταίου μυθιστορήματός του «Το χαστούκι»

ΛΑΜΠΡΙΝΗ ΚΟΥΖΕΛΗ | Κυριακή 21 Νοεμβρίου 2010

 http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=56&artid=368658&dt=21/11/2010#ixzz1602dKjga

 

Ο Χρήστος Τσιόλκας δεν χρειάζεται συστάσεις. Οταν εμείς διαβάζαμε πριν από λίγους μήνες το μυθιστόρημά του «Νεκρή Ευρώπη», εκείνος γινόταν πασίγνωστος στον υπόλοιπο κόσμο με το καινούργιο του, «Το χαστούκι», το οποίο κυκλοφόρησε μόλις στα ελληνικά. Βραβευμένο ως το καλύτερο βιβλίο συγγραφέων της Βρετανικής Κοινοπολιτείας το 2009, υποψήφιο για το εφετινό Βραβείο Μπούκερ, διαβάστηκε τόσο πολύ που ο ξένος Τύπος γράφει ότι αποτελούσε θέμα συζήτησης σε συγκεντρώσεις και στο βραδινό τραπέζι. Εκθειάζεται ως το σύγχρονο αυστραλιανό κοινωνικό ρεαλιστικό μυθιστόρημα και συγκρίνεται με τα μυθιστορήματα του Αμερικανού Τζόναθαν Φράνζεν και τα παλαιότερα του Τζον Απντάικ και του Φίλιπ Ροθ. Οι δημόσιες δηλώσεις του είναι συχνά εμπρηστικές, αλλά ο ίδιος δεν ενδιαφέρεται να γίνει συμπαθής. Θέλει, λέει, να μιλήσει για τον κόσμο όπως είναι, χωρίς φτιασίδια. Αφορμή αυτή τη φορά ένα χαστούκι: ένας άνδρας χαστουκίζει ένα απείθαρχο αγοράκι στη διάρκεια ενός μπάρμπεκιου. Από αυτή τη στιγμή και μετά, η προσεκτικά οργανωμένη ζωή οκτώ ανθρώπων- ανάμεσά τους Ελληνοαυστραλοί, ένας Αβορίγινας, μια Ινδή, μια εβραία, ένας ομοφυλόφιλος- διαταράσσεται αμετάκλητα.

- Τι ενέπνευσε το «Χαστούκι»; Ηταν κάποιο αληθινό περιστατικό;

Ο Χρήστος Τσιόλκας φωτογραφίζεται με φόντο γκραφίτι και έργα τέχνης

«Βασίστηκε σε ένα περιστατικό που συνέβη σε ένα μπάρμπεκιου που είχαν διοργανώσει οι γονείς μου. Ενας πιτσιρίκος μπλεκόταν διαρκώς στα πόδια της μητέρας μου στην κουζίνα και κάποια στιγμή εκείνη σκόνταψε πάνω του. Τον σήκωσε και τον χτύπησε πολύ απαλά στον πισινό. Ομως ο μικρός σοκαρίστηκε. Εβαλε τα χέρια στη μέση του και της είπε με ύφος: “Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να με αγγίζει χωρίς την άδειά μου”. Βάλαμε τα γέλια. Μου έκανε εντύπωση όμως πόσο εύγλωττα μιλούσε το επεισόδιο αυτό για τις κοινωνικές αλλαγές που έχουν συμβεί στον δυτικό κόσμο τις τελευταίες δεκαετίες. Η μητέρα μου μεγάλωσε σε μια πατριαρχική οικογένεια όπου οι γυναίκες και τα παιδιά δεν είχαν φωνή, και τώρα τα εγγόνια της μιλούσαν τη γλώσσα των “δικαιωμάτων”, η οποία της ήταν άγνωστη! Ηξερα τότε πως είχα την αρχή ενός μυθιστορήματος στο οποίο θα προσπαθούσα να μιλήσω για τις κοινωνικές αλλαγές και το πώς ζούμε σήμερα στην Αυστραλία».

- Η λειτουργία του θεσμού της οικογένειας και οι οικογενειακές σχέσεις σάς απασχολούν διαρκώς στα έργα σας.Ποιο ήταν το πλεονέκτημα του να μεγαλώνετε σε μια ελληνική οικογένεια;
«Το βασικότερο πλεονέκτημα ήταν ότι ήξερες πως σε αγαπούν. Και όχι μόνο οι γονείς, αλλά συγγενείς, φίλοι και γείτονες, που αποτελούσαν μια διευρυμένη οικογένεια. Το δεύτερο πλεονέκτημα ήταν ο σεβασμός στη μελέτη και στη μάθηση. Παρ΄ ότι ο πατέρας μου δεν μπορούσε να διαβάσει αγγλικά, κάθε φορά που έπαιρνε τον μισθό του μου αγόραζε δύο βιβλία. Αλλοτε ήταν pulp fiction, άλλοτε Ντίκενς, δεν έχει σημασία, τα διάβαζα όλα, ακόμη και όσα δεν καταλάβαινα. Νιώθω ευγνωμοσύνη για τον σεβασμό τους στη μάθηση, όπως και πολλοί φίλοι μου, παιδιά μεταναστών, που μεγαλώσαμε μέσα σε μια αυστραλιανή κουλτούρα έντονα αντιπνευματική». - Το μειονέκτημα ποιο ήταν; «Το μειονέκτημα μιας τόσο δεμένης οικογένειας είναι ότι για να ενηλικιωθείς και να βρεις τον δικό σου δρόμο στη ζωή πρέπει να επαναστατήσεις. Στην εφηβεία μου κατάλαβα ότι έπρεπε να σπάσω τους δεσμούς με την οικογένεια και να αναζητήσω τη ζωή μου έξω από αυτήν, κυρίως λόγω του σεξουαλικού προσανατολισμού μου. Εφυγα νωρίς από το σπίτι, πράγμα που τσάκισε και εμέ να και τους γονείς μου. Ωστόσο δεν με εγκατέλειψαν ποτέ. Η αγάπη τους ήταν πάντοτε εκεί, γεγονός που διαπιστώνω εκ των υστέρων ότι απαιτούσε πολλή δύναμη».

Διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη στο:

http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=56&artid=368658&dt=21/11/2010#ixzz1603AiCOA