Σάββατο 26 Μαρτίου 2011

Tennessee Williams (26 Μαρτίου 1911 - 25 Φλεβάρη 1983)

ΠOΛITIΣMOΣHμερομηνία δημοσίευσης: 15-08-09
Τενεσί Ουίλιαμς, ο αθόρυβος επαναστάτης
Οι κριτικοί υποτίμησαν τις πολιτικές απόψεις του και εστίασαν στην ψυχολογία των ηρώων του
The Guardian
Ποιος είναι ο αγαπημένος Αμερικανός θεατρικός συγγραφέας των Βρετανών; Εναν χειμώνα είναι ο Αρθουρ Μίλερ, τον επόμενο ο Ντέιβιντ Μάμετ. Φέτος την τιμητική του έχει ο Τενεσί Ουίλιαμς. Η Ρέιτσελ Βάις κάνει πρεμιέρα με το «Λεωφορείο ο Πόθος», το οποίο ανεβαίνει αυτή την εποχή στο θέατρο Ντόνμαρ του Λονδίνου.
Τον ερχόμενο Δεκέμβριο μια αφρο-αμερικανική εκδοχή της «Λυσσασμένης γάτας», με πρωταγωνιστές τον Τζέιμς Ερλ Τζόουνς και την Αντριαν Λέστερ, έρχεται στο θέατρο Ουέστ Εντ. Και στο μεταξύ θα έχουμε την ευρωπαϊκή πρεμιέρα ενός ξεχασμένου έργου του 1937, «Ανοιξιάτικη καταιγίδα» (Spring Storm) στο θέατρο Ρόγιαλ & Ντέρνσγκεϊτ του Νορθάμπτον.
Ωστόσο, παρόλο τον ενθουσιασμό μας για τον Ουίλιαμς, θεωρώ ότι εξακολουθούμε να τον προσεγγίζουμε με έναν ανεπαίσθητα λανθασμένο τρόπο.
Είθισται να παρουσιάζεται ως συγγραφέας της ψυχολογικής ανάλυσης των χαρακτήρων, εις βάρος όμως των ριζοσπαστικών πολιτικών του απόψεων καθώς και της έφεσής του στην κωμωδία.
Βεβαίως, οι αντιλήψεις όσον αφορά στην προσέγγιση του έργου του Ουίλιαμς εξελίχθηκαν με την πάροδο των ετών.
«Ακόλαστο» έργοΟταν το «Λεωφορείο ο Πόθος» παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο Λονδίνο το 1949 σε παραγωγή του Λόρενς Ολίβιε με πρωταγωνίστρια τη Βίβιαν Λι, η εικόνα που το αγγλικό κοινό σχημάτισε για τον Ουίλιαμς ήταν εκείνη του γλοιώδους και άξεστου Αμερικανού. Το έργο χαρακτηρίστηκε από το Κοινοβούλιο «ακόλαστο και πορνογραφικό».
Ευτυχώς, όμως, κάποια στιγμή πάψαμε να θεωρούμε ότι ο Ουίλαμς απλώς προσπαθεί να δημιουργήσει εντυπώσεις δίνοντας έμφαση στο σεξ.
Σήμερα στρεφόμαστε πλέον στη λυρική και πονόψυχη πλευρά του. Γι' αυτό άλλωστε χαρακτηρίστηκε «ποιητής των χαμένων ψυχών» και πλήθος αναλύσεων εστιάζουν στη συμπόνια που ένιωθε για τους κατατρεγμένους και τους «λαβωμένους» από τη ζωή. Η φράση-κλειδί σε αυτή την ανάγνωση είναι η ατάκα του περιπλανώμενου Βαλ από το θεατρικό «Ο Ορφέας στον Αδη», ο οποίος λέει: «Εχουμε όλοι καταδικαστεί σε απομόνωση μέσα στο ίδιο μας το δέρμα, διά βίου!».
Είμαι ο τελευταίος που θα υποτιμούσε τη σπαρακτική ποιητικότητα και την απήχηση της μοναχικότητας των ηρώων του. Συχνά όμως παραβλέπουμε την πιο στιβαρή πλευρά του ταλέντου του. Τα θεατρικά του έργα σκιαγραφούν το αποτρόπαιο πορτρέτο των ποταπών προκαταλήψεων του αμερικανικού Νότου: υπογραμμίζουν τη δυσχερή οικονομική πραγματικότητα αυτού του κομματιού της Αμερικής και, όντας πιστά στο πνεύμα του Τσέχοφ, που τόσο θαύμαζε, είναι εξίσου κωμικά και τραγικά.
Απόδειξη της έντονης κοινωνικής του συνείδησης (προϊόν της επισκοπιανής ανατροφής του) αποτελούν η ζωή, οι επιστολές και το ίδιο του το έργο.
Ταξίδι στον ΝότοΤαξιδεύοντας στον αμερικανικό Νότο το 1939, άκουσε με προσοχή τις διηγήσεις των ανέργων και των χτυπημένων από τη φτώχεια οικογενειών, ενώ μοιράστηκε το πενιχρό τους γεύμα με τα παιδιά τους. Η πτυχή αυτή είναι ιδιαίτερα αισθητή στα πρώιμα έργα του Ουίλιαμς, τα οποία, όπως απέδειξε η επαναπροσέγγιση από τον Τρέβορ Ναν του «Οχι για αηδόνια» στο Εθνικό Θέατρο, υπηρετούν με σθένος συγκεκριμένους κοινωνικούς σκοπούς.
Το έργο, το οποίο γράφτηκε το 1938, παρουσιάζει μια ομάδα φυλακισμένων, οι οποίοι αμφισβητούν τη μουσολινικού τύπου εξουσία ενός βίαιου φύλακα. Το αντιφασιστικό φρόνημα υπήρξε θεμελιώδης αρχή του Ουίλιαμ.
Υπ' αυτή την έννοια το «Λεωφορείο ο Πόθος» αποτελεί λυδία λίθο. Για τον Αμερικανό σκηνοθέτη και κριτικό Χάρολντ Κλούρμαν, η Μπλανς Ντιμπουά εκπροσωπεί το «μαρτυρικό ποιητικό ένστικτο και την αριστοκρατία του αισθήματος», ενώ ο Στάνλεϊ Κοβάλσκι, ο οποίος είναι όλος πυγμή, άξεστη φιληδονία και ωμή ενέργεια, αποτελεί «το ιδανικό έδαφος για την άνθηση του φασισμού, όχι ως πολιτικό κίνημα, αλλά ως στάση ζωής».
Μέχρις ότου ο Ουίλιαμς εισέλθει στην, όπως ο ίδιος αποκαλούσε, «λίθινη εποχή» του βίου του, στη δεκαετία του '60, όπου το ποτό και τα ναρκωτικά έπληξαν το ταλέντο του, το βασικό του θέμα ήταν η Αμερική με την πιο πλήρη και πολιτική έννοια του όρου. Ακόμα και το «Καμίνο Ρεάλ», που παίχτηκε για πρώτη φορά το 1953 και θεωρείται το λιγότερο συμβολικό του έργο, αποτελεί μια ζωντανή μεταφορά της Αμερικής του '50.
Και κωμωδίαΟ Ουίλιαμς παρέμεινε ένας αμιγώς πολιτικός συγγραφέας μέχρι και τον «Ορφέα στον Αδη», που ανέβηκε για πρώτη φορά το 1957. Εδώ η ηρωίδα ανακαλύπτει ότι ο πατέρας της δολοφονήθηκε από τα μέλη της Κου Κλουξ Κλαν γιατί αρνιόταν να εφαρμόσει τη φυλετική διάκριση. Ο Ουίλιαμς είναι γνωστός ως εξερευνητής εσωτερικών τοπίων· παραβλέπουμε όμως την ικανότητά του να καταγράφει και να μάχεται παντός είδους προκαταλήψεις, αδιαλλαξία ή τυραννία. Στις καλύτερες στιγμές του ο Ουίλιαμς αποδίδει την Αμερική στα χειρότερά της. Παρ' όλη τη συμπόνια του για τον άνθρωπο, εξέλαβε την ανθρώπινη κατάσταση (και ιδιαίτερα τη δική του) ως αμυδρώς παράλογη.
Το ταλέντο του στην κωμωδία είναι εν μέρει ιδιοσυγκρασιακό και εν μέρει προϊόν των νότιων καταβολών του, οι οποίες εκτείνονται από τον Μαρκ Τουέιν μέχρι την Κάρσον Μακ Κάλερς. Η φλέβα αυτή είναι αισθητή σε ολόκληρο το έργο του. Μπορεί κανείς να διαβάσει τη «Λυσσασμένη γάτα» ως μια τραγωδία με θέμα τις προσωπικές αυταπάτες, όπου ο ήρωας, ο Μπρικ, αδυνατεί να αποδεχθεί την ομοφυλοφιλία του, όπως ο πατέρας του αρνείται να αποδεχθεί τον καρκίνο του. Οπως όμως προκύπτει από τον εναρκτήριο κωμικό μονόλογο της Μάγκι, της γάτας, το έργο είναι πολύ αστείο.
Αυτο-παρωδίαΟρισμένα από το ύστερα έργα του Ουίλιαμς τείνουν στην αυτο-παρωδία, όμως τα καλύτερα έργα του θα αντέξουν στο χρόνο για συγκεκριμένους λόγους: χάρη στην ικανότητά του να γράφει εξαιρετικούς ρόλους για ηθοποιούς, στην ενστικτώδη αγάπη που τρέφει για τους αποσυνάγωγους και τους ηττημένους και λόγω της ένθερμης αντίθεσής του σε κάθε είδους τυραννία, οικιακή ή πολιτική. Οπως έγραψε κάποτε ο ίδιος ο Ουίλιαμς: «Για να είναι κανείς Καλλιτέχνης πρέπει να είναι Επαναστάτης». Λόγια που παρερμηνεύονται σταθερά και προκαλούν πάντοτε φόβο. Ηρθε όμως η ώρα να αναγνωρίσουμε ότι εντός των ορίων της πολυσύνθετης πολιτείας του Τενεσί έζησε ένας γνήσιος επαναστάτης.

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_civ_1_15/08/2009_325586 

Έργα

Vivien Leigh as Blanche DuBois in A Streetcar Named Desire (1951) Βίβιαν Λι , όπως DuBois Blanche σε μια επώνυμη Λεωφορείον Desire (1951)
Characters in his plays are often seen as representations of his family members. Οι χαρακτήρες στα έργα του συχνά θεωρούνται ως αναπαραστάσεις των μελών της οικογένειάς του. Laura Wingfield in The Glass Menagerie was understood to be modeled on Rose. Laura Wingfield σε Ο Γυάλινος Κόσμος έγινε κατανοητό να διαμορφωθεί Rose. Some biographers believed that the character of Blanche DuBois in A Streetcar Named Desire is also based on her. Ορισμένοι βιογράφοι πίστευε ότι ο χαρακτήρας της Blanche DuBois στο Λεωφορείο ο Πόθος βασίζεται επίσης της.
Amanda Wingfield in The Glass Menagerie was generally seen to represent Williams' mother, Edwina. Amanda Wingfield σε Ο Γυάλινος Κόσμος ήταν σε γενικές γραμμές φαίνεται να εκπροσωπεί «μητέρα Williams, Edwina. Characters such as Tom Wingfield in The Glass Menagerie and Sebastian in Suddenly, Last Summer were understood to represent Williams himself. Χαρακτήρες όπως ο Tom Wingfield στη Γυάλινος Κόσμος και ο Sebastian στην Ξαφνικά, το περασμένο καλοκαίρι έγιναν κατανοητές για να εκπροσωπήσει τον εαυτό του Ουίλιαμς. In addition, he used a lobotomy operation as a motif in Suddenly, Last Summer . Επιπλέον, χρησιμοποίησε μια πράξη λοβοτομή ως μοτίβο σε Ξαφνικά, το περασμένο καλοκαίρι .
The Pulitzer Prize for Drama was awarded to A Streetcar Named Desire in 1948 and to Cat on a Hot Tin Roof in 1955. Το βραβείο Pulitzer για το δράμα απονεμήθηκε Λεωφορείο ο Πόθος το 1948 και να Γάτα σε μια καυτή στέγη κασσίτερου το 1955. These two plays were later filmed, with great success, by noted directors Elia Kazan ( Streetcar ) with whom Williams developed a very close artistic relationship, and Richard Brooks ( Cat ). Αυτά τα δύο παιχνίδια ήταν αργότερα γυρίστηκε, με μεγάλη επιτυχία, σημείωσε από διευθυντές Ελία Καζάν (τραμ), με τους οποίους Ουίλιαμς αναπτυχθεί μια πολύ στενή καλλιτεχνική σχέση, και τον Richard Brooks (Cat). Both plays included references to elements of Williams' life such as homosexuality, mental instability, and alcoholism. Και τα δύο έργα που περιλαμβάνονται αναφορές σε στοιχεία της ζωής του Ουίλιαμς, όπως η ομοφυλοφιλία, η ψυχική αστάθεια, και ο αλκοολισμός. Although The Flowering Peach by Clifford Odets was the preferred choice of the Pulitzer Prize jury in 1955 and Cat on a Hot Tin Roof was at first considered the weakest of the five shortlisted nominees, Joseph Pulitzer Jr., chairman of the Board, had seen Cat on a Hot Tin Roof and thought it worthy of the drama prize. Παρά το γεγονός ότι η άνθηση Peach από τον Clifford Odets ήταν η προτιμώμενη επιλογή της κριτικής επιτροπής του Βραβείου Πούλιτζερ το 1955 και Γάτα σε μια καυτή στέγη κασσίτερου ήταν πρώτα θεωρούνται η πλέον αδύναμη από τις πέντε προεπιλεγείσες υποψηφίους, Τζόζεφ Πούλιτζερ νεώτερος, πρόεδρος του συμβουλίου, είχε δει Cat σε μια καυτή στέγη κασσίτερου και σκέφτηκα ότι αξίζει το βραβείο δράματος. The Board went along with him after considerable discussion. [ 18 ] Το Διοικητικό Συμβούλιο πήγε μαζί του μετά την σημαντική συζήτηση. [18]
Williams wrote The Parade, or Approaching the End of a Summer when he was 29 and worked on it through his life. Williams έγραψε Η παρέλαση, ή προς το τέλος του καλοκαιριού , όταν ήταν 29 και εργάστηκε σε αυτό μέσα από τη ζωή του. It seemed an autobiographical depiction of an early romance in Provincetown, Massachusetts . Φαινόταν ένα αυτοβιογραφικό απεικόνιση μιας πρόωρης ρομαντισμό σε Provincetown, Μασαχουσέτη . This play was produced for the first time on October 1, 2006 in Provincetown by the Shakespeare on the Cape production company, as part of the First Annual Provincetown Tennessee Williams Festival. Αυτό το παιχνίδι δημιουργήθηκε για πρώτη φορά την 1 Οκτωβρίου 2006 στο Provincetown από τον Σαίξπηρ στο ακρωτήριο εταιρείας παραγωγής, ως τμήμα της πρώτης ετήσιας Provincetown Τένεσι Ουίλιαμς Φεστιβάλ.
Other works by Williams include Camino Real and Sweet Bird of Youth . Άλλα έργα του Ουίλιαμς περιλαμβάνουν Camino Real και Γλυκό Πουλί της Νιότης .
His last play went through many drafts as he was trying to reconcile what would be the end of his life. [ 14 ] There are many versions of it, but it is referred to as In Masks Outrageous and Austere . Το έργο του τελευταίου πέρασε από πολλά σχέδια όπως ο ίδιος προσπαθούσε να συμβιβάσει αυτό που θα ήταν το τέλος της ζωής του. [14] Υπάρχουν πολλές εκδοχές του, αλλά είναι εφεξής σε μάσκες Outrageous και λιτός .

Μυθιστορήματα

 Σενάρια (κινηματογράφος και τηλεόραση)

  Σύντομες ιστορίες

μονόπρακτα

Main article: List of one-act plays by Tennessee Williams Κύριο άρθρο: Κατάλογος των μονόπρακτα του Τένεσι Ουίλιαμς
Tennessee Williams wrote over 70 one-act plays during his lifetime. Τένεσι Ουίλιαμς έγραψε πάνω από 70 μονόπρακτα στη διάρκεια της ζωής του. The one-acts explored many of the same themes that dominated his longer works. Η μία και πράξεις διερευνηθεί πολλά από τα ίδια θέματα που κυριάρχησε πλέον έργα του. Williams' major collections are published by New Directions in New York City. συλλογές είναι «μείζονος σημασίας Williams που δημοσίευσε Νέες κατευθύνσεις στη Νέα Υόρκη.

Επιλεγμένα έργα

  • Gussow, Mel and Holditch, Kenneth, eds. Tennessee Williams, Plays 1937-1955 ( Library of America , 2000) ISBN 978-1-883011-86-4 . Gussow Mel και Holditch, Kenneth, EDS. Τένεσι Ουίλιαμς, Plays 1937-1955 ( Βιβλιοθήκη της Αμερικής , 2000) ISBN 978-1-883011-86-4 .
    • Spring Storm Spring Storm
    • Not About Nightingales Δεν Σχετικά με τ 'αηδόνια
    • Battle of Angels Μάχη των Αγγέλων
    • I Rise in Flame, Cried the Phoenix I Αύξηση Φλόγα, φώναξε ο Φοίνικας
    • from 27 Wagons Full of Cotton (1946) Από τις 27 αμαξοστοιχίες Πλήρης Βάμβακος (1946)
      • 27 Wagons Full of Cotton 27 Φορτάμαξες Πλήρης Βάμβακος
      • The Lady of Larkspur Lotion Η κυρία Larkspur Λοσιόν
      • The Last of My Solid Gold Watches Το τελευταίο του Solid Gold μου ρολόγια
      • Portrait of a Madonna Πορτρέτο ενός Madonna
      • Auto-da-Fé Auto-da-Fe
      • Lord Byron's Love Letter Επιστολή αγάπης του Λόρδου Βύρωνα
      • This Property Is Condemned Αυτή η ιδιότητα είναι Condemned
    • The Glass Menagerie Ο Γυάλινος Κόσμος
    • A Streetcar Named Desire Λεωφορείο ο Πόθος
    • Summer and Smoke Καλοκαίρι και καπνός
    • The Rose Tattoo The Rose Tattoo
    • Camino Real Camino Real
    • from 27 Wagons Full of Cotton (1953) Από τις 27 αμαξοστοιχίες Πλήρης Βάμβακος (1953)
      • "Something Wild" "Κάτι Wild"
      • Talk to Me Like the Rain and Let Me Listen Talk to Me σαν τη βροχή και επιτρέψτε μου να ακούσετε
      • Something Unspoken Κάτι Σιωπηρή
    • Cat on a Hot Tin Roof Γάτα σε μια καυτή στέγη κασσίτερου
  • Gussow, Mel and Holditch, Kenneth, eds. Tennessee Williams, Plays 1957-1980 ( Library of America , 2000) ISBN 978-1-883011-87-1 . Gussow Mel και Holditch, Kenneth, EDS. Τένεσι Ουίλιαμς, Plays 1957-1980 ( Βιβλιοθήκη της Αμερικής , 2000) ISBN 978-1-883011-87-1 .
    • Orpheus Descending Ορφέας Φθίνουσα
    • Suddenly Last Summer Ξαφνικά πέρσι το καλοκαίρι
    • Sweet Bird of Youth Γλυκό Πουλί της Νιότης
    • Period of Adjustment Περίοδος προσαρμογής
    • The Night of the Iguana Η Νύχτα της Ιγκουάνα
    • The Eccentricities of a Nightingale Οι εκκεντρικότητες ενός Nightingale
    • The Milk Train Doesn't Stop Here Anymore Ο σταθμός γάλακτος δεν σταματά εδώ άλλο
    • The Mutilated Η Ελλιπή
    • Kingdom of Earth (The Seven Descents of Myrtle) Βασίλειο της Γης (The Seven καταβάσεις του Myrtle)
    • Small Craft Warnings Μικρά Προειδοποιήσεις Craft
    • Out Cry Out Cry
    • Vieux Carré Vieux Carré
    • A Lovely Sunday for Creve Coeur Μια υπέροχη Κυριακή για Creve Coeur  
Αναρτήθηκε από EIRMAR στις 5:01 μ.μ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)