ΝΕΟ ΤΕΥΧΟΣ “ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΤΩ”: Σαρωτικές ιδέες

γράφει η Λένα Βερδέ

Αν θέλουμε “να σαρώσουμε τα μνημόνια της χρεοκοπίας”, τότε το νέο τεύχος του περιοδικού Σοσιαλισμός Από τα Κάτω (Νο 86) μας δίνει ιδέες και επιχειρήματα για να το καταφέρουμε. Από την εισαγωγή ως τις βιβλιοκριτικές στις τελευταίες του σελίδες, το νέο ΣΑΚ καταπιάνεται με αυτή την προσπάθεια του κινήματος.

“Η εργατική αντίσταση δεν σταμάτησε ούτε στιγμή στον ένα χρόνο από την επιβολή του Μνημονίου. Αντίθετα, κάθε Πανεργατική Απεργία ενίσχυε την αυτοπεποίθηση της εργατικής τάξης και έριχνε νέο σπόρο για δυνατότερες κινητοποιήσεις”, τονίζει ο Νεκτάριος Δαργάκης στο άρθρο του “Η δύναμη της εργατικής αντίστασης” παρουσιάζοντας τους εργατικούς και νεολαιίστικους αγώνες του τελευταίου τετραμήνου. Οι συγκρούσεις στα σχολεία, τα νοσοκομεία και τους δήμους με κορυφαία στιγμή την πολυήμερη κατάληψη στο δήμο Αθήνας είναι εμπειρίες που προετοιμάζουν τις επόμενες απεργιακές μάχες.
Η εικόνα της εργατικής αντίστασης εξηγεί την τοποθέτηση που γίνεται ήδη στην εισαγωγή του περιοδικού πως “η Τρόικα και οι κυβερνήσεις της ΕΕ έχουν αρχίσει να αμφιβάλλουν για τη δυνατότητα της κυβέρνησης Παπανδρέου να επιβάλλει τα μέτρα που θέλουν να ενσωματώσουν στο νέο Μνημόνιο. Οχι μόνο γιατί τα μέτρα είναι θηριώδη...Αλλά και γιατί ακόμα και οι πιο φανατικοί χειροκροτητές του Παπανδρέου που τον αποκαλούσαν 'ο άνθρωπός μας στην Αθήνα' τώρα διαπιστώνουν ότι η κυβέρνησή του πάσχει από 'μεταρρυθμιστική κόπωση'”. Τα άρθρα για την αντίσταση στα Μνημόνια ανοίγουν τη συζήτηση μπροστά στις εκδηλώσεις που οργανώνει το ΣΕΚ το επόμενο διάστημα σε όλες τις γειτονιές και μεγάλες πόλεις της χώρας.

Όρια

Η “φυσική” συνέχεια των παραπάνω άρθρων -παρότι δεν αποτελούν συνέχεια και στις σελίδες του περιοδικού- είναι τα άρθρα για τις “Κυβερνήσεις της Αριστεράς” και τις “Εργατικές Επαναστάσεις”. Στο πρώτο, με αφορμή ότι “όλο και περισσότερο συχνά ακούγονται φωνές που εύχονται να υπάρξει μια κυβέρνηση που θα τολμήσει να μιμηθεί το παράδειγμα της κυβέρνησης του Ισημερινού κηρύσσοντας στάση πληρωμών του χρέους”, ο Λέανδρος Μπόλαρης κάνει μια αναδρομή στις εμπειρίες αλλά και τα όρια των αριστερών κυβερνήσεων.
Στο δεύτερο, με αφορμή τις αραβικές επαναστάσεις, ο Πάνος Γκαργκάνας γυρνά στο πλήθος των εργατικών επαναστάσεων από το 1848 μέχρι σήμερα: “την Παρισινή Κομμούνα, το κύμα που σημάδεψε το τέλος του Α' Παγκόσμιου Πολέμου, την κρίση της δεκαετίας του 1930, τα κινήματα της Αντίστασης στη ναζιστική κατοχή, τις αντιαποικιακές επαναστάσεις, το κύμα του ευρύτερου '1968'. Υπάρχει άφθονο υλικό για να αντλήσουμε συμπεράσματα”.
Τα τρία άρθρα που παρεμβάλλονται ανήκουν σε ένα άλλο επίκαιρο μέτωπο, τον πόλεμο στη Μέση Ανατολή. “Οχι επέμβαση στη Λιβύη, Νίκη στις αραβικές επαναστάσεις” υποστηρίζει ο Θανάσης Καμπαγιάννης προβάλλοντας τα “βαριά” καθήκοντα της Αριστεράς στην Δύση. Ακολουθεί η Μαρία Στύλλου με το άρθρο της “Η κρίση του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού” στο οποίο εξηγεί πως “Η στρατηγική του 'Νέου Αμερικάνικου Αιώνα' έφαγε πολλά χαστούκια μέσα στη δεκαετία”. Ενώ ο Νίκος Λούντος στο άρθρο “Τα αραβικά καθεστώτα” παρουσιάζει την προέλευση, τις παραδόσεις και τα αδιέξοδα των καθεστώτων της Μέσης Ανατολής που σήμερα βρίσκονται σε επαναστατική κρίση.
Πώς λειτουργεί ο καπιταλισμός και γιατί μπαίνει σε κρίση; είναι ένα κρίσιμο για το κίνημα σήμερα ερώτημα. Στο άρθρο του “Οι τυφλοί ΄νόμοι της αγοράς” ο Σωτήρης Κοντογιάννης απαντά με βάση το τελευταίο βιβλίο του Κρις Χάρμαν “Καπιταλισμός Ζόμπι”: “Ολόκληρο το σύστημα, λέει ο Κρις Χάρμαν, έχει μετατραπεί σε 'ζόμπι' – σε έναν ζωντανό-νεκρό που τρέφει την ακόρεστη δίψα του για αίμα από τις σάρκες της κοινωνίας”.
Αν υπάρχει ένα γεγονός που δείχνει με τρανταχτό τρόπο τη βαρβαρότητα του συστήματος, τότε αυτό σίγουρα είναι “Το έγκλημα της Φουκουσίμα”. Οπως εξηγεί ο Γιώργος Ράγκος στο ομότιτλο άρθρο του επιχειρηματολογώντας γιατί κανένα εργοστάσιο πυρηνικής ενέργειας δεν είναι ασφαλές: “Ακόμα και σήμερα δεν υπάρχουν ακριβείς εκτιμήσεις για το μέγεθος της καταστροφής. Είναι σίγουρο ότι πάνω από 14 χιλιάδες άνθρωποι έχουν χάσει τη ζωή τους, άλλοι τόσοι και περισσότεροι αγνοούνται και οι ζημιές ανέρχονται σε εκατοντάδες δισεκατομμύρια δολάρια. Ομως, ακόμα και αυτή η βιβλική καταστροφή είναι μικρή μπροστά στην καταστροφή που πρόκειται να επακολουθήσει από την έκλυση της ραδιενέργειας”.
Το περιοδικό κλείνει με τις Βιβλιοκριτικές και την Επισκόπηση των περιοδικών εκδόσεων της Αριστεράς το τελευταίο τετράμηνο. Οι κριτικές αφορούν στα βιβλία “Κριτική της Πολιτικής Οικονομίας” του Καρλ Μαρξ και “Το στρατηγικό βάθος: Η διεθνής θέση της Τουρκίας” του Αχμετ Νταβούτολγου”, καθώς και στα κείμενα “Ο ρόλος της εργασίας στην εξανθρώπιση του πιθήκου” του Φρίντριχ Ενγκελς και “Ο Ενγκελς και η καταγωγή της ανθρώπινης κοινωνίας” του Κρις Χάρμαν που κυκλοφορούν πλέον σε μία έκδοση.

http://ergatiki.gr/index.php?option=com_k2&view=item&id=2331:i970&Itemid=62