του Δημήτρη Λιβιεράτου, ιστορικού του εργατικού κινήματος
Είχα την τύχη να γνωρίσω τον συγγραφέα και να εκτιμήσω τον τρόπο της δουλειάς του. Ακάματος ερευνητής κάθε κιτρινισμένου από το χρόνο χαρτιού που αναφέρεται στην ιστορία του Αεριόφωτος-Γκαζίου, όπως καλύτερα το ξέρουμε.
30 χρόνια δούλεψε στην επιχείρηση. Έψαξε, έμαθε όλες τις λεπτομέρειες της ιστορίας της. Συμβόλαια, συμβάσεις, νόμοι, καταστατικά, συμφωνητικά, ότι αφορούσε την ιστορία μιας μεγάλης βιομηχανικής επιχείρησης. Στην τότε ακόμα μικρή Ελλάδα.
Μέσα από τις σελίδες του ιστορικά ωραίου βιβλίου του γνωρίζουμε την Ελλάδα των χρόνων 1860 και μετά. Η Αθήνα σε λίγα χρόνια γίνεται φωτισμένη πόλη, ευρωπαϊκή με τα όλα της. Μετά το παράδειγμα της Αθήνας έγιναν εργοστάσια Γκαζιού στον Πειραιά, την Πάτρα, το Βόλο, την Κέρκυρα.
Ο Κώστας Σπανόπουλος με την εργασία του καταρρίπτει τον μύθο της «ψωροκώσταινας». Δείχνει μια χώρα που συνέρχεται, αναπτύσσεται, δημιουργείται και με δυναμισμό ανοίγεται στην καινούργια καπιταλιστική περίοδο. Στο Γκάζι δούλεψαν χιλιάδες εργάτες. Έδωσε το όνομα του στο διπλανό συνοικισμό Γκαζοχώρι, σήμερα Κεραμεικό. Επηρέασε τη ζωή όλης της Αθήνας μέχρι πριν από μερικά χρόνια που παρέδωσε στη σημερινή ΔΕΦΑ.
Οι δρόμοι φωτίστηκαν, χιλιάδες σπίτια με γκάζι μπήκαν σε πιο άνετη περίοδο μαγειρικής και φωτισμού. Δύσκολα ένας σύγχρονος μπορεί να καταλάβει τη σημασία μιας τέτοιας μεγάλης εργοστασιακής μονάδας στις παρυφές της τότε Αθήνας. Άλλαξε τους ρυθμούς της και πρώτη φορά φώτισε αξιοπρεπώς τους δρόμους της.
Αξίζει τον κόπο να διαβαστεί αυτό το σημαντικό βιβλίο.
Άλλο ένα σημαντικό βιβλίο. Αναφέρεται στον Φραγκίσκο Φεράλδη, τον «μυστηριώδη» πλούσιο που έφτασε από τη Γαλλία τα χρόνια της επανάστασης. Γνωρίζεται με όλους τους τότε εξέχοντες στο Ναύπλιο. Από τους πρώτους βιομήχανους δημιουργεί την εποχή του Καποδίστρια ένα μεταξουργείο σε 200 στρέμματα έξω από το Ναύπλιο. Αργότερα βυρσοδεψείο, εμπόριο βελανιδιών για βαφές. Τα χρόνια του Όθωνα έχει εγκατασταθεί στον Πειραιά σαν μηχανικός κατασκευαστής και πλοιοκτήτης. Παρουσιάζεται σαν τραπεζίτης, συνεχίζει με την ανάμιξη του στη συγκοινωνιακή σύνδεση Αθήνας-Πειραιά, αλλά και ξενοδοχεία στην Αθήνα. Τέλος, αναλαμβάνει να κατασκευάσει και εκμεταλλευτεί το εργοστάσιο Αεριόφωτος-Γκαζίου.
Ο Κώστας Σπανόπουλος τον συνάντησε στα παλαιικά χαρτιά γράφοντας την ιστορία του Γκαζιού. Μένει έκπληκτος που όσα χρόνια έψαξε, ακόμα και στην οικογένεια του, δεν βρήκε καμιά του απεικόνιση, πίνακα, φωτογραφία. Για αυτό και ο τίτλος του βιβλίου του.
Με δύο λόγια η άξια δουλειά του Κώστα Σπανόπουλου που συνεχίζει γράφοντας την ιστορία των εργατών γκαζιέριδων και της οργάνωσης τους, τον τοποθετεί στους λίγους ερευνητές της πρωτογενούς βιομηχανικής ιστορίας της χώρας μας. Τότε που με την βιομηχανία αναπτύσσεται αυτή η καινούργια και συνεχώς αγωνιζόμενη εργατική τάξη.
http://ergatiki.gr/index.php?option=com_k2&view=item&id=4631:i1022&Itemid=62
Είχα την τύχη να γνωρίσω τον συγγραφέα και να εκτιμήσω τον τρόπο της δουλειάς του. Ακάματος ερευνητής κάθε κιτρινισμένου από το χρόνο χαρτιού που αναφέρεται στην ιστορία του Αεριόφωτος-Γκαζίου, όπως καλύτερα το ξέρουμε.
30 χρόνια δούλεψε στην επιχείρηση. Έψαξε, έμαθε όλες τις λεπτομέρειες της ιστορίας της. Συμβόλαια, συμβάσεις, νόμοι, καταστατικά, συμφωνητικά, ότι αφορούσε την ιστορία μιας μεγάλης βιομηχανικής επιχείρησης. Στην τότε ακόμα μικρή Ελλάδα.
Μέσα από τις σελίδες του ιστορικά ωραίου βιβλίου του γνωρίζουμε την Ελλάδα των χρόνων 1860 και μετά. Η Αθήνα σε λίγα χρόνια γίνεται φωτισμένη πόλη, ευρωπαϊκή με τα όλα της. Μετά το παράδειγμα της Αθήνας έγιναν εργοστάσια Γκαζιού στον Πειραιά, την Πάτρα, το Βόλο, την Κέρκυρα.
Ο Κώστας Σπανόπουλος με την εργασία του καταρρίπτει τον μύθο της «ψωροκώσταινας». Δείχνει μια χώρα που συνέρχεται, αναπτύσσεται, δημιουργείται και με δυναμισμό ανοίγεται στην καινούργια καπιταλιστική περίοδο. Στο Γκάζι δούλεψαν χιλιάδες εργάτες. Έδωσε το όνομα του στο διπλανό συνοικισμό Γκαζοχώρι, σήμερα Κεραμεικό. Επηρέασε τη ζωή όλης της Αθήνας μέχρι πριν από μερικά χρόνια που παρέδωσε στη σημερινή ΔΕΦΑ.
Οι δρόμοι φωτίστηκαν, χιλιάδες σπίτια με γκάζι μπήκαν σε πιο άνετη περίοδο μαγειρικής και φωτισμού. Δύσκολα ένας σύγχρονος μπορεί να καταλάβει τη σημασία μιας τέτοιας μεγάλης εργοστασιακής μονάδας στις παρυφές της τότε Αθήνας. Άλλαξε τους ρυθμούς της και πρώτη φορά φώτισε αξιοπρεπώς τους δρόμους της.
Αξίζει τον κόπο να διαβαστεί αυτό το σημαντικό βιβλίο.
Άλλο ένα σημαντικό βιβλίο. Αναφέρεται στον Φραγκίσκο Φεράλδη, τον «μυστηριώδη» πλούσιο που έφτασε από τη Γαλλία τα χρόνια της επανάστασης. Γνωρίζεται με όλους τους τότε εξέχοντες στο Ναύπλιο. Από τους πρώτους βιομήχανους δημιουργεί την εποχή του Καποδίστρια ένα μεταξουργείο σε 200 στρέμματα έξω από το Ναύπλιο. Αργότερα βυρσοδεψείο, εμπόριο βελανιδιών για βαφές. Τα χρόνια του Όθωνα έχει εγκατασταθεί στον Πειραιά σαν μηχανικός κατασκευαστής και πλοιοκτήτης. Παρουσιάζεται σαν τραπεζίτης, συνεχίζει με την ανάμιξη του στη συγκοινωνιακή σύνδεση Αθήνας-Πειραιά, αλλά και ξενοδοχεία στην Αθήνα. Τέλος, αναλαμβάνει να κατασκευάσει και εκμεταλλευτεί το εργοστάσιο Αεριόφωτος-Γκαζίου.
Ο Κώστας Σπανόπουλος τον συνάντησε στα παλαιικά χαρτιά γράφοντας την ιστορία του Γκαζιού. Μένει έκπληκτος που όσα χρόνια έψαξε, ακόμα και στην οικογένεια του, δεν βρήκε καμιά του απεικόνιση, πίνακα, φωτογραφία. Για αυτό και ο τίτλος του βιβλίου του.
Με δύο λόγια η άξια δουλειά του Κώστα Σπανόπουλου που συνεχίζει γράφοντας την ιστορία των εργατών γκαζιέριδων και της οργάνωσης τους, τον τοποθετεί στους λίγους ερευνητές της πρωτογενούς βιομηχανικής ιστορίας της χώρας μας. Τότε που με την βιομηχανία αναπτύσσεται αυτή η καινούργια και συνεχώς αγωνιζόμενη εργατική τάξη.
http://ergatiki.gr/index.php?option=com_k2&view=item&id=4631:i1022&Itemid=62
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου