ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟ Τέσσερις Μάρλοου πυροβολούν - Νουάρ Ιστορίες, Α' Τόμος

Προτού ακόμη γίνει ένας από τους πιο διάσημους αμερικανούς συγγραφείς αστυνομικών μυθιστορημάτων ο Ρέιμοντ Τσάντλερ έγραφε νουάρ διηγήματα με πρωταγωνιστές σκληρούς αλλά έντιμους για περιοδικά όπως το «Βlack Μask»

ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΦΙΛΙΠΠΟΥ | Κυριακή 13 Φεβρουαρίου 2011

Διαβάστε περισσότερα:

http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=56&artid=384239&dt=13%2F02%2F2011#ixzz1DvwEYtoR

 

 

 

Το παρόν βιβλίο περιέχει τέσσερα διηγήματα που φιλοξενήθηκαν στο περιοδικό «Βlack Μask». Και τα τέσσερα είναι εξαιρετικά ως δείγματα γραφής, μεταφράζονται για πρώτη φορά στην ελληνική γλώσσα και μέσω αυτών ο αναγνώστης γνωρίζει τον πρώιμο Ρέιμοντ Τσάντλερ. Το πρώτο, Οι εκβιαστές δεν παίζουν με τα όπλα ( Βlackmailers don΄t shoot ), δημοσιεύθηκε τον Δεκέμβριο του 1933, το δεύτερο, Το «καρφί» ( Finger Μan ), τον Οκτώβριο του 1934, το τρίτο, Δολοφόνος στη βροχή ( Κiller in the rain ), τον Ιανουάριο του 1935 και το τέταρτο, Ο άνθρωπος που λάτρευε τα σκυλιά ( Τhe man who liked dogs ), τον Μάρτιο του 1936.

Στο Οι εκβιαστές δεν παίζουν με τα όπλα ο ήρωας λέγεται Μάλορι- πιθανότατα ως αναφορά στον Τόμας Μάλορι, άγγλο συγγραφέα του βιβλίου ιπποτικών περιπετειών Le morte d΄ Αrthur, βασισμένου στους θρύλους του βασιλιά Αρθούρου. Ο Μάλορι, κάτοικος Σικάγου, παζαρεύει με τη σταρ του σινεμά Ρόντα Φαρ να της παραδώσει κάτι ερωτικά γράμματα που της ανήκουν, σταλμένα σε έναν παλιό εραστή της, τον ηθοποιό Λάντρεϊ, έναν τζογαδόρο. Οταν η Φαρ πέφτει θύμα απαγωγής, ο ήρωας εμπλέκεται περισσότερο στην υπόθεση.

Ο Μάλορι, ένας ιππότης των δρόμων, μοιράζει γροθιές δεξιά κι αριστερά, κουβαλάει ένα λούγκερ κάτω από τη μασχάλη του, πυροβολεί και σκοτώνει, τρώει ξύλο, πίνει ουίσκι και είναι υποχρεωμένος να αντιμετωπίσει τον σωματοφύλακα της σταρ, τον γκάνγκστερ Κοστέλο, τον δικηγόρο Ατκινσον και διεφθαρμένους αστυνομικούς. Είναι έντιμος και ερωτιάρης αλλά δεν τον βλέπουμε σε ιδιωτικές στιγμές- δεν προλαβαίνει να ερωτευθεί, απλώς φιλάει βίαια τη σταρ.

Ο Τσάντλερ αφηγείται τις ιστορίες απατεώνων που στήνουν παγίδες και πέφτουν μέσα, περιγράφει τον μικρόκοσμο των κακοποιών και των αστυνομικών της περιοχής του Λος Αντζελες, μα κυρίως εστιάζει το ενδιαφέρον του στην ανασφάλεια των ηθοποιών του Χόλιγουντ, οι οποίοι καταφεύγουν σε φτηνά κόλπα για να εξασφαλίσουν μια αμφίβολη δημοσιότητα.

Ο Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ ως ντετέκτιβ Φίλιπ Μάρλοου με τη Μάρθα Βίκερς στην κινηματογραφική μεταφορά του «Μεγάλου ύπνου»,σε σκηνοθεσία Χάουαρντ Χοκς (1946).Και στα τέσσερα διηγήματα του βιβλίου «Νουάρ ιστορίες» βρίσκουμε πρόσωπα και καταστάσεις που θυμίζουν έντονα το μυθιστόρημα του Ρέιμοντ Τσάντλερ

Στην ιστορία που τιτλοφορείται Το «καρφί» πρωταγωνιστεί ο Φίλιπ Μάρλοου. Το όνομα παραπέμπει σε έναν ήρωα της αγγλικής λογοτεχνίας, τον ναυτικό-αφηγητή Μάρλοου στο έργο Η καρδιά του σκότους του Τζόζεφ Κόνραντ. Ας μην ξεχνάμε πως ο Τσάντλερ, αν και γεννήθηκε στο Σικάγο, μεγάλωσε στο Λονδίνο, όπου σπούδασε και εργάστηκε ως δημοσιογράφος. Τον Μάρλοου, κάτοικο Λος Αντζελες- διαθέτει γραφείο, πίνει τεκίλα, οδηγεί αμάξι Μάρμον, μοντέλο του 1925, τρώει ξύλο και πυροβολεί -, επισκέπτεται ένας γνωστός του, ο Λου Χάργκερ, ιδιοκτήτης χαρτοπαιγνίου με ρουλέτα που του το έχουν κλείσει. Χρειάζεται έναν σωματοφύλακα, κάποιον με όπλο, για να τον προστατεύσει όταν πάει να παίξει σε αντίπαλο μαγαζί.

Πράγματι παίζει και κερδίζει ένα μεγάλο ποσόν, αλλά η ρουλέτα είναι πειραγμένη. Μια παίκτρια, η δεσποινίς Γκλεν, η μοιραία γυναίκα της υπόθεσης, είναι ανακατεμένη στην κομπίνα. Οταν ο Χάργκερ δολοφονείται, ο Μάρλοου κατηγορείται ως ύποπτος, αλλά αυτός, ο ιππότης της πόλης, καταφέρνει να βγει αλώβητος από το μπλέξιμο. Ο Τσάντλερ μιλάει για τους κακοποιούς που ελέγχουν τα κακόφημα μαγαζιά και για τους διεφθαρμένους πολιτικούς οι οποίοι διαθέτουν τεράστια ισχύ στις αμερικανικές πόλεις ως μέλη των δημαρχιακών λόμπι.

Στο Δολοφόνος στη βροχή ο ανώνυμος ήρωας πίνει ουίσκι και οδηγεί μια Κράισλερ. Ενας πρώην εργάτης και νυν πλούσιος, ο Τόνι Ντράβεκ, σερβικής καταγωγής, του οποίου η ερωτομανής κόρη, η Κάρμεν, έχει μπλέξει με ένα «κάθαρμα», τον Στάινερ, του αναθέτει να τους χωρίσει. Ο Στάινερ έχει μαγαζί με σπάνια βιβλία αλλά στην πραγματικότητα διακινεί πορνογραφικό υλικό.

Στην ιστορία συμβαίνουν διάφορα περίεργα: ο ήρωας βρίσκει την Κάρμεν γυμνή και μαστουρωμένη σε ένα δωμάτιο, ο οδηγός του Ντράβεκ σκοτώνεται πέφτοντας με το αμάξι του στη θάλασσα, κάποιος εκβιάζει τον Ντράβεκ με μια τολμηρή φωτογραφία της κόρης του, ο Στάινερ δολοφονείται. Ολα αυτά σχετίζονται με χρήμα, εκβιασμούς και έρωτα.

Στο Ο άνθρωπος που λάτρευε τα σκυλιά πρωταγωνιστεί τέταρτος ιδιωτικός ντετέκτιβ, ο Καρμάντι, ο οποίος ψάχνοντας να βρει έναν κλεμμένο σκύλο επισκέπτεται το κτηνιατρείο του δόκτορος Σαρπ. Στο μεταξύ εξαφανίζεται μια κοπέλα, η Ιζομπελ Σνερ, που είχε τον σκύλο. Ο ήρωας πίνει ουίσκι, τρώει ξύλο και με κίνδυνο της ζωής του επιβιβάζεται σε ένα πλοίο-καζίνο όπου κρύβεται το μυστήριο της υπόθεσης. Και εδώ ο Τσάντλερ στηλιτεύει τους διεφθαρμένους αστυνομικούς οι οποίοι, ενώ έχουν ως καθήκον την προστασία των πολιτών, χρησιμοποιούν τα αξίωμά τους για να πλουτίσουν. Ασφαλώς ο ήρωάς του επιβιώνει για να συνεχίσει τη δράση του εναντίον των παρανόμων.

Εγινε συγγραφέας λόγω οικονομικής κρίσης

Οταν,το 1932, ξέσπασε στις ΗΠΑ το Μεγάλο Κραχ,ο Ρέιμοντ Τσάντλερ για λόγους βιοπορισμού αποφάσισε να γράψει αστυνομικές ιστορίες και να τις πουλήσει σε λαϊκά περιοδικά

Ο Ρέιμοντ Τσάντλερ (1888-1959),γεννημένος στο Σικάγο και μεγαλωμένος στην Αγγλία,έγινε συγγραφέας από ανάγκη.To 1932,στη διάρκεια της οικονομικής κρίσης που έπληξε τις ΗΠΑ, μόλις απολύθηκε από μια εταιρεία πετρελαίου,για να εξοικονομήσει τα προς το ζην ασχολήθηκε βιοποριστικά με το γράψιμο.Διάβασε πολλές αστυνομικές ιστορίες και αποφάσισε να γράψει τις δικές του για να τις πουλήσει σε λαϊκά περιοδικά.

Ο Φίλιπ Μάρλοου,ένας από τους διασημότερους ιδιωτικούς ντετέκτιβ της αμερικανικής λογοτεχνίας,υπήρξε πρότυπο για πολλούς συγγραφείς του αστυνομικού αφηγήματος.Ωστόσο και αυτός στηρίχθηκε πάνω σε άλλους παρόμοιους ήρωες της αμερικανικής λαϊκής λογοτεχνίας,όπως ο Κοντινένταλ Οπ και ο Σαμ Σπέιντ του Ντάσιελ Χάμετ. Οι Τσάντλερ και Χάμετ συναντήθηκαν μόνο μία φορά,τo 1936, σε ένα γεύμα συνεργατών του «Βlack Μask» και η σχέση τους δεν οδήγησε σε φιλία.Να σημειωθεί ότι στα τέσσερα διηγήματα του βιβλίου βρίσκουμε πρόσωπα και καταστάσεις που θυμίζουν έντονα τα μυθιστορήματα Ο μεγάλος ύπνος του 1939 και Αντίο, γλυκιά μου του 1940.

Διαβάστε περισσότερα

: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=56&artid=384239&dt=13%2F02%2F2011#ixzz1DvwKqrY2