#Mother
Mother / Μητέρα, του Αρανόφσκι (2017)
Είδαμε, λοιπόν, και το
Mother του Αρονόφσκι... Και τι είδαμε; Μια ταινία γεμάτη στους
συμβολισμούς, που είναι τόσοι πολλοί που χωράνε και στην τσέπη σου,
μπόλικη φλυαρία, αρκετή επίδειξη κινηματογραφικού ύφους, άπλετη
αναπαραγωγή κοινωνικών, σεξιστικών, ιδεολογικών και φυσικά φιλμικών
στερεότυπων, το ακατέργαστο, με την αρνητική έννοια, σχεδόν βίαιο και
αφελές ανακάτεμα στοιχείων ψυχολογικού θρίλερ, δραματικής ταινίας και
ιδεαλιστικής, επιφανειακής στην καλύτερη
περίπτωση, κριτικής σε διάφορα κοινωνικά θέματα, με ψήγματα χιούμορ που
δεν σε αγγίζει και με διάθεση, αν όχι φανερή πρόθεση, να περιέχει
στοιχεία και από τον Χίτσκοκ και από τον Μπουνιουέλ και από τον
Πολάνσκι, για να καταλήξει μια κακομαγειρεμένη και δυσκολοχώνευτη σούπα
που χρειάζεσαι τόνους σόδας Tuborg, by appointment to the Royal Danish
Court, για να χωνέψεις.
Τι άλλο να πει κανείς; Κρίμα για τον Αρονόφσκι, κρίμα για τους, κορυφαίους ομολογουμένως, ηθοποιούς που συμμετείχαν στην ταινία, που παρά τις φιλότιμες προσπάθειες τους, μοιάζουν κουρασμένοι και διεκπεραιωτικοί, κρίμα και για όσους/ες πλήρωσαν (και πληρώσαμε) για να την δούμε, κρίμα και γι' αυτούς που υπερασπίζονται ένα υποτιθέμενο κινηματογραφικό αριστούργημα που προσπέρασε την καλλιτεχνική επιτυχία αλλά που ξεσήκωσε πλήθος συζητήσεων τόσο για το θέμα του, όσο και για την ποιότητα του. Όπως να το δει κάνεις, έχει κι αυτό την σημασία του...
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 4.5-5/10
