Το Λογοτεχνία και Σκέψη διαβάζει: Τρία βιβλία για το καλοκαίρι

1) Ίαν Ράνκιν, Σκελετοί στο κελάρι, μτφ. Αλεξάνδρα Κονταξάκη, εκδ. Μεταίχμιο (στα αγγλικά: 2004, πρώτη έκδοση στα ελληνικά: 2006, παρούσα έκδοση: 2017)

Ένας λαθρομετανάστης βρίσκεται δολοφονημένος σ' ένα δημοτικό οικιστικό συγκρότημα του Εδιμβούργου: ρατσιστικό έγκλημα ή κάτι τελείως διαφορετικό; Εκτός από το φόνο, τον επιθεωρητή Ρέμπους τον απασχολούν, βέβαια, και άλλα ζητήματα: το παλιό του αστυνομικό τμήμα έκλεισε και οι ανώτεροί του θα προτιμούσαν να βγει στη σύνταξη παρά να τον έχουν στα πόδια τους. Ο Ρέμπους όμως δεν θα τους κάνει το χατίρι. Στο πλαίσιο της έρευνάς του, θα επισκεφθεί ένα κρατητήριο προσφύγων, θα συναλλαχθεί με τον βρομερό υπόκοσμο του Εδιμβούργου, και σχεδόν θα ερωτευτεί...
Στο μεταξύ, η συνεργάτιδά του η Σίβον έχει τα δικά της προβλήματα. Μια έφηβη το έσκασε απ' το σπίτι της κι η Σίβον καλείται να βοηθήσει την οικογένεια, που σημαίνει ότι θα βρεθεί πιο κοντά απ' ό,τι θα ήθελε στον ιστό ενός βιαστή.

Πώς συνδέονται όλα αυτά με το θέμα δύο σκελετών -μιας γυναίκας κι ενός νηπίου- που βρέθηκαν θαμμένοι κάτω απ' το τσιμεντένιο πάτωμα ενός κελαριού στην Κρεαταγορά;

2) Χ.Φ. Λάβκραφτ, Υπερφυσικός τρόμος στη λογοτεχνία (δοκίμια), μτφ. Γιώργος Μπαρουξής, πρόλογος: Μάκης Πανώριος, εκδ. Αίολος (1938, α' έκδοση στα ελληνικά: 2008)

Είναι ευτύχημα που ο Χ.Φ. Λάβκραφτ αποφάσισε να γράψει αυτό το δοκίμιο ιστορίας, κριτικής και αισθητικής πάνω στη λογοτεχνία του τρόμου. Όχι μόνο γιατί μας πληροφορεί με σαφήνεια και πληρότητα για τις καταβολές, τους συγγραφείς και την εξέλιξη του λογοτεχνικού είδους, μα, κυρίως, επειδή μας υποδεικνύει εκείνους που τον επηρέασαν ή που θαύμαζε, καθώς και τις απόψεις του για ποικίλα θέματα που εμφανίζονται στις ιστορίες του. Αν και δεν αναφέρεται καθόλου στον μεγαλύτερο συγγραφέα τρόμου, τον εαυτό του, μας μιλάει για τη διαμόρφωση της ίδιας της τέχνης του, μέσα από τη μελέτη του έργου συγγραφέων όπως ο Ουόλπολ, ο Στόουκερ, ο Ε. Άλαν Πόε, ο Μάχεν, ο Ντάνσανι, καθιστώντας έτσι πιο κατανοητές για μας τις απαράμιλλες ιστορίες του. Ο Λάβκραφτ που θαυμάζουμε βρίσκεται εδώ!

3) Γεώργιος Ελ. Τζιτζικάκης, Αντίο δεν είπα, ακόμη ζω (διηγήματα) εκδ. Ωκεανίδα (Απρίλιος 2018)

Έντεκα ιστορίες, εμπνευσμένες όλες από ημέρες και νύχτες δύσκολες, σκοτεινές και μοναχικές. Ιστορίες για τον έρωτα και την αγάπη, τη νοσταλγία και την απώλεια, για τους θανάτους που βιώνεις στη ζωή και για τις φορές που βρέθηκες ένα βήμα πιο κοντά στην τρέλα.

Κάποιες πηγάζουν από γνωριμίες με αλλόκοτους ανθρώπους, άλλες είναι βαθιά εξομολογητικές και μερικές υπαγορευμένες εξ ολοκλήρου από τη φωνή που μιλάει μέσα στο κεφάλι κάθε ανθρώπου. Όπως και να έχει, σας κοιτάζουν κατάματα δίχως να επιχειρούν να σας αποδείξουν κάτι· θέλουν μονάχα να σας διηγηθούν μια ιστορία, ψιθυρίζοντάς σας πως υπάρχει και αυτή η εκδοχή της.

πηγή: Βιβλιονετ

επιλογή: Λογοτεχνία και Σκέψη