Χανιά: παρουσίαση του νέου μυθιστορήματος του Λευτέρη Γιαννακουδάκη "Τα Φαντάσματα του Δεκέμβρη"

Χανιά: παρουσίαση του νέου μυθιστορήματος του Λευτέρη Γιαννακουδάκη "Τα Φαντάσματα του Δεκέμβρη"

Χανιά, στο Public (Χατζημιχάλη Γιάνναρη 40-42), 24/4/2013, στις 7 μ.μ.

Χανιά: παρουσίαση του νέου μυθιστορήματος του Λευτέρη Γιαννακουδάκη «Τα Φαντάσματα του Δεκέμβρη»

Χανιά, στο Public (Χατζημιχάλη Γιάνναρη 40-42), 24/4/2013, στις 7 μ.μ.

Τα PUBLIC και οι εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ σας προσκαλούν στην παρουσίαση του μυθιστορήματος του Λευτέρη Γιαννακουδάκη

ΤΑ ΦΑΝΤΑΣΜΑΤΑ ΤΟΥ ΔΕΚΕΜΒΡΗ

την Τετάρτη 24 Απριλίου 2013, στις 7 μ.μ., στο Public Χανίων (Χατζημιχάλη Γιάνναρη 40-42).

Με το συγγραφέα συνομιλούν ο αρθογράφος στο χανιώτικο Τύπο Ειρηναίος Μαράκης και η εικαστικός Σύλβια Πετσούρα.

Ο Λευτέρης Γιαννακουδάκης ανάμεσα σε μέλη του συγκροτήματος False Alarm, που μελοποίησαν τραγούδια του

παρουσίαση

Αθήνα, Δεκέμβρης 2008. Ο Αλεξάγγελος Ελεφάντης, απόμαχος πυγμάχος και αμετανόητος ροκάς, ζει με τις αναμνήσεις του παρελθόντος. Η ζωή του ανατρέπεται όταν κληρονομεί από τον καθηγητή Σωκράτη Παπαηλιόπουλο ένα σημαντικό ποσό, μια κόρη κι ένα σκύλο. Τις ίδιες μέρες η δολοφονία ενός δεκαπεντάχρονου μαθητή από αστυνομικό πυροδοτεί την κοινωνική έκρηξη και η πόλη αναφλέγεται. Η κόρη του καθηγητή μπλέκεται στα επεισόδια κι ο Αλεξάγγελος αναγκάζεται να την ακολουθήσει. Τα πράγματα δυσκολεύουν όταν οι νεκροί γύρω πληθαίνουν και όλα τα στοιχεία θυμίζουν έναν Δεκέμβρη δεκαέξι χρόνια πριν. Τα φαντάσματά του ξυπνούν, ζητώντας δικαίωση. 

Με σκηνικό τη φλεγόμενη Αθήνα του 2008 και σάουντρακ έντονη ροκ μουσική, μέσα από συγκρούσεις, φόνους και ανατροπές αποκαλύπτονται τρομακτικά μυστικά του παρελθόντος. Το πρώτο συλλαλητήριο για τη Μακεδονία, ο Μέγας Αλέξανδρος, οι στωικοί φιλόσοφοι, το Μπουένος Άιρες και ο Ηλίας Πετρόπουλος συνθέτουν μια ιστορία συνωμοσίας, όπου ο σαραντάχρονος πυγμάχος παλεύει για τη ζωή του και τη ζωή των αγαπημένων του.

κριτικές

Το αθηναικό θρίλερ των δέκα ημερών

Ο Λευτέρης Γιαννακουδάκης, καθηγητής Βιολογίας σε φροντιστήριο του Ηρακλείου και εμψυχωτής ενός επιτυχημένου Εργαστηρίου Δημιουργικής Γραφής, έζησε στα Εξάρχεια αλλά βρισκόταν στην Κρήτη όταν δολοφονήθηκε ο Αλέξης Γρηγορόπουλος τέτοιες ημέρες το 2008. Ηταν τότε 36 χρονών και είχε μαθητές της Γ' Λυκείου που βγήκαν οργισμένοι στους δρόμους «με ένα επιθετικό "Γιατί;" - "Γιατί κανένας δεν νοιάζεται για μας;"» και «φώναξαν "Είμαστε εδώ!"».

Το καινούργιο του μυθιστόρημα, όμως, τα «Φαντάσματα του Δεκέμβρη», που διαδραματίζεται το κρίσιμο δεκαήμερο μεταξύ 5 και 15/12/2008 στο κέντρο της Αθήνας, θέτει ένα πολύ ευρύτερο ζήτημα. Δεν γίνεται, μας λέει ο συγγραφέας, να μένουμε αμέτοχοι σε αυτά που συμβαίνουν γύρω μας. Ο καθένας μας έχει μέσα του φαντάσματα που τον καθηλώνουν στην απραξία, όμως πρέπει να αντιδράσουμε και θα το καταφέρουμε μονάχα εάν κοιτάξουμε τον φόβο κατάματα.

Αυτό το στοίχημα θα το κερδίσει τελικά ο κεντρικός πρωταγωνιστής του, ένας 40άρης παραιτημένος μποξέρ, που διασταυρώνεται με μια διαδήλωση και τρώει μια πέτρα στον ώμο, πέφτει, τρώει κλωτσιές στα πλευρά από μια χακί στολή με κράνος, ώσπου κάποιοι νεαροί «με μαντίλια στο πρόσωπο και μάτια θολά από τα δακρυγόνα» τον μεταφέρουν μέχρι το νοσοκομειακό...

Την επομένη, ενώ λουφάζει στη μιζέρια της μοναξιάς και του οικονομικού αδιεξόδου του, δέχεται ένα παράξενο τηλεφώνημα από κάποιον μεγαλοδικηγόρο που θα του ανακοινώσει ότι κληρονομεί έναν παλαιό καθηγητή του στη Φιλοσοφική, μαζί με τη φροντίδα της 17χρονης κόρης του και του σκύλου της! Και θα βρεθεί παγιδευμένος σε ένα παιχνίδι που μπλέκει τα παλιά του φαντάσματα και τους παλιούς ανοιχτούς λογαριασμούς με τον ξεσηκωμό της νεολαίας.

Χρησιμοποιώντας τις τεχνικές του αμερικανικού νουάρ ο Γιαννακουδάκης σκιαγραφεί λοιπόν τη σύνθετη και σκοτεινή πραγματικότητα που έβραζε στην Ελλάδα από τις αρχές του '90 και συνέθλιψε το αντιεξουσιαστικό πνεύμα για να εκραγεί τελικά το 2008.

Πριν από τον πυροβολισμό στην οδό Μεσολογγίου και τους κουκουλοφόρους προβοκάτορες, υπήρξαν οι ακροδεξιές επιθέσεις του Περίανδρου και το σκάνδαλο της Ricomex με τα 39 αδικαίωτα θύματα, αλλά υπήρχε και ο Αγγελος Ελεφάντης ως πρότυπο συνεπούς αριστερού και οι παλιοί ροκάδες, όπως ο Μόρισον, οι Πινκ Φλόιντ, ο Σπρίνγκστιν κ.ά., με στίχους δυνατούς σε κοινωνικά μηνύματα που διατρέχουν την αφήγηση. Δεν είναι τυχαίο ότι ο μποξέρ-πρωταγωνιστής ονομάζεται Αλεξάγγελος Ελεφάντης ούτε ότι ο απογοητευμένος επαναστάτης συμφοιτητής του μοιάζει στον παππού του συγγραφέα, που ήταν παπάς και δάσκαλος.

Γύρω τους ο Γιαννακουδάκης  σκηνοθετεί με μαεστρία παλαιούς ιδεολόγους επαναστάτες, απόμαχους θιασώτες της ένοπλης πάλης, προδότες συντρόφους που εκμεταλλεύτηκαν αδίστακτα την παθογένεια του συστήματος, μοιραίες γυναίκες που πέθαναν κάτω από ύποπτες συνθήκες, ματατζήδες με δύο πρόσωπα, νεαρούς διαδηλωτές που ζητούν κοινωνική δικαιοσύνη, οργισμένα κορίτσια και σκύλους με ντοκουμέντα στα κολάρα τους για τα οποία θα μπορούσε κανείς να σκοτώσει... Η τελική αντιπαράθεση στα σκαλιά της Ακαδημίας Αθηνών περιγράφεται αριστοτεχνικά και φέρνει ένα μήνυμα ευθύνης για τη γενιά του 2008.

Μικέλα Χαρτουλάρη, Τα Νέα

Φαντάσματα...

Αν τα διηγήματα του Δ.Τσερέ μας ταξίδεψαν σε έναν κόσμο γεμάτο νοσταλγία, τα Φαντάσματα του Δεκέμβρη του Λευτέρη Γιαννακουδάκη (Εκδ. Μεταίχμιο) μας πήγαν πίσω στα γεγονότα των ημερών της δολοφονίας του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου. Το βιβλίο αποδεικνύεται άκρως επίκαιρο, τη στιγμή που κάποιοι προσπαθούν να ξαναγράψουν την ιστορία και να βγάλουν «αθώα περιστερά» τον Κορκονέα. Βεβαίως το βιβλίο δεν είναι ένα χρονικό των γεγονότων αλλά ένα μυθιστόρημα με έντονο σασπένς, που μας δίνει ωστόσο μια ενδιαφέρουσα άποψη για τον τρόπο που προκαλούνται τα επεισόδια και για την έντονη ανάμειξη της αστυνομίας και μορφωμάτων που παραπέμπουν στη Χρυσή Αυγή. Καταφέρνει, παράλληλα, να μας δώσει πειστικούς χαρακτήρες, αλλά και να περιγράψει την οργή μιας ολόκληρης γενιάς. Ο ήρωάς -παρά τη θέληση του- εμπλέκεται στα γεγονότα, πέφτει θύμα της αστυνομικής βαρβαρότητας και αναζητά λύση και στα δικά του αδιέξοδα. Ωστόσο, πιστεύω πως στο τέλος, με την ανάγκη να δώσει μια αισιόδοξη και μη  αναμενόμενη λύση, το μυθιστόρημα χάνει το στόχο του και φεύγει από την πραγματικότητα στην οποία πατάει γερά στο πρώτο μέρος, όπου νιώθεις να ζεις τα γεγονότα, να τα μυρίζεις… Πάντως το προτείνω ανεπιφύλακτα, θεωρώντας πως είναι σε έναν ενδιαφέροντα δρόμο που αποδίδει σιγά-σιγά τους καρπούς του, σε πείσμα όσων θεωρούν τη σύγχρονη ελληνική πεζογραφία «πεθαμένη υπόθεση».

Κώστας Στοφόρος, Δρόμος της Αριστεράς