Το Λογοτεχνία και Σκέψη διαβάζει: Stephen King και Agatha Cristie

                      Το Λογοτεχνία και Σκέψη διαβάζει: Stephen King και Agatha Cristie*

γράφει ο Ειρηναίος Μαράκης

   Γι' αυτή την εβδομάδα, ίσως και για την επόμενη, διαβάζουμε, Stephen King, Το Κοράκι (http://www.skroutz.gr/books/217817.%CE%A4%CE%BF-%CE%BA%CE%BF%CF%81%CE%AC%CE%BA%CE%B9.htmll). Είναι ένα αρκετά ενδιαφέρον δυστοπικό μυθιστόρημα αγωνίας, αλλά όχι τρόμου όπως Το Αυτό για παράδειγμα, και με πολλές δόσεις κοινωνικού σχολιασμού. Με δράση που κλιμακώνεται σταθερά και ευχάριστα χωρίς να κουράζει τον αναγνώστη. Είναι ένα οικουμενικό βιβλίο αφού ασχολείται με ζητήματα που λίγο πολύ μας έχουν προβληματίσει όταν ενημερωνόμαστε, τρόπος του λέγειν, από τα ΜΜΕ για διάφορες υπαρκτές καταστροφές ή ασθένειες (π.χ. γρίπη των πουλερικών) αλλά είναι παράλληλα και ένα αμερικάνικο βιβλίο.

   Κεντρικό στοιχείο του έργου, η Κοινότητα, αλλά με βάση τις συντηρητικές αμερικάνικες παραδόσεις της Θρησκείας και της Δημοκρατίας (όπως αυτή έχει διαμορφωθεί στις ΗΠΑ τουλάχιστον με εκείνες τις μεγάλες διαφορές από άκρη σε άκρη της χώρας: εκεί πολιτείες αλλοτριωμένες, που μπροστά τους τα Σόδομα με τα Γόμορα μιοάζουν με μοναστήρι, και με θεός τους το Χρήμα, τον Τζόγο και το Σεξ και εκεί πολιτείες που μοιάζουν ξεχασμένες από Θεό και Διάβολο, πίσω στον 18ο αιώνα, με τις θρησκευτικές αιρέσεις τους, τις κλειστές πολυγαμικές κοινωνίες κτλ...) Με υπαινικτικές αναφορές στον αποικισμό της από τους Αγγλοσάξωνες πιονέρους αλλά και στον τρόπο οργάνωσης της σύγχρονης αμερικάνικης κοινωνίας με τον μεταφυσικό φόβο και τους μεγάλους κοινωνικούς, πολιτικούς, ταξικούς αν θέλετε διαχωρισμούς... Και θυμίζει έντονα εκείνες τις παλιές βρετανικές κι αμερικάνικες cult ταινίες (Hammer Films και πάει λέγοντας) με τις εισβολές ΑΤΙΑ ή μικροβίων που απειλούν να καταστρέψουν τον δυτικό, δηλαδή τον αμερικάνικο τρόπο ζωής. Ο Κινγκ βέβαια, αξιοποιεί αυτή την παράδοση αλλά δεν την υπερασπίζεται, όχι, αλλά αναδεικνύει τις πραγματικές ευθύνες όσων παρουσιάζονται ως αμυνόμενοι αλλά κατά βάθος αυτοί αποτελούν την αιτία για όλα τα προβλήματα... 

   Άλλο βασικό στοιχείο του βιβλίου ο Θάνατος, που παραμονεύει σε κάθε γωνιά. Και έχει όνομα: Καπετάν Ταξιδιάρης. Το όνομα ενός ιού, ενός στρατιωτικού πειράματος δηλαδή για την κατασκευή βιολογικών όπλων που "ξεφεύγει"της προσοχής των υπεύθυνων και σπέρνει την καταστροφή. Αλλά για αυτό, περισσότερα στο βιβλίο. Και φυσικά, να μην ξεχνάμε και τον Μεταφυσικό Φόβο που βρίσκεται πίσω από όλα και στην ουσία καθορίζει την εξέλιξη της ιστορίας...

Παρόλα αυτά το βιβλίο ρέει καλά παρά τις 957 σελίδες του, στην ελληνική μετάφραση και στην φτηνή αλλά εύχρηστη έκδοση του Α.ΑΛιβάνη. Αρκετά καλή και στρωτή η μετάφραση του Λύο Καλοβυρνάς.

   Παράλληλα, (ξανα)διαβάζουμε τον Μπαλαντέρ του Θανάτου, Cards on the Tabe στα αγγλικά (http://www.biblionet.gr/book/178818/Christie,_Agatha,_1890-1976/Ο_μπαλαντέρ_του_θανάτου), μια αστυνομική ιστορία της αγαπημένης μας Agatha Christie, όπου ο τετραπέρατος Ηρακλής Πουαρό καλείται να διευρευνήσει ποιος σκότωσε έναν φανφαρόνο και ηλίθιο τύπο, ένα εστέτ που δεν έκανε τίποτα άλλο από το να "συλλέγει ανθρώπους" όπως ο ίδιος έλεγε, και να τους αντιμετωπίζει σαν εκθέματα και ως αντικείμενα για "επιστημονική" μελέτη, ακόμα και τους δολοφόνους, διαπράττοντας στην ουσία ένα είδος ύβρεως απέναντι στην ανθρώπινη αξιοπρέπια και βρίσκοντας στην ουσία την τιμωρία. από τις κλασικές κίτρινες εκδόσεις του Λυχναριού. Είναι ένα βιβλίο που αξίζει να διαβάσουμε όλοι, για πολλούς λόγους. Ένας από αυτούς γιατί αποδεικνύει ότι η Κρίστι δεν ήταν μια απλή συγγραφέας αστυνομικού μυστηρίου αλλά μια ολοκληρωμένη συγγραφέας και καταγραφέας του πολυσήμαντου ψυχολογικού και κοινωνικού κόσμου μας, κι αυτό είναι που συναρπάζει περισσότερο και από το δαιμόνιο του Ηρακλή Πουαρό. Μεταφράζει ο Λουκάς Λοράνδος.

* νέα στήλη, σε μια προσπάθεια να αναδιοργανώσουμε το ιστολόγιο μας, κάθε σχόλιο καλοδεχούμενο