Στον ένα χρόνο από τη δολοφονία του
Σαχζάτ Λουκμάν.
Χέρια οπλισμένα
χτυπάνε χέρια ορφανά,
χέρια κυνηγημένα,
που δεν σηκώθηκαν ψηλά,
δεν παραδόθηκαν.
Βγήκαν μαχαίρια
κι ένα νήμα ζωής
έκοψαν στα δυο.
Σαχζάτ Λουκμάν.
Έχει όνομα κι επώνυμο
η θλίψη.
Θεοχάρης Παπαδόπουλος
~ το ποίημα και η φωτογραφία αναδημοσιεύονται από το λογοτεχνικό ιστολόγιο Το Κόσκινο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου