γράφει ο Κυριάκος Μπάνος
Η λιγομίλητη ποίηση του Θεοχάρη Παπαδόπουλου, με αυτή την τόσο
επίμονη διάθεσή του να δώσει στις λέξεις τη δεύτερή τους έννοια, στέκει
πιο δεικτική σε αυτή την έκτη ποιητική του συλλογή που κυκλοφόρησε πριν
λίγο καιρό με τίτλο «Πρόγνωση Καιρού» από τις εκδόσεις «Vakhikon».
Στις τρεις τελευταίες συλλογές του Θ. Παπαδόπουλου διαφαίνεται μια
προσωπική γλώσσα, ένα δικό του ύφος με ιδιαίτερο ενδιαφέρον.
Χωρίς «μεγάλες» λέξεις, με μια απλοϊκότητα σχεδόν παιδική, δίνει
ένταση, επικεντρώνει σε μικρές ψηφίδες της καθημερινότητας, στα κενά της
δράσης, στις στιγμές της αδυναμίας και της εσωτερικής ενατένισης.
Όλες οι μικρές λεπτομέρειες, τα αντικείμενα, οι τοίχοι, ο καιρός, η
φύση υπάρχουν απλά για να δώσουν φόντο στον εσωτερικό πόνο. Όμως ακόμα
και το πιο εσωτερικό συναίσθημα είναι συνδεδεμένο με τις αγωνίες του
πραγματικού κόσμου. «Νιώθεις παγωμένος γιατί ζεις, σε άχαρη και κρύα
κοινωνία».
Μπορεί οι χώροι και τα αντικείμενα, ο δρόμος ή το δωμάτιο, η βροχή ή
τα φώτα, το μολύβι ή το σαπούνι όλα να είναι φόντο για το συναίσθημα, τη
μοναξιά, τη νοσταλγία και τον ανεκπλήρωτο πόθο, αλλά αποτελούν και το
έναυσμα ώστε το πρόσωπο να αποκτήσει το κοινωνικό του βάρος και
αντίκτυπο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου