“…και στο τηλεφωνικό κέντρο η Χρυσούλα Κατσιμιλή”
γράφει ο Ειρηναίος Μαράκης
Αφανής ηρωίδα, αφανής ιέρεια της επικοινωνίας, αρκούσε να αναφέρει ο εκφωνητής το όνομα της “…και στο τηλεφωνικό κέντρο η Χρυσούλα Κατσιμιλή” για να νοιώσεις ότι μεγάλωνε η ραδιοφωνική παρέα. Ότι αν ήθελες να πεις κάτι σχετικό με την εκπομπή κι όχι μόνο, να κάνεις μια αφιέρωση, να ζητήσεις ένα τραγούδι, να δηλώσεις συμμετοχή σ’ ένα διαγωνισμό, η Χρυσούλα ήταν εκεί. Γνώριζες το όνομά της, γνώριζες τη φωνή της και σου αρκούσε.
Έτσι κι αλλιώς, λόγω της φύσης του μέσου, κανενός ραδιοφωνικού παραγωγού δεν μπορούσες να γνωρίζεις το πρόσωπο. Κι έτσι έπρεπε, έτσι πρέπει. Αρκετά πια με την εικόνα που στοιχειώνει, που κατευθύνει συμπεριφορές, που καταστρέφει τη φαντασία. Θυμάμαι τα ονόματα αρκετών παραγωγών που συνεχίζουν και σήμερα: Γιώτα Δελώνα, Μαρίνα Λαχανά, Βάνα Δαφέρμου, Θέσια Παναγιώτου, Αρχοντούλα Πέτρου, Έλενα Διάκου, Πόπη Βάγγερ, Κώστας Τριπολίτης, Πάνος Χρυσοστόμου, Γιάννης Σπυρόπουλος-Μπαχ, Νίκος Αϊβαλής. Αν εξαιρέσεις τον Κώστα Τριπολίτη, τον γνωστό στιχουργό/ποιητή, που η εικόνα του είναι γνωστή κι απ’ αλλού, κανενός άλλου δεν γνώριζα το πρόσωπο. Έτσι και με τη Χρυσούλα (επιτρέψτε μου την οικειότητα).
Βέβαια, υπήρχε και εκείνη η σιωπηλή πλειοψηφία που ποτέ δεν μίλησε, ποτέ δεν τηλεφώνησε στην αγαπημένη του εκπομπή – αρκούσε να στείλει ένα φτηνό sms για να στείλει το μήνυμα του και για να μην τολμήσει το επόμενο βήμα… Ακό μα κι έτσι όμως, γνώριζε τη Χρυσούλα, έστω και μόνο από τ’ όνομα της! Χωρίς, γι’ αυτό, να τη νοιώθει λιγότερο δίπλα του.
“…και στο τηλεφωνικό κέντρο η Χρυσούλα Κατσιμιλή”. Όχι πια. Η αγαπημένη μας τηλεφωνήτρια δεν είναι πια μαζί μας. Πέθανε, τολμώ να πω δολοφονήθηκε, από τους πρωτεργάτες του μαύρου, από αυτούς που την οδήγησαν να κάνει μια ταπεινωτική πρόσληψη στη ΔΤ και στο ραδιόφωνό της που τολμά να αποκαλείται “Δεύτερο” και “Τρίτο”! Δεν άντεξε και κατέρρευσε. Αλλά ο αγώνας στην ΕΡΤ συνεχίζεται μέχρι τη νίκη, για πολλούς λόγους. Ένας από αυτούς, να μην χάνονται άδικα οι δικοί μας άνθρωποι.
“…και στο τηλεφωνικό κέντρο η Χρυσούλα Κατσιμιλή”. Όχι πια. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα την ξεχάσουμε.
Καλό ταξίδι, Χρυσούλα. Θα τα ξαναπούμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου