“Το Δάνειο”, το έργο του Καταλανού Τζόρντι Γκαλθεράν που κέρδισε το πρώτο βραβείο στο Τουρνουά Σύγχρονου Καταλανικού Θεάτρου της Τζιρόνα τον Νοέμβριο του 2011, ανεβαίνει για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά στο Θέατρο του Ν. Κόσμου, σε σκηνοθεσία Παντελή Δεντάκη και Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου. Πρόκειται για μια κωμωδία της οικονομικής κρίσης. Μπροστά στην επίμονη άρνηση του υπερόπτη διευθυντή μιας τράπεζας να του χορηγήσει δάνειο με μοναδική εγγύηση τον λόγο της τιμής του, ο Αντόνιο, ένας αξιολύπητος επίδοξος δανειολήπτης, απειλεί τον τραπεζίτη ότι θα γοητεύσει τη γυναίκα του και θα την ρίξει στο κρεββάτι, αφού το μοναδικό του όπλο είναι η ακαταμάχητη έλξη που ασκεί στις γυναίκες. Πρόκειται για μια καταφανή μπλόφα που ωστόσο φέρνει τα πάνω κάτω αφού η κυριαρχική στάση και η αυτοπεποίθηση του διευθυντή στο εργασιακό του περιβάλλον εξαφανίζεται σταδιακά όταν έρχεται να διαχειριστεί μια τέτοια ανήκουστη απειλή στο προσωπικό του περιβάλλον.
Μπλόφα
Οι μισητές τράπεζες απέναντι στον απλό καθημερινό πελάτη που ζητάει απεγνωσμένα χρήματα για να ζήσει είναι μια εύκολη σύγκρουση. Ο θεατής από την αρχή αναγνωρίζει τον εαυτό του στο πλευρό του πελάτη. “Στην τράπεζα τα πάντα μετριούνται σε ευρώ”, απαντάει ο διευθυντής στην επίμονη προσπάθεια του Αντόνιο να του εξηγήσει πως τα χρήματα αυτά τα έχει πραγματική ανάγκη. Η μπλόφα του Αντόνιο είναι το μοναδικό όπλο στο χέρι του απέναντι στην παντοδυναμία του διευθυντή. Και όμως πιάνει, όπως ένα τηλεφώνημα για βόμβα σταματάει τα πάντα, αποδεικνύοντας πως σ’ αυτή τη ζωή υπάρχουν καταστάσεις που δεν μετριούνται με ευρώ. Ο Γκαλθεράν χρησιμοποιώντας την σχέση του προϊστάμενου ενός τραπεζικού καταστήματος με έναν πελάτη προφανώς θέλει να δημιουργήσει ένα περιβάλλον αναγνωρίσιμο από την μεγάλη μερίδα του απλού κόσμου. Ο συγγραφέας στο “Δάνειο” κάνει ξεκάθαρο πως δεν μπορεί κανείς να κερδίσει χρήματα με τίμια μέσα. Όμως δεν θέλει να προχωρήσει παρακάτω σε μια κριτική της κρίσης ή του συστήματος. Αντιθέτως χρησιμοποιεί το περιβάλλον της κρίσης για να δημιουργήσει μια σύγχρονη φαρσοκωμωδία. Η σκηνοθεσία απλή και λειτουργική, έχει, όπως και η υποκριτική στάση των δυο ηθοποιών Μιχάλη Οικονόμου και Γιάννη Σαρακατσάνη, μια ναΐφ αισθητική, με χαρακτήρες στα όρια της καρικατούρας. Πρόκειται για μια ξέγνοιαστη και χαλαρή κωμωδία που η αποδοχή της από το κοινό για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά αντανακλά και την αναγκαιότητα για διακωμώδηση της δύσκολης καθημερινότητας μέσα στην κρίση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου