Ποίημα: Κανείς δεν γνώριζε (άγνοια) Του Ντέμιαν Μπιέτνυ (1883-1945)

Κανείς δεν γνώριζε (άγνοια)

Του Ντέμιαν Μπιέτνυ

I.

Ήταν μια μέρα

καθώς όλες οι μέρες

με σκοτεινό ουρανό

σ’ ένα δρόμο μονότονο

με την συνηθισμένη όχληση

απ’ του αστυφύλακα

το βαριεστημένο βήμα

κάτω από τη λάμψη

της χρυσοποίκιλτης  μήτρας του

γελούσε χλευαστικά ο δεσπότης

εκεί, δίπλα στο ναό

στο μικρό καφενείο

τάραξαν οι διαμάχες μας

την ησυχία του.

II.

Φωνάζουν οι γυναίκες

στην αγορά συναγμένες

όπως οι μύγες

πάνω απ’ το μέλι

τα τελευταία διεκδικώντας δείγματα

των υφασμάτων

που εξαντλήθηκαν

οι επαρχιώτες

με το βλέμμα στραμμένο

στην βαριά, ξύλινη πόρτα

το κουρελιασμένο έγγραφο βλέπουν

που κυματίζει στα πόδια της

το σκουριασμένο κανόνι κοιτούν

που λίγους μήνες πιο πριν σίγησε

παρατηρεί ο πυροσβέστης

απ’ το φυλάκιο του

ανήσυχος κι ακίνητος

σαν αρκούδα σε αιχμαλωσία

τους στρατιώτες

που βλάσφημοι μα και υπάκουοι

ετοιμάζουν τα όπλα τους

III.

Αργά τα κάρα περπατούν σε σειρά

μέσα στη σκόνη του δρόμου

με μια συνοδεία αισχρή

σ’ ένα έργο μακάβριο

πιο πέρα, στου δρόμου τη γωνιά

ένας άνθρωπος, μόνος, στο ποτό χαμένος

να διεκδικεί την αγάπη μας

ίδιος η Ρωσία

δέσμιος της οικογένειας και του σταυρού

τη ζωή του να περνά, βρίζοντας

κι η μέρα κυλούσε

μονότονα, καθώς όλες οι μέρες

μια μέρα, που κανείς δεν ήξερε στον κόσμο

πως κάποιος σπουδαίος είχε γεννηθεί

ο Λένιν!

Ελεύθερη απόδοση (από τα αγγλικά): Ειρηναίος Μαράκης

πρωτότυπος τίτλος: No One Knew

Ντέμιαν Μπιέτνυ (1883-1945)