γράφει ο Ειρηναίος Μαράκης
Η ποίηση, η τέχνη γενικότερα, δεν φτιάχνεται με τον χάρακα, δεν είναι μαθηματική εξίσωση, δεν (πρέπει να) υπακούει σε εξωποιητικούς κανόνες, δεν είναι μόνο τεχνική, είναι σύγκρουση, είναι πειραματισμός, είναι μια άσκηση πέρα από τα καθιερωμένα, είναι έκφραση που πρέπει να ανήκει σε όλους/ες.
H ποίηση, από τη φύση της, δεν υπακούει σε τεχνικούς κανόνες που ενώ παρουσιάζονται ως καθολικοί, αδέσμευτοι νόμοι, στην πραγματικότητα αναπαράγουν την κυρίαρχη άποψη για τη θέαση και τη μη κατανόηση της πολιτικής και πολιτιστικής πραγματικότητας, γιατί η ποίηση είναι δημιουργία, γιατί η ποίηση ανήκει σε όλους τους ανθρώπους και όχι σε εκείνους τους λόγιους που βρίσκουν στον... μοντερνισμό την αιτία για όλα τα προβλήματα του κόσμου...
Ας το έχουμε καθαρό μέσα στο μυαλό μας πως ο μοντερνισμός και τα κινήματα της πρωτοπορίας (και της ρωσικής) ήταν και είναι ένα κίνημα που αμφισβήτησε (κάποιες φορές επαναπροσδιόρισε κιόλας αλλά στην παρακμή του) τον πολιτισμό και τις επικρατούσες ιδέες της βιομηχανικής κοινωνίας, τις παραδοσιακές αξίες και όλα όσα προκαθόριζαν μια στάση ζωής.
Η συνείδηση ή η ύπαρξη εάν θέλετε και η αλλοτρίωση της απασχόλησαν τους μοντερνιστές σε σχέση με την τέχνη και άλλα θέματα. Έχοντας αυτό ως κρατούμενο καταλαβαίνουμε ότι η στοχοποίηση, αν μπορούμε να την πούμε έτσι - ίσως είναι μόνο μια εμμονή, του μοντερνισμού και των εναλλακτικών τεχνικών/μορφών έκφρασης (εκατό και πλέον χρόνια από την εμφάνιση τους) έχει συντηρητική βάση και στην ουσία αναπαράγει όλα όσα θέλησε να αλλάξει αυτό το κίνημα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου