Ο Αλφόνς Ντοντέ (Alphonse Daudet, Νιμ (Nîmes) 13 Μαΐου 1840 - Παρίσι 16
Δεκεμβρίου 1897) ήταν Γάλλος πεζογράφος και θεατρικός συγγραφέας.
Περίφημα έγιναν τα έργα του Tartarin de Tarascon και το τρίπρακτο δράμα
L'Arlésienne.
Lettres de mon moulin (Γράμματα από τον μύλο μου, διηγήματα, 1866) - ελλην. μετάφραση Ζωρζ Σαρή {"ΠΑΤΑΚΗ"}
Aventures prodigieuses de Tartarin de Tarascon (Οι θαυμαστές περιπέτειες του Ταρταρέν ντε Ταρασκόν, 1872) - ελλην. μετάφραση Αλεξάνδρου Παπαδιαμάντη ως Ταρταρίνος ο εκ Ταρασκώνος ("ΕΣΤΙΑ"). Ακολούθησαν άλλα δύο βιβλία με θέμα τον Ταρταρίνο.
L'Arlésienne (Η Αρλεζιάνα, 1869). Νουβέλλα και εν συνεχεία (1872) τρίπρακτο δράμα με έξοχη μουσική επένδυση του Ζωρζ Μπιζέ. Το έργο αποτέλεσε την βάση της όπερας L'arlesiana του Φραντσέσκο Τσιλέα (1897)
Contes du Lundi (Διηγήματα της Δευτέρας, 1873) - ελλην. μετάφραση Έλσα Τσεκούρα {"ΠΑΤΑΚΗ"}
Fromont jeune et Risler aîné (Φρομόν ο νεώτερος και Ρισλέρ ο πρεσβύτερος, μυθιστόρημα, 1874), επίσης μεγάλη επιτυχία του Ντωντέ. (από εδώ
Lettres de mon moulin (Γράμματα από τον μύλο μου, διηγήματα, 1866) - ελλην. μετάφραση Ζωρζ Σαρή {"ΠΑΤΑΚΗ"}
Aventures prodigieuses de Tartarin de Tarascon (Οι θαυμαστές περιπέτειες του Ταρταρέν ντε Ταρασκόν, 1872) - ελλην. μετάφραση Αλεξάνδρου Παπαδιαμάντη ως Ταρταρίνος ο εκ Ταρασκώνος ("ΕΣΤΙΑ"). Ακολούθησαν άλλα δύο βιβλία με θέμα τον Ταρταρίνο.
L'Arlésienne (Η Αρλεζιάνα, 1869). Νουβέλλα και εν συνεχεία (1872) τρίπρακτο δράμα με έξοχη μουσική επένδυση του Ζωρζ Μπιζέ. Το έργο αποτέλεσε την βάση της όπερας L'arlesiana του Φραντσέσκο Τσιλέα (1897)
Contes du Lundi (Διηγήματα της Δευτέρας, 1873) - ελλην. μετάφραση Έλσα Τσεκούρα {"ΠΑΤΑΚΗ"}
Fromont jeune et Risler aîné (Φρομόν ο νεώτερος και Ρισλέρ ο πρεσβύτερος, μυθιστόρημα, 1874), επίσης μεγάλη επιτυχία του Ντωντέ. (από εδώ
Στο Γράμματα από τον μύλο μου, Ντοντέ έχει επιλέξει τα πρόσωπα όπως τα θέλει η καρδιά του: ανθρώπους
απλούς, ταπεινούς, συχνά απόκληρους, που σχηματίζουν ένα μικρό κατάλογο
«θυμάτων»... Ο Νοντέ φαίνεται να γοητεύεται από τη θέα των ερειπίων. Ένας διάκοσμος
στημένος με λίγες φράσεις, πρόσωπα σκιαγραφημένα με τρόπο λειτουργικό κι
εντούτοις υποβλητικό, διάλογοι γοργοί και λιγόλογοι, που αφήνουν να
καταλάβεις περισσότερα απ’ αυτά που λέγονται: η τέχνη της δραματικής
λακωνικότητας. (από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)
επιμέλεια: Λογοτεχνία και Σκέψη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου