Κινηματογράφος: «Gimme Danger» του Τζιμ Τζάρμους

γράφει η Δήμητρα Κυρίλλου

Ο Ίγκι Ποπ είναι σήμερα πασίγνωστος σε όλες και όλους. Τα τραγούδια του ακούγονται ανελλιπώς στα ΜΜΕ, στα πάρτι και στα ακουστικά εκατομμυρίων ανθρώπων, οι ζωντανές εμφανίσεις του ίδιου και του συγκροτήματός του, Stooges, αποτελούν καλλιτεχνικό γεγονός. Το ντοκιμαντέρ του Τζιμ Τζάρμους «Gimme Danger» ξεδιπλώνει την ιστορία των The Stooges όχι μέσα από προσωπικές διαδρομές, κουτσομπολιά και σκάνδαλα (αν και είχε κάθε ευκαιρία να το κάνει), αλλά μέσα από πολιτιστικό, πολιτικό, ιστορικό και μουσικό πρίσμα.

Η ταινία παρακολουθεί τις περιπέτειές τους, τις σχέσεις μεταξύ των μελών, τα «κατορθώματά» τους, τους λόγους πίσω από τις επιτυχίες όπως και τις μουσικές εμπνεύσεις τους σαν κομμάτι των κοινωνικών εξελίξεων που επηρέασαν την κουλτούρα και τη μουσική στις ΗΠΑ και διεθνώς. Έτσι γίνεται κατανοητή η τεράστια κληρονομιά που άφησαν στη ροκ μουσική.

Οι Stooges ήταν ένα rock ‘n’ roll συγκρότημα που ξεπήδησε μέσα από την «πολιτιστική επανάσταση» της δεκαετίας του ’60. Τα μέλη του κατάγονταν από το Αν Άρμπορ του Μίσιγκαν, καρδιά της βαριάς βιομηχανίας των ΗΠΑ αλλά και της πιο πλούσιας μουσικής σκηνής (Ντιτρόιτ), όπου η ροκ συναντούσε τη μαύρη μουσική -μπλουζ, r’n’b και free jazz. Ο Ίγκι και οι Stooges όμως ανέτρεψαν τις κυρίαρχες μουσικές φόρμες της περιόδου: Έσπασαν την αφήγηση, τη μελωδία, τη συνέχεια μέσα στο μουσικό κομμάτι με δυναμικό και επιθετικό ήχο –για κάποιους στα όρια της κακοφωνίας-, που σκόπιμα έβαλε φωτιά στο μουσικό τοπίο της εποχής.

Οι Stooges ανήκαν στα «κακά παιδιά» της μουσικής σκηνής: Ψυχεδέλεια, ναρκωτικά, «απρέπειες» επί σκηνής ήταν βασικά στοιχεία του ύφους τους. Ο Ίγκι εμφανιζόταν ημίγυμνος και φορώντας ένα κολάρο σκύλου. Ουσιαστικά φύτεψαν τον σπόρο για το πανκ, το alteative rock, τα μουσικά είδη που επρόκειτο να εμφανιστούν τις επόμενες δεκαετίες. Οι ίδιοι δεν μιλούσαν ανοιχτά πολιτικά, ούτε συνδέονταν με κάποιο πολιτικό χώρο, αλλά οι συμπάθειές τους δεν κρύβονταν. «Είμασταν έφηβοι κομμουνιστές – μοιραζόμασταν ό,τι είχαμε», αφηγείται ο Ίγκι. Οι πρώτες λάιβ εμφανίσεις τους ήταν σαν support στους MC5, το μεγάλο γκρουπ με τις γνωστές αναφορές στην αριστερά, το κίνημα και αργότερα τους Μαύρους Πάνθηρες. Οι MC5, οι Velvet Underground και η Nico, οι Stooges, οι Big Brother & the Holding Company, ο Ζάππα και οι Mothers of Invention έκφραζαν με τον ήχο τους τη γενιά της εξέγερσης στα τέλη της δεκαετίας του ’60, άλλωστε συμμετείχαν σε όλες τις μεγάλες στιγμές και συναυλίες όπου η ροκ συνάντησε το αντιπολεμικό κίνημα, τα κινήματα των φοιτητών, των πολιτικών και κοινωνικών δικαιωμάτων.

Το ντοκιμαντέρ του Τζάρμους στέκεται με σεβασμό σε αυτή την τεράστια πολιτιστική κληρονομιά με σημερινές αφηγήσεις του Ίγκι και των συντρόφων του, με παλιότερο οπτικοακουστικό υλικό και ευρηματικές βινιέτες που συμπληρώνουν την εικόνα. Παρακολουθεί με συμπάθεια την έλλειψη επαγγελματισμού, τις επακόλουθες καταρρεύσεις και τα πισωγυρίσματα, τα ταξίδια στην Ευρώπη, τις συνεργασίες με τον Λου Ριντ, τον Μπάουι και τις γέφυρες που οδηγούν στη γέννηση του πανκ, γιατί η μεγαλύτερη συνεισφορά του Ίγκι και των Stooges υπήρξε η επανεφεύρεση του ροκ ήχου μέσα από τη ρήξη με τις φόρμες του παρελθόντος και τη συνέχεια με καινούργια υλικά που φτάνουν μέχρι το σήμερα.

πηγή