Για τους πρόσφυγες
Και τώρα τι θ' απογίνεις;
η θάλασσα μπροστά
σε θέλγει μαυροφορεμένη
και πίσω σου κακοτράχαλα
σπίτια γκρεμισμένα
πόλεμος, προσφυγιά...
κι εσύ, τα παιδιά, οι γριές
γαντζωμένοι σ' ένα σαπιοκάραβο,
στη νεκρόφιλη ελπίδα
για τη σωτηρία
Και σαν στη στεριά
φτάνετε μετριέστε,
κορμιά πνιγμένων στην
ανέκφραστη θάλασσα,
μα δεν μπορεί φιλόξενοι
θα ναι οι άνθρωποι,
σκύβετε και φιλάτε το χώμα,
μα ο Ξένιος Ζευς παραμονεύει.
Θρήνος
Φουρτούνιασε η θάλασσα.
Απελπισμένα κύματα
χτυπιούνται στα βράχια.
Η θάλασσα φωνάζει:
-Όχι, άλλον ΑΪλάν!
Και φτάνει ο αντίλαλος
στη Λαμπεντούζα,
στο Φαρμακονήσι
και σ’ όλη τη Μεσόγειο.
Κλαίνε οι γλάροι:
-Όχι, άλλον Αϊλάν!
Και μένει μέσα μου ο θρήνος,
που κάθε βράδυ με ξυπνά
και μου ζητάει να παλέψω.
Θεοχάρης Παπαδόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου